توسل به مردمی بودن (Appeal to Common Folk) | مغلطه به زبان آدمیزاد (۲۶)

تعریف: مغلطه توسل به مردمی بودن موقعی پیش می‌آید که گوینده به جای این‌که برای به کرسی نشاندن حرفش مدرک ارائه کند، خودش را یک «آدم عادی مثل بقیه» جلوه می‌دهد تا با مخاطبش ارتباط برقرار کند. هدف از این کار جا انداختن این حس است که چون گوینده مثل مردم عادی است، موضع‌اش نیز چیزی است که مردم عادی به آن باور دارند یا باید بپذیرند.

معادل انگلیسی: Appeal to Common Folk

معادل‌های جایگزین: توسل به عامه‌پسند بودن

الگوی منقطی:‌

X بیانیه‌ای عامه‌پسندانه است.

بنابراین باید X را بپذیرید.

شخص ۱ فردی عامی است که Y را پیشنها داده است.

شما هم فردی عامی هستید.

بنابراین باید Y را بپذیرید.

مثال ۱:

هموطنان آمریکایی، من هم مثل شما هستم. بله، شاید چند هواپیمای شخصی و چند عدد ویلا در دوازه کشور داشته باشم، ولی من هم مثل شما باید هر روز از جایم بلند شوم و پیش از بیرون آمدن از اتاق شلوار پایم کنم. بنابراین، وقتی می‌گویم افزایش مالیات برای توده‌ی مردم به نفع کشور است، به فکر نفع و صلاح‌تان هستم.

توضیح: هیچ دلیل موجهی برای افزایش مالیات ارائه نشده است.

مثال ۲:

هات‌داگ و آبجو نمی‌خوای؟‌ خوردن هات‌داگ و نوشیدن آبجو به هنگام تماشای مسابقه‌ی بیسبال یکی از رسم و رسوم آمریکایی‌هاست.

توضیح: در این مثال، گوینده به رسم و رسومات مردم عادی توسل می‌جوید.

استثنا: اگر توسل به روحیه و رسم و رسوم توده‌ی مردم مکملی برای استدلال‌ّهای محکمه‌پسند باشد، مغلطه نیست. ولی به اعتقاد من چنین کاری در هر حالت و با هر بهانه‌ای که انجام شود، خودشیرینی بی‌مایه‌ای است که به‌راحتی قابل‌تشخیص است.

منابع:

McWhorter, K. T. (2001). Academic Reading. Addison Wesley Longman.

ترجمه‌ای از:

Logically Fallacious

انتشاریافته در:

مجله‌ی اینترنتی دیجی‌کالا