ترکهای موسیقی
این فهرست فقط شامل ترکهایی میشه که ازشون خوشم میاد٬ چون فهرست کردن تمام آهنگهایی که گوش دادم کار عبثی به نظر میرسید.
Vibe | Genre | Date of Release | Artist | Track Name |
---|---|---|---|---|
Haunting | Ambient Electronic | ۱۹۹۴ | Aphex Twin | Rhubarb |
Cool | Electro-swing | ۲۰۱۵ | Caravan Palace | Lone Digger |
Funny | Talking Blues | ۱۹۴۵ | Woody Guthrie | Mean Talking Blues |
Emotional | Orchestral | ۱۹۸۸ | Ennio Morricone | Love Theme OST from Cinema Paradiso |
Emotional | Post Rock Shoegaze Space Rock | ۲۰۰۵ | Sigur Rós | Glósóli |
Badass | Heavy Metal | ۲۰۰۴ | Motörhead | Smiling Like A Killer |
Badass | Heavy Metal | ۲۰۰۴ | Motörhead | In the Black |
Great lyrics | Progressive Rock | ۱۹۶۹ | King Crimson | The Court of the Crimson King |
Badass | Instrumental Rock Hard Rock | ۱۹۷۷ | Eddie Van Helen | Eruption |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Blade Runner Blues OST from Blade Runner |
Cool | Pop Funk Post Disco | ۱۹۸۳ | Michael Jackson | Thriller |
Magnificent | Classical | ۱۷۲۷ | Johann Sebastian Bach | Matthäus Passion: Erbarme dich |
Cool | West Coast Hip-Hop Gangsta Rap G-Funk | ۱۹۹۵ | 2pac | California Love |
Funny | Parody Song | ۱۹۹۶ | Weird Al" Yankovic" | Amish Paradise |
Badass | Traditional Pop | ۱۹۶۹ | Frank Sinatra | My Way |
Great lyrics | Baroque Pop | ۲۰۰۸ | Coldplay | Viva La Vida |
Emotional | Tasnif | ۲۰۰۹ (?) | Shahram Malekzade Cover Version | Golnar |
Haunting | New Age | ۱۹۹۸ | Mark Morgan | Dream Town OST from Fallout 2 |
Epic | Traditional Chinese Music | ۲۰۰۵ | Jack Wall | Main Theme OST from Jade Empire |
Epic | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Main Theme OST from Gothic 3 |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Vista Point OST from Gothic 3 |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Myrtana Explore OST from Gothic 3 |
Relaxing | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Geldern Night OST from Gothic 3 |
Great singing | Pop | ۱۹۹۲ | Whitney Houston Cover Version | I Will Always Love You |
Great singing | Pop R&B Soul | ۱۹۹۱ | Whitney Houston | I Have Nothing |
Emotional | Orchestral | ۲۰۰۵ | Kou Otani | Prologue OST from Shadow of the Colossus |
Haunting | Ambient New Age | ۱۹۷۳ | Vangelis | La petite fille de la mer |
Great lyrics | Rap Horrorcore | ۲۰۰۰ | Eminem | Stan |
Cool | Rock | ۱۹۶۳ | The Beatles | I Saw Her Standing There |
Badass | Rock | ۱۹۸۲ | Pink Floyd | Another Brick in the Wall |
Great singing | Soul Pop | ۱۹۶۸ | Elvis Presley | If I Can Dream |
Great singing | Pop | ۱۹۶۱ | Elvis Presley | Can't Help Falling In Love |
Earworm | Disco | ۱۹۷۷ | Bee Gees | Stayin' Alive |
Emotional | Pop R&B | ۱۹۷۷ | Bee Gees | How Deep Is Your Love |
Great lyrics | Folk Rock | ۱۹۶۷ | Joni Mitchell | Both Sides Now |
Cool | Hip-Hop G-Funk | ۱۹۹۴ | Notorious B.I.G | Big Poppa |
Funny | Parody Song | ۱۹۹۲ | Weird Al" Yankovic" | Smells Like Nirvana |
Funny | Parody Song | ۱۹۹۲ | Weird Al" Yankovic" | You Don't Love Me Anymore |
Emotional | Opera | ۱۸۹۰ | Pietro Mascagni | Intermezzo |
Epic | Classical | ۱۸۲۴ | Ludwig Van Beethoven | Symphony No. 9 - The Fourth Movement |
Haunting | Classical | ۱۸۸۶ | Camille Saint-Saëns | Le Carnaval des Animaux - Aquarium |
Epic | Orchestral | ۱۹۳۸ | Alexander Alexandrov | State Anthem of USSR |
Great singing | Soul R&B | ۱۹۹۳ | Ray Charles Cover Version | If I Could |
Cool | Old School Hip-Hop Disco Funk | ۱۹۷۹ | The Sugar Hill Gang | Rapper's Delight |
Great singing | Hard Rock Blues Rock | ۱۹۷۳ | Aerosmith | Dream On |
Badass | Instrumental | ۱۹۹۶ | Matt Uelmen | Tristram Theme OST from Diablo |
Great singing | Christmas Song | ۱۹۵۹ | Dean Martin Cover Version | Walking in a Winter Wonderland |
Cool | Surf Rock | ۱۹۶۲ | Dick Dale Cover Version | Misirlou |
Great singing | Indie Folk | ۲۰۰۶ | Glen Hansard and Marketa Irglova | Falling Slowly OST from Once |
Emotional | Children's Song | ۱۹۹۶ | Alan Menken & Stephen Schwartz | Out There OST from The Hunchback of Notre Dame |
Relaxing | Bepop | ۱۹۹۸ | Seatbelts | Space Lion OST from Cowboy Bepop |
Relaxing | Classical | ۱۷۹۱ | Wolfgang Amadeus Mozart | Requiem - Lacrimosa |
Emotional | Post Rock Shoegaze Space Rock | ۲۰۰۵ | Sigur Rós | Hoppipolla |
Dreamy | Country Pop | ۱۹۷۵ | Glen Campbell | Rhinestone Cowboy |
Great singing | Country Pop | ۱۹۹۹ | Faith Hill | Breath |
Earworm | House | ۲۰۰۱ | Daft Punk | Harder, Better, Faster, Stronger |
Cool | Bluegrass Country Rock | ۱۹۷۹ | Charlie Daniels Band | The Devil Went Down to Georgia |
Funny | Country Talking Blues | ۱۹۶۹ | Johnny Cash | A Boy Named Sue |
Magnificent | Instrumental | ۲۰۰۴ | Vangelis | Eternal Alexander OST from Alexander |
Epic | Theme Music Trance Music | ۲۰۰۲ | Vangelis | ۲۰۰۲ FIFA World Cup™ Official Anthem |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Title Music OST from Blade Runner |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Tears in the Rain OST from Blade Runner |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Love Theme OST from Blade Runner |
Relaxing | Electronic | ۱۹۸۳ | Vangelis | Theme from Antarctica |
Magnificent | Hard Rock Folk Rock Progressive Rock | ۱۹۷۱ | Led Zeppelin | Stairway to Heaven |
Emotional | Heavy Metal | ۱۹۸۰ | Ozzy Osbourne | Say Goodby to Romance |
Badass | Heavy Metal | ۱۹۸۰ | Ozzy Osbourne | Crazy Train |
Badass | Alternative Rock | ۲۰۰۵ | Alkaline Trio | Fall Victim |
Badass | Alternative Rock | ۲۰۰۵ | Nine Black Alps | Cosmopolitan |
Funny | Comedy Hip-Hop | ۲۰۰۹ | Scott Gairdner | S*X Offender Shuffle |
Emotional | Hip-Hop | ۲۰۰۹ | Shahin Najafi | Sarina |
Great lyrics | Soft Rock | ۱۹۷۶ | The Eagles | Hotel California |
Epic | Alternative Rock | ۲۰۰۹ | Thirty Seconds to Mars | Kings and Queens |
Cool | Vocal Quartet | ۱۹۴۵ | Quartetto Cetra | Crapa Pelada |
Great singing | Vocal Music | ۱۹۷۱ | Riz Ortolani | Oh My Love |
Relaxing | Jazz Noir | ۲۰۱۱ | Andrew & Simon Hale | Main Theme OST from L.A. Noire |
Relaxing | Ambient Electronic | ۲۰۱۱ | Cliff Martinez | Rubberhead OST from Drive |
Emotional | Vocal Music | ۲۰۱۵ | Aimer Cover Version | Moon River |
Funny | Pardoy Song | ۲۰۱۱ | Rucka Rucka Ali | Without Jew |
Badass | Techno | ۱۹۹۸ | Nobuyoshi Sano Keiichi Okabe Hiroyuki Kawada Minamo Takahashi Yuu Miyake | King's Theme OST from Tekken 3 |
Badass | Techno | ۱۹۹۸ | Nobuyoshi Sano Keiichi Okabe Hiroyuki Kawada Minamo Takahashi Yuu Miyake | Forest Law's Theme |
Haunting | Ambient | ۲۰۰۷ | MoozE Prague Symphonic Orchestra Firelake | Cordon OST from S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl |
Magnificent | Opera | ۱۹۹۴ | Luciano Pavarotti Cover Version | Nessun Dorma |
Badass | Classical | ۱۹۳۶ | Carl Orff | Carmina Burana - O Fortuna |
Badass | Orchestral | ۲۰۱۱ | Motoi Sakuraba | Taurus Demon OST from Dark Souls |
Great singing | Rock | ۱۹۷۹ | Queen | Don't Stop Me Now |
Great singing | Progressive Rock Symphonic Rock Hard Rock Progressive Pop | ۱۹۷۵ | Queen | Bohemian Rhapsody |
Earworm | Children's Song | ۲۰۰۹ | Nobuyuki Shimizu Kemmei Adachi | LocoRoco's Launch Trailer |
Emotional | Orchestral | ۱۹۹۳ | John Williams | Theme Song OST from Schindler's List |
Cool | Funk | ۱۹۸۳ | Oliver Cheatham | Get Down Saturday Night |
Cool | Synthpop Dance-rock New Wave | ۱۹۸۳ | Paul Engemann | Push It to the Limit |
Cool | Techno | ۱۹۹۱ | Yuzo Koshiro | Stage 1 Soundtrack OST from Streets of Rage |
Cool | New Wave | ۲۰۱۵ | Mitch Murder | Soundtrack 1 OST from Kung Fury |
Cool | New Wave | ۲۰۱۵ | Mitch Murder | Power Move OST from Kung Fury |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۲۰۰۵ | Wolfmother | Joker & the Thief |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۲۰۰۶ | Wolfmother | Pyrmaid |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۲۰۰۶ | Wolfmother | Dimension |
Badass | Heavy Metal | ۲۰۰۲ | Motörhead | The Game |
Badass | Hard Rock | ۱۹۸۰ | AC/DC | Back in Black |
Haunting | Orchestral | ۱۹۹۷ | Ennio Morricone | Love in the Morning OST from Lolita |
Haunting | Orchestral | ۱۹۹۷ | Ennio Morricone | Togetherness OST from Lolita |
Great singing | Vocal Song | ۱۹۹۸ | Seatbelts | Blue OST from Cowboy Bepop |
Emotional | Folk Music Alternative Rock | ۱۹۹۴ | Jeff Buckley Cover Version | Hallelujah |
Epic | Broadway Song | ۲۰۱۳ | Neil Patrick Harris | 67th Tony Awards Opening Number |
Badass | Alternative Metal | ۱۹۹۲ | Rage Against the Machine | Killing in the Name |
Haunting | Classical | ۱۹۳۶ | Samuel Barber | Adagio for Strings |
Dreamy | Classical | ۱۸۳۰ | Frédéric Chopin | Nocturne op.9 No.2 |
Earworm | Ragtime | ۱۹۰۲ | Scott Joplin | The Entertainer |
Relaxing | Classical | ۱۸۲۵ | Franz Schubert | Ave Maria |
Emotional | Piano Solo | ۲۰۱۳ | William Butler Owen Pallett | Arcade Fire OST from Her |
Haunting | Orchestral | ۱۹۷۶ | Maurice Jarr | The Message OST from The Message |
Dreamy | R&B | ۱۹۷۳ | Bloodstone | Natural High |
Insane | Experimental Hip-Hop | ۲۰۱۱ | Death Grips | Guillotine |
Great lyrics | Christian Hip-Hop | ۲۰۱۲ | Beautiful Eulogy | An Open Letter to Whoever's Listening |
Dreamy | Soft Rock | ۱۹۸۸ | Chris de Burgh | Missing You |
Dreamy | Traditional Pop Jazz | ۱۹۶۷ | Louis Armstrong | What a Wonderful World |
Dreamy | Jazz | ۱۹۵۱ | Louis Armstrong Cover Version | A Kiss to Build a Dream On |
Cool | Electro-house Electro-house | ۲۰۱۰ | Yolanda Be Cool DCUP | We No Speak Americano |
Dreamy | Pop | ۱۹۷۲ | Faramarz Aslani | Age Ye Rooz |
Cool | Pop Rock | ۱۹۶۹ | George Baker | Little Green Bag |
Cool | Rock | ۱۹۶۶ | Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich | Hold Tight |
Great singing | Alternative Rock Post-grunge Acoustic Rock | ۲۰۰۴ | Poets of the Fall | Late Goodbye OST from Max Payne 2 |
Great singing | Alternative Rock Post-grunge Acoustic Rock | ۲۰۱۰ | Poets of the Fall | The Poet and the Muse OST from Alan Wake |
Magnificent | Orchestral | ۱۹۹۹ | Noriyuki Iwadare | Main Theme OST from Grandia |
Funny | Folk Ballad | ۲۰۰۴ | Tommy Tallarico Clint Bajakian Jared Emerson-Johnson | The Tale of the Nuckelavee OST from The Bard's Tale |
Emotional | Alternative Rock Grunge | ۱۹۹۲ | Radiohead | Creep |
Haunting | Neoclassical Dark Wave | ۱۹۸۸ | Dead Can Dance | The Host of Seraphim |
Great lyrics | Oratorio | 1970s | Robin Field | Reason in Rhyme |
Epic | Orchestra | ۲۰۰۱ | Martin O'Donnell Michael Salvatori | Original Halo Theme OST from Halo: Combat Evolved |
Epic | Folk Metal | ۲۰۱۰ ? | Hanggai | Transmigration |
Insane | Electronic | ۲۰۱۶ | Julian Winding | The Demon Dance OST from The Neon Demon |
Insane | Synthwave Electronic | ۲۰۱۲ | M|O|O|N | Hydrogen OST from Hotline Miami |
Relaxing | Hip-Hop | ۲۰۰۱ | Cannibal Ox | Iron Galaxy |
Funny | Parody Song | ۲۰۰۴ | Trey Parker | Let's Fighting Love OST from South Park |
Relaxing | Traditional Pop Jazz | ۱۹۵۱ | Nat King Cole | Unforgettable |
Cool | R&B Disco Funk Soul | ۱۹۷۸ | Earth, Wind & Fire | September |
Cool | Disco | ۱۹۷۹ | Earth, Wind & Fire | Boogie Wonderland |
Cool | Big Beat Funk | ۲۰۰۰ | Fatboy Slim | Weapon of Choice |
Earworm | New Wave Celtic Folk Pop Blue-eyed Soul | ۱۹۸۲ | Dexys Midnight Runners | Come On Eileen |
Haunting | Post-metal Doom Metal | ۲۰۱۷ | AMENRA | A Solitary Reign |
Haunting | Post Rock | ۲۰۰۹ | Mono | Burial at Sea |
Funny | Electronic Dance Music | ۲۰۱۳ | The Chainsmokers | Selfie |
Epic | J-Pop | ۲۰۱۷ | Aimer | ONE |
Epic | Art Rock | ۱۹۷۷ | David Bowie | Heroes |
Cool | Disco Flamenco | ۱۹۷۷ | Santa Esmeralda | Don't Let Me Be Misunderstood |
Great singing | Pop | ۱۹۵۳ | Dean Martin | That's Amore |
Great singing | Pop | ۱۹۶۷ | Frankie Valli | Can't Take My Eyes Off You |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | In the Wee Small Hours of the Morning |
Badass | Melodic Death Metal | ۲۰۰۸ | Amon Amarth | Twilight of the Thunder God |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | Glad to be Unhappy |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | I Get Along Without You Very Well |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | I'll Be Around |
Badass | Dark Synthwave | ۲۰۱۶ | Perturbator | Disco Inferno |
Badass | Dark Synthwave | ۲۰۱۶ | Perturbator | The Cult of 2112 |
Dreamy | Dream Pop | ۲۰۱۳ | Lana Del Rey | Young and Beautiful |
Great singing | Blues | ۱۹۸۵ | Tom Waits | Rain Dogs |
Cool | Electronic Experimental | ۲۰۱۰ | Trent Reznor Atticus Ross | In the Hall of the Mountain King OST from The Social Network |
Haunting | Vocal Experimental | ۲۰۱۶ (?) | Genadi Tkachenko | Georgia's Got Talent Act |
Badass | New Wave Pop Rock Disco Rock Glam Rock | ۲۰۱۷ | The Killers | The Man |
Badass | Big Beat | ۲۰۱۵ | Junkie XL | Brothers in Arms OST from Mad Max: Fury Road |
Badass | Alternative Rock Post-punk Revival New Wave Synth-pop Pop Rock Power Pop | ۲۰۰۳ | The Killers | Mr. Brightside |
Emotional | Instrumental | ۱۹۹۳ | Kenji Kawai | With Love OST from Patlabor 2 |
Haunting | New Age Exotica | ۱۹۹۵ | Kenji Kawai | Making of Cyborg OST from Ghost in the Shell |
Emotional | New Folk | ۲۰۱۷ | Nadia Reid | Preservation |
Great lyrics | Broadway Song | ۲۰۰۳ | John Tartaglia | Everybody's a Little Racist Sometimes OST from Avenue Q |
Great lyrics | Broadway Song | ۲۰۰۳ | John Tartaglia | It Sucks to be Me OST from Avenue Q |
Epic | Contemporary Classical | ۲۰۱۰ | Clint Mansell Pyotr Ilyich Tchaikovsky | Perfection OST from Black Swan |
Epic | Instrumental | ۲۰۰۷ | Soundakt | Egypt Tribe 2 OST from Loki: Heroes of Mythology |
Epic | Instrumental | ۲۰۰۷ | Soundakt | Egypt Tribe 3 OST from Loki: Heroes of Mythology |
Magnificent | Instrumental Orchestral | ۲۰۰۹ | Jesper Kyd | Ezio's Family OST from Assassin's Creed 2 |
Badass | Nu Metal | ۲۰۰۰ | Disturbed | Down with the Sickness |
Badass | Big Beat | ۲۰۱۵ | Junxie XL | Storm is Coming OST from Mad Max: Fury Road |
Epic | Electronic Ambient | ۲۰۱۷ | Hans Zimmer Benjamin Wallfisch | Sea Wall OST from Blade Runner 2049 |
Great singing | J-Pop | ۲۰۱۶ | Aimer | Sepetmber san |
Badass | Neue Deutsche Härte Industrial Metal Doom Metal Electro-industrial | ۲۰۰۳ | Rammstein | Mein Teil |
Great singing | J-Pop | ۲۰۱۶ | Aimer | Higher Ground |
Relaxing | Country | ۱۹۷۱ | John Denver | Take Me Home, Country Roads |
Insane | Country Electronic Dance Music | ۲۰۱۷ | Kirin J Callinan | Big Enough |
Cool | Electric Pop | ۲۰۱۵ | Caravan Palace | Comics |
Cool | Comedy Rock Hard Rock Acoustic Rock | ۲۰۱۲ | Tenacious D | Rize of the Fenix |
Great lyrics | Comedy Hip-Hop Educational Music | ۲۰۱۸ | Rucka Rucka Ali | History of Philosophy |
Dreamy | Britpop Alternative Rock | ۱۹۹۷ | The Verve | Bitter Sweet Symphony |
Great singing | New Wave Celtic Folk Pop Blue-eyed Soul | ۲۰۱۱ | Sugarland Sara Bareilles Cover Version | Come on Eileen |
Great singing | Heartland Rock | ۲۰۰۷ | John Mayer Cover Version | Free Fallin' |
Earworm | Hip Hop | ۲۰۱۵ | Unkle Adams | Wake Up |
Cool | Funk Pop Soul Boogie Disco Pop Minneapolis Sound | ۲۰۱۴ | Bruno Mars | Uptown Funk |
Great singing | Blues Rock Acoustic Rock Soft Rock | ۲۰۰۹ | John Mayer | Who Says |
Great singing | Pop Rock Soft Rock | ۲۰۰۶ | John Mayer | I Don't Trust Myself with Loving You |
Relaxing | Blues Rock Soft Rock | ۲۰۰۶ | John Mayer | Gravity |
Badass | East Coast Hip-Hop Gangsta Rap | ۱۹۹۳ | The Notorious B.I.G | Party and Bullshit |
Great lyrics | Hip Hop | ۱۹۹۴ | The Notorious B.I.G | Juicy |
Magnificent | Electropop | ۲۰۱۶ | Aurora | Conqueror |
Dreamy | Electropop | ۲۰۱۶ | Aurora | I Went Too Far |
Dreamy | Pop | ۲۰۱۵ | Aurora Cover Version | Half the World Away |
Great singing | Electropop | ۲۰۱۵ | Aurora | Running with the Wolves |
Great singing | Electropop Synth Pop | ۲۰۱۸ | Aurora | Queendom |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۱۹۸۴ | Queen | Hammer to Fall |
Dreamy | Pop Rock Stadium Rock Synth Pop | ۱۹۸۴ | Queen | Radio Ga Ga |
Badass | Funk Rock Disco | ۱۹۸۰ | Queen | Another One Bites the Dust |
Relaxing | Folk Talking Blues | ۱۹۶۲ | Bob Dylan | Talkin' New York |
Great lyrics | County | ۱۹۶۳ | Bob Dylan | Masters of War |
Great lyrics | Folk | ۱۹۶۳ | Bob Dylan | A Hard Rain's A-Gonna Fall |
Funny | Folk | ۱۹۶۳ | Bob Dylan | Talking World War III Blues |
Earworm | Pop Rock Indie Pop | ۲۰۰۷ | The Hoosiers | Goodbye Mr. A |
Insane | Novelty Song | ۱۹۶۶ | Napoleon XIV | They're Coming to Take Me Away, Ha-Haaa! |
Badass | Hunnu Rock | ۲۰۱۸ | The HU | Wolf Totem |
Great singing | Pop Rock | ۲۰۱۹ | Panic! At the Disco Cover Version | Into the Unknown |
Great singing | Pop Gospel | ۲۰۱۲ | OneRepublic | Something I Need |
Emotional | Classical | ۱۸۳۹ | Frédéric Chopin | Prelude in E minor Op. 28 No. 4 |
Great singing | Pop Rock | ۲۰۱۴ | OneRepublic | Burning Bridges |
Cool | Parody Song | ۲۰۱۶ | Chris Ray Gun | Ain't No Rest for the Triggered |
Haunting | Ambient Post Rock | ۲۰۱۷ | Hammock | Things of Beauty Burn |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۱۶ | Ramin Djawadi | Light of the Seven OST from Game of Thrones |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۱۹ | Ramin Djawadi | Night King OST from Game of Thrones |
Emotional | Orchestral | ۲۰۰۶ | Javier Navarrete | Long, Long Time Ago OST from Pan's Labyrinth |
Great lyrics | Hip Hop | ۲۰۱۵ | Boy in a Band | Don't Stay in School |
Great singing | Indie Rock Soul Blues | ۲۰۱۳ | Hozier | Take Me to Church |
Acid Rain از Avenged Sevenfold
MFE
للبل
Pierre از Men I Trust
I Will از Danny Brown
Auditorium از Mos Def, Slick Rick
Жмурки از H8.HOOD
Заманчивая از MATRANG
Пополам از BRANYA, Macan
Rolling Stone از Danny Brown
Burden In My Hand از Soundgarden
Why از Chat Pile
https://www.youtube.com/watch?v=sER0FzJO-c0
Where Ya Get Ya Coke From? از JPEGMAFIA
Living is Easy از Agriculture
https://www.youtube.com/watch?v=8M6dA3Z7ogM
اولش اینجوری بودم که
This is going to be weird.
بعد که صدای گیتار برقی اومد، اینجوری شدم که:
This sounds more normal than expected.
بعد که آهنگ و موزیک ویدئو ادامه پیدا کرد:
Nah, it’s as weird as expected. Never doubt Mehrad. :))
I live for these reactions. :))
قسمت مورد علاقه من از موزیک ویدئو اون آخرش بود که وکالیست بنده با قلب یارو شروع به skip کردن میکرد در حالی که همه bandmateهاش مرده بودن. :)))
NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! NO! از JPEGMAFIA
این JPEGMAFIA تسلط خوبی روی زبان داره و یه حس طنز باحالی هم داره که همیشه توی آهنگهاش هویداست. ولی احساس میکنم برای اینکه رپر قویتری بشه، نیاز داره که یه حرف مهم یا خفن برای زدن داشته باشه. چون لیریکهاش یکم بیهدف و تکرارشوندهن. از طرف دیگه در حد اماف دوم و راکان هم ذکاوت نداره که این بیهدف بودن رو بتونه جبران کنه.
البته رپر خوبیه، ولی احساس میکنم به نهایت پتانسیلش نرسیده.
درسته.
بهنظرم پگی قبل از هر چیزی پرودوسر خوبیه. همهی بیتهاش رو خودش پرودوس میکنه و من دوسشون دارم.
بهشخصه هر وقت آهنگی ازش گوش میدم اول به بیت دقت میکنم بعد به لیریک. تازه اونم نه به عنوان یه متن هدفمند بهقول تو، بهعنوان یه چیز فان، چون طنز خاص و باحالی داره همونطور که گفتی.
Shut Yo Bi*ch A*s Up / Muddy Waters از JPEGMAFIA
مرسی که هنوز اینجا رو زنده نگه میداری
هعی. Ancient comment section.
قربونت
این JPEGMAFIA رفرنسهایی که توی لیریکهاش میده خیلی بهروز و همسو با Online cultureن. خوشم میاد از این لحاظ ازش.
False Kings از Poets Of The Fall
جذابیت همیشگی آهنگهای Poets of the Fall رو داشت، خصوصاً اون قسمتی که اوج میگرفت. هرچند یکم در زمینهی وزن و قافیه کوتاهی کرده بودن.
The Mannequin Song از Hotel Ugly
از اون آهنگهاست که خوراک رفتن تو حسه. به نظرم میشه به این سبک آهنگها گفت Mood music.
بار اول هیچکدوم از پیامام نیومد الان جفتش اومد -.-
سایت نسبت به لینک توی کامنت سختگیره کلاً. :)) تو این زیر بنویس کدوم یکی از اون دو تا پیامت رو میخوای پاک بشه، فربد پاک میکنه.
میگم چرا همه فقط اسم آهنگ رو مینویسن :))
اون یکی پیامم رو پاک کنه بهتره، چون این زیر ریپلای هست.
من لینک میدم. چون ملت ممکنه آهنگ اشتباه رو گوش کنن. :))
حله. پیام اضافی رو پاک کردم.
معنی اسم این آهنگ میشه “اروپا مرده است”. داستان پشت این آهنگ درباره ی زمانیه که ایتالیا توی یه جنگ از جنگ جهانی اول کلی تلفات میده تا برنده ی جنگ بشن، اما وقتی جنگ تموم میشه هیچ قلمرویی به ایتالیا نمیرسه و بقیه کشورا تصرفات رو بین خودشون تقسیم میکنن(تا جایی که فهمیدم این موضوع واسه سیاستمدارای ایتالیا مهم نبوده اما باعث شده غرور ملی مردم ایتالیا خدشه دار بشه) . کورس این آهنگ جزو بهترین کورساییه که تو عمرم شنیدم، خیلی ساده و خیلی عمیق و آزاردهنده.
https://www.youtube.com/watch?v=6y0ec2SH3dA&list=PLoTEUhsnuiUkJNrm0mmiVL3oeZe4zbKCy&index=28&ab_channel=Rome-Topic
آهنگ زیبایی بود و حس شکوه از دسترفته رو به خوبی منتقل میکرد. هرچند بهشخصه ترجیح میدادم لیریک بیشتری داشت، چون توی حالت فعلیش خیلی به کوروس وابسته است.
The Black Angel’s Death Song از The Velvet Underground
لو رید گفته که موقع نوشتن لیریک آهنگ معنای خاصی توی ذهن نداشتن و صرفاً کلمات رو بر پایهی فان بودن صداشون در کنار هم پشتسر هم قطار کردن. اگه هدفشون این بوده، به نظرم آهنگ خیلی قوی نیست. چون میتونستن تو این زمینه قویتر عمل کنن. یعنی من آهنگهایی شنیدم که میخواستن همین کار رو انجام بدن و بهتر هم انجامش دادن و معنی هم داشتن، خصوصاً توی رپ. ولی خب شاید مقایسهی منصفانهای نباشه.
Bat Country از Avenged Sevenfold
What a heartfelt tribute to the lizard people (and of course, Fear and Loathing in Las Vegas)
آلبوم MICHAEL از Killer Mike که برنده ی گرمی شد رو گوش دادم، کاملا حقش بود. اگه حال ندارید همه آلبوم رو گوش کنید هم برید آهنگ های DOWN BY LAW, RUN, Scientists & Engineers, Something for junkies و Motherless رو گوش کنید. واقعا قوی کار کرده این بشر.
پ.ن: آلبوم چند ماه پیش اومد و توی کامنتا خیلی از طرفداراش این آلبوم رو آلبوم سال خطاب کردن، که درست از آب دراومد.
پ.ن۲: سبک این رپر شبیه کندریکه و تم آلبوم هم درباره سیاهپوستاست. نکته جالب اینه که کندریک توی ترک hood politics به این یارو اشاره میکنه و میگه اگه رسانه ها بیطرف بودن و کیفیت و لیریک واسشون مهم بود، کیلر مایک باید چند تا پلاتینیوم میداشت.
The landlord and poor shaming lines in it tho… :))
اونجایی که گفت من صاحبخونم پاره شدم از خنده، چون یه کتگوری میم وجود داره درباره Landlord و Tipping landlord که با اختلاف میمای مورد علاقمن :)) ولی آره، کلا وقتی کسی از فقر میاد و پولدار میشه(که خودشم اشاره میکنه چندین بار بهش) دچار Survivor bias میشه و کاریش نمیشه کرد.
ببین لاین لندلرد رو من out of context شنیدم دربارهاش. به میم ربطش نداده بودم. حتی اگه بر اساس میم باشه واقعاً، it kinda looks bad چون یارو آدم پولداریه و موست دفنتلی لندلرد هم هست تو دنیای واقعی و گفتن همچین چیزی تو لیریکسش مخصوصاً به عنوان آدمی که سالها پز anti establishment بودن داده خیلی جالب نیست. :))
نه اونو که جدی میگه. اون میم هایی که من گفتم وجود داره رو کلی گفتم(که بری ببینی)، ربطی به لیریک این یارو نداره. اینجا خیلی جدی داره پز صاحبخونه بودنشو میده که به قول خودت با خط فکری خودش در تضاده.
ولی نکته ای که وجود داره اینه که فقط توی چپگرایی آمریکا صاحبخونه بودن برابره با حمایت از سرمایه داری و آدم بده بودن، خیلی آدما به این چیزا اصن فکر نمیکنن و مهم نیست واسشون، بنظرم این مورد هم همینطوریه. منظورم اینه که با منطق خواننده، میشه ضد خیلی چیزا(مثل نژاد پرستی و سیستم و …) باشی و در عین حال صاحبخونه و پولدار هم باشی، که به نظر منم کاملا درسته. نیازی نیست آدم افراطی باشه.
در ضمن یه جای دیگه ی آلبوم پز اینو میده که با سیاستمدارا قرار داره و یه جای دیگه میگه همه سیاستمدارا آشغالن. بازم بنظر من مشکلی نداره، قرار داشتن با سیاستمدارا مستلزم داشتن قدرت و نفوذه( پس داره پز قدرت و نفوذش رو میده) و آشغال بودن سیاستمدارا هم چیز بدیهی و واضحیه.
بعضی گیردادنا و انتقادا خیلی لیبرال طور بود بهش که منطقی نبود اصلا به نظرم.
نه اتفاقاً. به نظرم ریاکاری رپرهای سیاهپوست یکی از مشکلهاییه که کل صنعت رو در بر گرفته و کیلر مایک هم صرفاً بخشی از مشکله.
چون خیلی از این رپرها بهعنوان منجی جامعهی سیاهپوستها شناخته می شن، ریاکاریشون باعث میشه این نهضت هرچه بیشتر بیمایه و توخالی جلوه کنه.
تابلوترین نمونهش هم توپاکه که همهش موعظه میکرد، ولی خودش دقیقاً نمایندهی همون فرهنگی بود که میگفت سیاهها باید ازش عبور کنن.
ببین نمیدونم، من خیلی لیبرال نمیبینم قضیه رو. به نظر ترسه ازش واقعاً در حد ترسه و خیلی ترس واقعیای نیست.
بعد این صاحبخونه بودنه خب، واقعاً class divide رو داره گستردهتر میکنه و مورالیتی خیلی تر و تمیزی نداره به نظر شخصی خودم. باز حالا دلیل نیست که آدم کل legacy یه آدم رو زیر سوال ببره به خاطرش ولی وقتی اون آدم تحمل انتقاد شدن نداشته باشه و جواب پررو و سربالا میده و دقت هم نمیکنه که تنها آدمی و قشری نیست که با سختی رسیده به جایی که هست و افرادی هستن که حتی از اون privilege کمتری داشتن… چی بگم. خیلی جالب نیست سیمپلی.
شکاف class divide و سختی هر چه بیشتری که نسلای جدیدتر برای جا افتادن تو جامعه دارن تجربه میکنن خیلی واقعیه و نمیدونم، پوینت anti establishment بودنه این نیست که اشتباهات قبلی رو تکرار نکنیم و راه رو برای نسل بعدی بازتر و زندگی رو براشون آسونتر کنیم؟ لایک درسته جهتگیری رادیکالی هستش ولی کیلر مایک خودش رادیکال بوده تمام این مدت. میتونه دیگه رادیکال نباشه، ولی اینکه هنوز ادعای رادیکال بودن بکنه و در عین حال مثل کسایی رفتار کنه که تمام عمرش علیهشون حرف میزنه بازم خیلی جالب نیست خب. لااقل آدم میتونه صادقانه پرو کاپیتالیسم باشه، صادقانه پرو استبلیشمنت باشه… و از این حرفا. This is just disingenuous.
مشکل اینه که یارو افراطی بوده. و هنوزم ادعای اون افراطی و رادیکال بودنه رو میکنه ولی با این حرفا و رفتارای اخیرش شبیه act به نظر میان تا اینکه واقعاً بهش اعتقاد داشته باشه.
ببین با همه حرفایی که میگی موافقم و کاملا درسته. ولی نکته کجاست؟ اینه که این چیزایی که میگی مال کسیه که با این استدلال ها برخورد داشته. این چیزایی که میگی(و من هم قبول دارم چون درسته) رو ما تو اینترنت دیدیم و قبول داریم. این بنده خدا با این استدلال ها آشنای نداره و توی ذهنش میتونه صاحبخونه باشه و مبارز راه راستی و حق!
اینم هیچوقت یادت نره که رپرا چقدر از طلا و جواهرات استفاده میکنن که از استعمار آفریقاییا به دست میاد :)) دومین بیت آهنگ RUN که درباره سیاهپوستاست، با یک کیلو طلا که به گردنش آویزونه فلکس میکنه. خلاصه که رادیکال بودن رپرا فقط در حد آهنگ جوابه، نه خارج از اون. نباید ۱۰۰درصد جدی گرفته بشه و روی هر جملشون زوم بشه.
پ.ن: این اپروچ رو توی دین داری زیاد میشه دید، وقتی موضوع ایکس مشکلی نداره از نظر یکی، ولی موضوع ایگرگ که یک دهم موضوع ایکس مخرب نیست، مشکل داره.
این دوتا رو گوش دادم.
Scientists & Engineers
Something for junkies
من از کیلر مایک خوشم میاد. هرچند بعضی وقتا عادت داره یکم حالت موعظهگرانه بگیره توی رپهاش (مثلاً اینجا توی Something for Junkies) که زیاد مطابق سلیقهی من نیست. ولی قلبش جای درستی قرار داره.
Absolution از The Pretty Reckless
That hit the spot.
آهنگ راک این مدلی دوست دارم.
و کلاً دلمون برای Pretty Reckless تنگ شده بود.
Burfict! از JPEGMAFIA
https://www.youtube.com/watch?v=z1xstFz8J8c&list=PLHTo__bpnlYW9_mMAPpe8Chb1fGNXWtPC&index=7&ab_channel=JPEGMAFIA-Topic
من از خلاقیت پگی سر ساخت بیت خوشم میاد. برای مثال بیت آهنگ Real Negaش خیلی خوبه، یارو رسماً داره داد میزنه و با خودش میگه اوکی، بذار همینو تبدیلش کنم به سمپل. یا سر آهنگ Rock N Roll Is Dead که از ASMR Mouth Sounds استفاده میکنه. کلاً بیتهاش اوکیه. :))
“کلا بیت هاش اوکیه” رو خوب اومدی :))
وقتی فهمیدم اسطورش کانیه وسته، گفتم دستخوش، چون هم خودش و هم کانیه بیت های خیلی متفاوت و خاصی میزنن. بیت های این آلبومش هم کلا با یه دستگاه قدیمی زده که سال ها پیش باش بیت میزدن و منسوخ شده، سر همین کار رو خوب دراورده.
الان اون ۲ تا آهنگی که معرفی کردی رو میرم گوش بدم، از پگی صرفا همین یه البومش رو شنیدم، ولی میدونم دیسکوگرافیش قویه.
هان آره، اخیراً هم که با هم یه عکس منتشر کردن. دیگه حساب کن بیت اون آهنگ چیه دیگه. :))
پس اگه چیزی ازش گوش ندادی، من آلبوم Veteranش رو پیشنهاد میکنم. اون دو تا آهنگی هم که معرفی کردم از همون آلبومه. پرودوسر آلبوم هم کلاً خودشه.
آره عکسشو دیدم. کانیه لباس Burzum پوشیده بود توش :))
دیشب گوش دادم جفت آهنگا رو و بیتش واقعا حال داد بهم، و خود آهنگ.
این آلبومش هم گوش میدم حتما.
کانیهست دیگه. ترکیب پگی و کانیه و ویکرنس توی یه عکس جزو نوادر بود که صنعت موسیقی اون رو هم تجربه کرد. بعدشم که خود ویکرنس از کانیه حمایت کرده. :)))
البته بهقول فربد به دقیقه نکشید که کانیه به غلط کردن افتاد.
هان میدونی، موسیقیای که یارو میسازه خوبه. یهسری تفکرات افراطی نسبت به خانمهای سفیدپوست فمینیست، پلیسهای سفیدپوست و یهسری رپر (مثل دریک) داره که خب… جدی توی رپ نرماله. D:
مثلاً آهنگ Swirlش که تحت Moniker دیوان هندریکس منتشر کرده، کلاً به مقولهی فمینیستهای سفیدپوست میپردازه.
نمیدونم چرا نتونستم رو پیام آخرت ریپلای کنم.
آره من همه آلبومای کانیه رو با متن گوش دادم، قوس شخصیتیش جالبه. از نژادپرستی بد است رسید به برده داری انتخاب خود سیاهپوستا بود و یهودا فلانن. آره خود وارگ هم ریتوییتش کرد. از نظر من کانیه صرفا لج کرده با مدیا و حال میکنه اعصاب بعضیا رو خرد کنه. چرا به غلط کردن افتاد؟ هنوز داره کاراشو ادامه میده.
اون تفکرات رو همه سیاهپوستا دارن، حتی خود لیبرال ها هم فمنیست سفیدپوست میبینن میخندن بهشون، سیاهپوستا خیلی بیشتر.
آهنگ swirl رو پیدا نکردم اصن، دیوان هندریکس هم نمیدونم چیه، ممنون میشم لینک بدی.
آره کلاً تعداد ریپلای سایت فربد تا سقف ۵تاست.
ببین من حتی اونقدری لازم ندیدم که آهنگهای کانیه رو کامل گوش بدم. :)) بهنظر میرسه که اون اوایل آهنگای خوبی میساخته ولی از یهجایی به بعد از نظر فکری میزنه جاده خاکی همونطور که خودت گفتی. و اینکه اون قضیه که گفتی صرفاً جهت piss off کردن ملت توییت میزنه هم جالب بود. فکر نکرده بودم به این جنبهاش. :))) ولی خب میدونی، انگاری از یه جایی به بعد رسماً رد داده. دلیلش رو نمیدونم دقیق. مثلاً تحت تأثیر یکی از ویلنهای فیلمهای جیمز باند، شخصیت Jaws قراره میگیره و میره ۸۵۰,۰۰۰ دلار پول میده و کل دندونهاش رو ایمپلنت میکنه. توی همین عکسهاش با پگی مشخصه. حالا اینکه یکی از نرمالترین کارهاشه بهنظرم.
ببین این Devon Hendryx یکی از مانیکرهای پگیه که قبل از JPEGMAFIA تحت اون اسم، آلبوم میداده بیرون.
منم نتونستم از یوتوب لینک مستقیمی برای Swirl پیدا کنم، اینو پیدا کردم:
https://youtu.be/ODSeMelZ6fs?si=4tUpZ44uA8zPX1U6
برو به قسمت Tracklist و از اونجا تایم آهنگ رو پیدا کن. تایمش ۲۳:۴۰ هستش.
من یه ماه پیش نشستم همه آلبومای کانیه رو با متن گوش دادم. اون اوایل شاهکار میساخته، اواسط و اواخر هم همینطور. تقریبا بالای ۷۰-۸۰ درصد هر آلبومش رو من سیو کردم که همیشه گوش بدم، اینقدر قویه کاراش. ولی کلا شخصیتش از اول بچه پررو و ضد مدیا بوده، هر چند تنفرش از یهودیا واقعیه کاملا. درست گفتی، این ایمپلنتش جزو صد تا کار عجیبش نیست حتی :))
ولی کلا مهم نیست حاشیه هاش واسه من، چون همیشه ترجیح دادم حواشی و اخبار هیچکسی رو دنبال نکنم و به جاش از آثارشون لذت ببرم، ولی کانیه خیلی فانه و مقاومت نمیشه کرد :))
آهنگه رو گوش دادم، خوب بود. یکی از نکات جالبی پگی اینه که توی فن بیسش بیشتر از هر رپر سیاهپوست دیگه ای آدم سفیدپوست هست و همیشه با این قضیه میم میسازن :))
ببین باورت نمیشه، امروز تو دومین نفری هستی که گفتی کارای کانیه رو کامل گوش داده و من دارم کمکم poke میشم که این کارو کنم. :))
چون من رویکردم نسبت به هر آرتیست اینه که بشینم از اول کل کریرش رو گوش بدم تا ته. الان مثلاً چند وقت پیش نشستم کل آلبومهای Injury Reserve رو گوش دادم. یاروها واقعاً کاراشون خوبه. (دو تا آلبوم رسمی دارن، سه تا Mixtape)
این mindset ات رو دوست دارم، و خودمم سعیام بر همین بوده که حواشی رو سانسور کنم، ولی در مورد کانیه نمیشه جدی. :))) باید به چشم فان بهش نگاه کرد.
Swirl هم خوبه، فقط بهقول فربد زمخته. خیلی مستقیم میره سراغ اصل مطلب. هر چند برای اون آلبومهای دیوان هندریکس سطح خوبی داشت.
والا خود پگی که خیلی فنبیسش رو دوست داره و همیشه هم گفته. :)) ولی آره، شنیدم خیلی نسبتش بیشتره. نمیدونم چرا.
ببین کلاً یکی از نکات جالب در مورد رپرهای سیاهپوست اینه که تقریباً ۷۰ درصد فنبیسشون سفیدپوستها هستن.
من کلا زیاد آهنگ گوش نمیدم چند ساله، نمیتونم تمرکز کنم. کانیه رو هم دیدم فناش میپرستنش، گفتم لابد یه چیزی هست آهنگاش که اینقدر محبوبه. رفتم از اول گوش دادم و با وجود توقع بالایی که داشتم، باز هم تعجب کردم که چطور اینقد خوبه و طی این همه سال consistency داشته. و به طرز وحشتناکی توی بیت زدن خلاق و قویه.
درباره فان بودنش، خود لیریکاشم فان و خنده دار و حتی مسخرست خیلی جاها، یعنی جزوی از شخصیتش بوده همیشه، چه توی موزیک و چه خارج از اون همیشه میخندی با کاراش :))
آره واسه اون زمان خوب بوده، ولی به قول خودت زیادی رک و مستقیم بود.
در مورد نسبت نژادی، شاید به این خاطره که جمعیت سفیدپوستا چند برابر سیاهپوستاست و رپ کلا محبوبه بین نوجوونا، ولی فکر میکنم مثلا رپرای شیکاگویی و اونایی که واقعا گنگسترن، اکثرا سیاهپوستا گوششون میدن و سفیدپوستا نمیتونن همذات پنداری کنن با تکستاشون.
میدونی، کانیه در کل از اون رپرهای صفر و صدیه. یه عده یا عاشقشن یا ازش متنفرن. کیفیت خوبی هم داره، آره. پروژههای فرعیش رو هم گوش دادی؟ مثلاً Collabش با Kid Cudi. آلبوم Kids See Ghosts آلبوم خوبی بود یادمه.
آره در مورد رپرهای شیکاگویی هم موافقم باهات.
درسته، ولی کسایی که ازش متنفرن سر شخصیتشه، از نظر کیفیت کار هیچکسی نمیتونه بگه بده.
آره ۲تا آلبوم فرعی داره، یکیش با Jay Z و یکیش هم با کید کادی. آلبوم KSG رو هزار بار گوش دادم، اگه بکگراند و lore آلبوم رو بدونی(توی Genius خود مردم نوشتن) چند برابر بیشتر لذت میبری.
این Genius واقعاً عالیه. مثلاً من سر یکی از کامنتهای اونجا فهمیدم که آهنگ دهم از هر آلبومِ Tyler, The Creator آهنگ Banger اون آلبومه معمولاً. :)) بعد چک کردم دیدم آره واقعاً، منم ندونسته همهی آهنگهای شماره ۱۰ آلبومهاش رو سیو دارم.
یادم نیست سر KSG هم از Annotationهای اونجا استفاده میکردم یا نه، ولی کارشون درسته.
عجب آهنگ chaoticای.
Appreciate the MF doom reference.
یکی از نکات جالبی که دربارهی آهنگ متوجه شدم ارجاعش به فرهنگ توییچ و نردها بود. مثلاً ارجاع به Attack of the Show! دیگه اوج نردیسم توی آهنگ رپ بود.
Foreword از Tyler, The Creator
تایلر د کریتور جذابیت خاص خودش رو داره، ولی یکی از مشکلاتی که داره اینه که مثل رپرهای بهتر از خودش نمیتونه لیریکهایی بنویسه که از لحاظ زبانی پربار باشن یا زیرلایههای معنایی سرشار داشته باشن.
What you see is what you get.
WILSHIRE از Tyler, The Creator
رپ تمیزی بود، سوژهش طوری بود که شاید این رپ طولانی رو نمیطلبید، ولی از طرف دیگه کیفیت رپ کردنه هم سطحش بالاست؛ آدم نمیتونه بگه داره زیادهگویی میکنه.
آره، ضمن اینکه Storyteller خوبی هم هست این رپره. کمتر کسی میتونه برای ۷ دقیقه یه داستان رو در قالب آهنگ رپ، با همچین کیفیتی اجرا کنه.
Van از Clown Core
https://www.youtube.com/watch?v=kdA0mW-9jRs
قبلاً گفتم و باز هم میگم: Clown Core واقعاً اسم برازندهایه براش. :))
در رابطه با چیزی که حسین دربارهش گفت (اینکه Being annoying is not art) به نظرم این فقط Annoying نیست. یه اتمسفر عجیب و غیرقابلتوضیحی داره بهخاطر کیفیت دوربین و شیوهی تدوینش و بودنشون توی van که تجربهش رو فراتر میبره.
خیلی بیانصافیه واقعاً صرفاً انویینگ خطاب کردن این یاروها. :)))
Copacabana (At the Copa) از Barry Manilow
چه آهنگ کولی. قشنگ بار اول، همون لحظه که گوش میدی میفهمی یه اثر کلاسیک گوش دادی.
u از Kendrick Lamar
*پیشنهاد میکنم این آهنگو دقیقاً بعد از آهنگ These Walls گوش بدی.
این آهنگ از لحاظ تکنیک خوانندگی خیلی قوی بود بین آهنگهای رپ دیگه. لامار توی تغییر صدا و لحن (چه جدی، چه مسخره، چه خشمگین) خوب عمل میکنه. این حالت صداش رو نشنیدم.
ایدهی آهنگ هم جالبه: مبارزه با افکار منفی خودت با استفاده از زاویهی دومشخص.
Real از Kendrick Lamar
اون تیکههایی که پیام صوتی از مامان باباش گذاشته بود خیلی بهتر کرده بود آهنگ رو. به نظر میرسه مامان بابای خوبی داشته باشه.
A Screw (Holy Money) از Swans
https://www.youtube.com/watch?v=hlIpxIAq02k
همچنان که داشتم گوش میدادم احساس کردم نوچههای کطولحو ممکنه هر لحظه از گوشهی اتاق احضار بشن. :))
این واقعاً باید soundtrack یه فیلمی آلمانی قدیمی ترسناک اروتیک باشه…
Rock از Riow Arai
یه چیزی پیدا کردم به اسم Slow Rock از Riow Arai.
بیت چیلی بود، ولی اونجا که یهو صدای گیتار برقی میاد انگار میخواد از چیل بودنت دربیاره. :)) عین صدای مگس میمونه وسط صدای شرشر آب چشمه.
ها ببخشید، نه این یکی رو نمیگفتم. سندترک Front Mission Alternative عه این یکی. ببخشید باید لینک میدادم. 🤦♂️
گیتارش که badass عه ولی. :))
Sumthin’ to Prove از Monsta Island Czars
پسر خوشحالم رپر نیستم. اگه بودم قشنگ Insecure میشدم بعد از گوش دادن کارهای رودان.
He just drops the wittiest things you have ever heard in music casually.
ببین دقیقاً. آفرین. اگه یه روزی به من بگن رپهای رودان رو توی ۲ خط توضیح بده، حتماً این دو تا جملهی تو رو نقلقول میکنم. :))
m.A.A.d city از Kendrick Lamar
از بین آهنگهایی که از لامار گوش دادم، این از لحاظ تصویری یکی از غنیترینها بود. یعنی مثل آهنگهای Biggie یه تصویر قوی از زندگی گانگستری توی ذهن ایجاد میکرد.
هر خطش تداعیگر یه جنبه از thug life بود. مثل اشاره به ونهای کشویی برای اینکه Drive by shooting باهاشون راحتتر انجام میشه، یا اشاره به ماریجوانایی که کوکایین میمالیدن بهش.
کلاً آهنگ تصویری خوبی بود.
Open Mic Nite, Pt. 1 از Viktor Vaughn
(feat. Lord Sear, Brother Sambuca, Dr. Moraue, & Louis Logic)
یکی از آرزوهای من اینه که مغز Rodan رو دربیارم، بذارم جای مغز خودم.
پسر واقعاً شاهکار بود. IQ در حد بابی فیشر داره توی زمینهی رپخونی. همهی بازی با کلمات و رفرنسهایی که میده، هم دقیق و هم غیرمنتظرهن.
خوشم میاد Announcer هم پشماش ریخته بود از رپش. در توصیف رپر بعدی گفت:
Aw shit! You know it’s on! We got my man without the encyclopedia!
هان آره واقعاً. :))
موقعی که آهنگو گذاشتم یادم رفت این تیکه از لیریک رو Quote کنم راستی، این تیکهاش خیلی لذتبخشه، خصوصاً جایی که فرانسوی حرف میزنه:
“Charismatic persona made conspicuous by his absence
Spoke French fluently with a high-pitched German accent
“Sont les mots qui vont très bien ensemble.”
Answer the pop reverence with plain slanguage, mix it with Pig Latin
Push the sizzle, my crizzle organic perfecters
Kind of like Ma$e and Macy Gray, sounding a little retarded but still infectious”
Mortal Man از Kendrick Lamar
این آهنگ یکم نگرانکنندهست، چون توش یهجورایی لامار داره بهطور غیرمستقیم میگه اگه من یه گند بزرگ بالا آورده باشم، آیا طرفدارهای واقعیم همچنان پام خواهند بود؟
با توجه به اشارهش به مایکل جکسون و اینکه حتی اگه مایکل جکسون کودک آزاری کرده بود، بهخاطر خلق هنر عالی باید پاش وایستاد، نگران اینم که نکنه این هم آره.
حالا کودکآزاری رو نمیدونم، ولی خب مگه گند بالا نیاورده؟ قبلاً توی ترک These Walls اعتراف کرده بود که با استفاده از قدرت و نفوذش با زن یه بندهخدایی که یکی از دوستاشو کشته بود و توی زندان بود، رابطه داشته، و به طبع تم کلی و ثابت این آلبوم هم همینه. اون poemای که توی اکثر ترکهای آلبوم تکرار میشه و با گذشت هر ترک مخاصب لاینهای بیشتری رو ازش میفهمه و توی این آهنگ نسخهی کاملش رو میشنویم برای اولین بار (اونی که با I remember you was conflicted شروع میشه)، هم به همین قضیه اشاره داره.
از طرفی آدم نمیدونه اینجور آرتیستها رو (که اکثراً هم رپرن) دوست داشته باشه بهخاطر نبوغشون بابت استفادهی خلاقانه از یه اتفاق غیراخلاقی و ساختن آلبومی که به یکی از بهترین آلبومهای رپ تبدیل شد، یا متنفر باشه ازشون بهخاطر بهوجود آوردن همون اتفاق غیراخلاقی.
به نظرم اتفاق ناخوشایندی که توی رپ افتاده اینه که چون رپرها نیاز به متریال دارن برای رپ کردن، خودشون عمداً به فاجعه به بار میارن تا بین همتاهاشون خفن جلوه کنن. یعنی اینا برای رپ کردن نیاز به انجام کارهای آسیبزننده دارن. این فرهنگ رپ و هیپهاپ داره جامعهی سیاهپوستها رو پایین نگه میداره برای همین. انگار حتی اگه ghetto life نداشته باشن، باید یه جوری همون دینامیک رو ایجاد کنن.
آره دقیقاً. میدونم چی میگی. قدیمترها رپرها بر مبنای جرمهایی که انجام میدادن رپ میکردن، الان رپرها بر مبنای رپهایی که میکنن، جرم انجام میدن.
Pure Comedy از Father John Misty
اینو همون موقع که اومد شنیدم.
آهنگ جالبیه. چون لیریک خیلی زمختی داره (یعنی همهچی رو علناً داره مستقیم میگه)، ولی به طرز عجیبی با کل آهنگ تناسب داره و تاثیرگذار از آب دراومده.
Evil Twin از Eminem
“I believe people can change but only for the worse”
یکی از بهترینای امینم. و یکی از بهتریانش در حوزهی هویتهاش. صفحهی Genius پیشنهاد میشه.
بسیار عالی. همیشه میشه روی امینم حساب کرد تا خودکاوی عمیق توام با خشم انجام بده.
Guilty Conscience از Eminem & Dr. Dre
موضوع آهنگ اینقدر بکره و با روح رپ سازگاره که اصلاً احتمال شکست خوردنش وجود نداشت، حتی اگه رپرهای ضعیف روش کار میکردن.
Yellow Brick Road از Eminem
یکی از آهنگهایی که توی نوجوونی بارها گوش دادم.
All I از Danger Mouse & Jemini the Gifted One
وایب خوبی نداشت. ولی نتونستم لیریکش رو پیدا کنم. برای قضاوت آهنگ رپ لیریک برام اهمیت زیادی داره.
Strangers on a train – Lost her to wolves
چه طرز خوانندگی جالبی. تا حالا چیزی شبیه بهش رو نشنیده بودم. نزدیکترین چیز Rain Dogs تام ویتز بود، ولی این خیلی شدیدتر بود. قشنگ انگار یه Bulldog داشت آواز میخوند.
Low Ceiling از Alice in Chains
باحال بود. خصوصاً اون قسمتها که اوج میگرفت. برای vibing بسیار مناسبه.
Come Up از Devics
این تیکهش مصداق خوبی از روابط مدرن و شکست عشقی حاصل ازشون بود:
it’s so hard to love when you know how it goes
come up, come up
waves of pleasure waves of control
and the waves run their course
turn into foam
they start with a roar and then it’s back home
Untrodden از Katatonia
یه خورده کلیشهای بود از همه لحاظ. احساس میکنم چیزی شبیه بهش رو بارها شنیدم.
Save Me از Avenged Sevenfold
از لحاظ ساختاری خیلی آهنگ خوبیه. It has build up and release in all the right moments.
Gold in the girl از Devics
برخلاف کارهای قبلی این کاملاً غمگین نبود و یکم فاز Noir داشت.
امروز میخوام دو تا ترک معرفی کنم، جفتش رو همین امروز گوش دادم. فکر کنم که یه بند خفن دیگه رو کشف کردم، البته شنیده بودم ازشون، ولی امروز به شناخت بهتری رسیدم ازشون. :))
No One Knows و First It Giveth از Queens of the Stone Age
از لحاظ لیریک تعطیلن، ولی No One Knows خیلی باحال بود. قشنگ میشد باهاش هدبنگ زد.
وای من اون آلبوم رو خیلی دوست دارم اتفاقاً. پوینتش تو لیریکس نیست جداً، وایب desert rock خیلی خیلی عالیای داره ولی.
Moments از Devics
از بین این سه تا آهنگی که تا حالا ازشون فرستادی، این تا حالا بهترینشون بوده.
Salty Seas از Devics
این Devics قشنگ از اون بندهاست که ملت وقتی غمگینن آهنگهاش رو گوش میدن. فکر کنم وقتی ازشون آهنگ فرستادی غمگین بودی.
هممم یادم نیست اون موقع غمگین بودم یا نه. البته میدونی، این آلبومشون یکم غمگینتر از باقی آلبومهاشونه.
مثلاً همون Gold in the Girl که بالاتر خودتم اشاره کردی دوز غمگینیش کمتره، از یه آلبوم دیگهشونه.
ولی آره، کلاً بند نارحتیان بندهخداها. :))
A Secret Message to You از Devics
سلام امیرعلی
خیلی خوشحالم که تو رو اینجا میبینم و دوست دارم بیشتر باهات آشنا بشم.
خوب همونطور که این رفیقمون mosy بهت گفته ما یه گروه شخصی و جمع و جور هم داریم که اگه مایل باشی میتونی بهش ملحق بشی.
آممم، پس آی دی تلگرامت رو بزن اینجا و اینکه، یه بیوگرافی هم از خودت بده تا حدی که راحتی.
البته آزمون هم سرجاشه. اونو من میگیرم.
ایشون مسئول فعالیت های فوق برنامه هستن. من مسئول روابط عمومی (تو بخون خصوصی).
سلام. خیلی ممنونم. لطف دارید.
آیدی تلگرام رو اگه ممکنه توی تلگرام از فربد بگیرید. اون داره.
در مورد بیوگرافی؛ اسمم که مشخصه، ۲۰ سالمه. تهران زندگی میکنم. دانشجوی رشتهی حسابداری هستم. و به بازارهای مالی، حسابداری، شطرنج، سریال، کمیک، موسیقی و میم هم علاقمندم.
قشنگ هرکی از بیرون بخونه این پیامو فکر میکنه پشت این وبسایت یه کالت وجود داره. :))
خود آهنگ خوب بود، ولی موزیک ویدئوش – با اینکه سعی داشت یه داستان احساسی دربارهی پیوند weirdoها تعریف کنه – یه جورایی درنیومده بود. زیادی خام بود.
Deform to Form a Star از Steven Wilson
خیلی آهنگ خاصی بود There was a touch of greatness to it.
آره آهنگ خوبیه، ولی میشه بپرسم چه فاکتورهایی در ایجاد این کلمهی «خیلی» دخیل بودن؟ چون بهنظر من صرفاً آهنگ خوبیه، نه خیلی خاص. شاید من خوب آهنگو درک نکردم.
خودمم دقیق نمیدونم. فکر کنم بهخاطر نحوهی Progress غیرمنتظرهش بود. اصلاً نمیتونستم حدس بزنم آهنگ داره به چه سمتی پیش میره، ولی به هر سمتی پیش میرفت، به دلم مینشست.
No Twilight Within the Courts of the Sun از Steven Wilson
قطعهی اتمسفریکی بود.
Rigamortus از Kendrick Lamar
پ.ن.: این پیام اسپم نیست، ظاهراً صفحهی موسیقی خراب بود، برای اینکه درست بشه لازم بود که یه کامنت فرستاده بشه.
اینجا لامار داشت از لحاظ Flow خودنمایی میکرد، ولی نمیدونم بهخاطر تمرکزش روی فلو بود یا نسبتاً تازهکار بودنش، ولی لیریکش یکم زمخته و اصلاً در حد کارهای آیندهش نیست.
منم حدسم اینه که لامار میخواسته توی همین اولین آلبوم فلوی خوبش رو به رخ بکشه، و بهخاطر همینه که روی لیریک این ترک خیلی کار نکرده. ضمناً نشون داد که از لحاظ «یه نفس خوندن» هم حرفایی برای گفتن داره.
Selfish Sleep از Lord Snow
https://www.youtube.com/watch?v=oxYBRdDnDvk
Intense death metal, although I didn’t get what’s different about it compared to the other pieces in the genre. (other than being weirdly short)
Oh well, probably the fact that it’s emoviolence and not death metal. :)))
But to me, the lyrics were nice and the extra dissonance, and also the vocalist is female!
Oh, didn’t know about that genre.
DUCKWORTH. از Kendrick Lamar
پسر عجب داستان عجیبی. اولش باورم نشد واقعی باشه.
یه یارویی به رستورانی که بابای کندریک لامار توش کار میکرد دستبرد میزده، ولی بابای لامار رو نمیکشه، چون بهش سخاوت نشون میده. حالا همون یارو بعداً تبدیل میشه به اولین کسی که موسیقی لامار رو تو ۱۷ سالگی منتشر میکنه.
That’s wild.
منم اولش باورم نمیشد. خوب شد اشاره کردی، مطمئن شدم اشتباه نمیکردم.
نفرین از آرتوش
شاهکارِ کنترپوانه این آهنگ.
نمیدونستم کنترپوان چیه. مرسی که به صورت غیرمستقیم یادش دادی.
Tonight I Feel Like Kafka از Jealous of the Birds
A pure vibing song, and a good one at that.
FEAR. از Kendrick Lamar
شاید لامار در زمینهی Self-reflection بیرقیب باشه. همونطور که خودش هم گفته، این ترک صداقت محضه.
اون قسمت که داشت دربارهی ترسهای هفده سالگی رپ میکرد و انواع و اقسام سناریوهای مختلف رو فهرست میکرد، برای منم قابل همذاتپنداری بود. انگار آدم تو اون سن یهو پی میبره که چقدر راههای زیادی برای به فنا رفتن خودش و عزیزانش وجود داره و این اضطراب شدیدی ایجاد میکنه.
XXX. از Kendrick Lamar
از لحاظ ساختاری یکم از آهنگهای دیگهی لامار گسستهتر به نظر میرسید، ولی یه جورایی آخرش همهچی به هم وصل میشه: همهچی دیوانهواره و جامعهی سیاهپوستها هم تو قلب این دیوانگی قرار داره و باید آمادهی انفجار باشیم.
Mother I Sober از Kendrick Lamar
کل اون ورس سومش که داره دربارهی سوءاستفادهی جنسی از بچههای سیاهپوست و بعداً تبدیل شدنشون به مردهای زنستیز و بیمسئولیت و پنهان کردن دردشون با تاتو و زنجیر صحبت میکنه، پتانسیل این رو داره که به تالار مشاهیر لیریک رپ راه پیدا کنه. واقعاً لامار در بهترین حالتش بود.
همین ورس مذکور حدود دو دقیقه و سی ثانیهست. رپرا با همین تایم یه ترک میدن بیرون.
FEEL. از Kendrick Lamar
این آهنگ قویای بود. یه جورایی نمایندهای از نوعی درماندگی و سرخوردگی بود که فقط کسی که به موفقیت رسیده باشه میتونه از خودش ابراز کنه.
Crown از Kendrick Lamar
با توجه به استانداردهای لامار از لحاظ معنایی آهنگ خیلی سادهایه.
He can do better.
Auntie Diaries از Kendrick Lamar
پ.ن.: فکر کنم کامنت دو سه روز پیش من رو سایتت خورده. اگه نخورده لطفاً این قسمت پ.ن. رو پاک کن تا من دوباره معرفیش کنم.
حله. رفته بود تو اسپم. تاییدش کردم.
جالبه. انتظار نداشتم کندریک لامار به مسئلهی ترنسفوبیا بپردازه. با توجه به اینکه این مسائل توی جامعهی هیپهاپ خیلی ناشناختهست. ولی خب آهنگ هم یه جورایی دربارهی همین بود.
ظاهراً یه سری از فعالهای حقوق ترنس به آهنگ اعتراض کرده بودن، چون توش یه سری واژه که برای ترنسها ناخوشاینده به کار رفته بود، ولی کلاً داستانی که آهنگ تعریف میکنه یه جورایی دربارهی حل شدن ترنسفوبیا برای خود کندریک لاماره. برای همین آخر آهنگ دیگه از ضمیر درست استفاده میکنه. ولی خب میتونم حساسیتها رو درک کنم. الان اینو بخواد تو کنسرت بخونه و ملت بخوان همخونی کنن، اون قسمتی که هی تکرار میکنه F**got قراره معذبکننده باشه.
درسته. حالا نکتهی دیگهای که آهنگ داره اینه که اون N-Word ای که آخر آهنگ میگه، تبدیل میشه به آخرین باری که کندریک توی این آلبوم این کلمه رو میگه.
Savior از Kendrick Lamar
“The cat is out the bag, I am not your savior
I find it just as difficult to love thy neighbors
Especially when people got ambiguous favors
But they hearts not in it, see, everything’s for the paper”
توی این آهنگ کندریک داره نظرش رو دربارهی اتفاقات اخیر (مثل قتل جورج فلوید و کووید) میگه، ولی فازش اینه که «بذار یه چیزی بگم نه سیخ بسوزه نه کباب». نمیدونم این نقطهضعفه یا نه.
Father Time از Kendrick Lamar
Very nice. Someone needed to address daddy issues in the black community.
The Heart Part 5 از Kendrick Lamar
از ایدهش خوشم اومد؛ اینکه بیای دربارهی فرهنگ سیاهپوستها حرف بزنی و هر تیکه که مربوط به کاریه که یه سلبریتی انجام داده، با استفاده از Deepfake به شکل همون سلبریتی دربیای، ولی بدون اینکه مستقیم از طرفش حرف بزنی.
United In Grief از Kendrick Lamar
Interesting way to rap about your own life, in separate, segmented verses, but always talking about something very specific.
We Cry Together از Kendrick Lamar
پسر این آلبوم Mr. Morale & the Big Steppers چقدر خوبه. چرا تا الان گوش نداده بودم بهش؟ برای معرفی آلبوم هم میخوام از این آهنگ شروع میکنم که به نظرم یکی از بهترین چیزهاییه که کندریک خلق کرده.
ایدهی جالبی پشت آهنگه، ولی اگه من جای کندریک بودم، اون لاینهای مربوط به ترامپ و واینستین و آر کلی رو نمیآوردم. به نظرم اینکه آهنگ از اول تا آخر شبیه دعوای واقعی زن و مرد باشه، میتونست نقطهی قوت بزرگی براش باشه. این لاینها یکم از واقعگرایی قضیه کم میکنن و هرچه بیشتر «آهنگ» بودنش رو به رخ میکشن.
One More Soul To The Call از Mary E. McGlynn
این رو قبلاً شنیدم. اینقدر خفنه کلاً شهرتش از دنیای گیم فراتر رفته.
Electric Relaxation از A Tribe Called Quest
پسر چقدر بین موزیک ویدئو و لیریک آهنگ تفاوت وجود داشت. موزیک ویدئو یه گردش اتسمفریک بین خیابونهای نیویورکه، ولی لیریک آهنگ صرفاً خودستایی معمولی دربارهی مسائل جنسی. اگه یه آهنگ اتمسفریک دربارهی نیویورک میبود و روی اون موزیک ویدئو پخش میشد، خیلی خفنتر از آب درمیاومد.
Kick in the Door از The Notorious B.I.G.
دیس قویای بود به همدورهایهای بیگی. یکی از طولانیترین اینتروها رو هم داشت بین آهنگهای رپی که گوش دادم.
جالبتر اینه که اماف دوم توی آهنگ Change The Beat این اینتروی بیگی رو که میگه:
“This goes out to you
And you, and you, and you”
رو مسخره میکنه:
“Rappers be on some, “You, you, you”
Forgot who they talking to, too much pork stew
They need to not come out with nothing new”
Ability to Speak از Rodan
حقیقتا بیتش همون چیزیه که دوست دارم. بعد دیدم Heat Sensor بیتو زده، همون پرودیوسری که چندتا ترک از آلبوم Vaudeville Villain رو پرودیوس کرده. و حالا فهمیدم چرا بیت برام لذت بخشه.
جداً به نظرم این رودان کاری رو که MF DOOM بعضاً میخواست با رفرنس دادنهاش انجام بده، بهتر از خودش انجام میده. دلیلش اینه که رودان همون میزان پیچیدگی و اصطلاحاً Sophistication رو داره، ولی لیریکهاش خیلی از دوم منسجمتر و واضحترن. قبلاً گفتم و بازم باید بگم: خیلی باهوشه.
اوهوم. به نظرم رودان یکی از بهترین چیزهاییه که رپ به خودش دیده. همین Aesop Rock یا حتی خود ام اف دوم باید بیان پیشش شاگردی کنن. منتها قبلا هم گفتم، نکتهای که هست اینه که رودان فقط همین آلبوم رو داره. یعنی لیترالی یارو میتونست الان غولی شده باشه برای خودش توی رپ، ولی حالا به هر دلیلی دیگه تصمیم گرفت توی اوج خداحافظی کنه (که حتی این تصمیم هم تصمیمِ به شدت دوستداشتنی و ذکاوتمندانهایه).
راستی معرفی آهنگهای این آلبوم هم توی همون آهنگ بالا تموم میشه از طرف من. ولی تو میتونی آلبوم رو اینجا به طور کامل گوش کنی:
http://www.youtube.com/watch?v=Y8-ccTRyHUU
Busterismology از The Coup
یه مقدار از آلبوم اینو امروز گوش دادم و خیلی خوب بود. :))
When we start this revolution, all y’all probably do is snitch
آهنگی در وصف سایبریها. اون تیکه که راجعبه Busterها و Busterism حرف میزنه. :))
I’m glad that you got it. :)))
Rings از Aesop Rock
یه بار یکی توی یوتوب میگفت Aesop Rock وسیعترین دایرهی لغات رو بین رپرها داره.
البته ۹۵ درصد کاراش تایپ من نیستن، ولی اتمسفر آهنگاش جالبه. توی یکی از مصاحبههاش میگفت رسما خونهش پر از روزنامه و کتابه. میخونه تا لغات یونیک و خاص رو جمعآوری کنه و بذاره توی لیریکاش.
از سبک این آهنگ خوشم اومد. انگار ورژن حرفهایتر رپهای یوتوبرهاست که شاید یکم زمخت به نظر برسن، ولی همیشه سوژه و زاویهی دید منحصربفردی دارن و به اصطلاح Quirkyان، بدون اینکه بیمعنی باشن.
Party We Will Throw Now از
Warren G & The Game & Nate Dogg
اینقدر آهنگهای رپ Intellectual اینجا گذاشتی گوش دادن این شوک فرهنگی ایجاد کرد. :)) واقعاً رپ وارن جی و رودان انگار به دوتا دنیای متفاوت تعلق دارن.
لول آره راستی میگی. :))
میدونی من همینم دیگه. ثبات خاصی ندارم. یهو دیدی دارم لیریک رودان و دوم رو موشکافی میکنم، ثانیهی بعدش میبینی دارم آهنگ پارتی گوش میدم، باز یهو میبینی دارم با موتورهد هد میزنم. :))
The Numbers از Radiohead
شبیه یکی از آهنگهای گمشدهی هیپیپسند دههی ۶۰ دربارهی اهمیت صلح بود. چه از لحاظ لیریک، چه از لحاظ کیفیت خود آهنگ.
Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief از Radiohead
I used to love how this song sounded. That fuzzy white noise in the back of the mix is so good. :))
دقیقاً متوجه نشدم آهنگ دربارهی چیه. ولی خب اتمسفر ریدیو هدی آهنگ سر جاش بود.
No Degrees از Rodan
This dude’s IQ is way too high.
Werewolf’s Eyes از Birch Book
فولکترین آهنگ فولک بود. یادآور بالادهای قرون وسطایی بود از این نظر، بدون هیچ بازنگری مدرنی (این نقطهمثبت بود به نظرم).
Esce Ma Non Mi Rosica از Nanowar of Steel
مطمئن نیستم خیلی مسخره بود یا خیلی حماسی، خصوصاً با اون تلفظها، ولی خب شنیدنی بود. :)) استفادهی غیرمنتظرهای از موسیقی شهرام شبپره بود.
Cold از Black Country Communion
با تشکر از کیارش که باعث شد این آهنگو گوش بدم.
This would make a great movie soundtrack.
Friend of Mine از The Notorious B.I.G.
این یکم از کارای دیگهی بیگی سطحش پایینتر بود. صرفاً زنستیزی خالص بود بدون نکتهی خاصی.
Sky’s the Limit از The Notorious B.I.G.
(Ft. 112)
مود همیشگی من:
“You wanna see the inside? Huh, I see ya later”
این آهنگ چقدر بوی بعضی از آهنگهای کندریک لامار رو میده پسر. خصوصاً بیتش.
نکتهای که در مورد بیگی وجود داره اینه که الان که دارم آهنگاشو با دقت گوش میدم، متوجه میشم چقدر روی اماف دوم تأثیر گذاشته. قشنگ میتونم تصور کنم که دوم داشته بیگی گوش میداده و مثلاً یهو پاز میکرده میگفته آهان، این رایم رو باید یادداشت کنم. :))
بهقول یکی از کاربرای ردیت، این موضوع که هر چی میگذشت صدای دوم شبیه به صدای بیگی میشد هم این موضوع رو تأیید میکنه.
اینو قبلاً گوش دادم. خیلی خوبه. مصداق واژهی Chill هست. البته از لحاظ موضوعی خیلی شبیه Juicy هست.
شباهت بیگی و امافدوم هم واقعاً حس میشه.
Scarlet Dream از Sigh
https://www.youtube.com/watch?v=9kSpUndm_DQ
یکی از کچیترین و پاپ راکترین آهنگای بلک متالیه که تا حالا شنیدم. :)))
اینجور که نوشتی انتظار یه چیز خیلی Weirdتر رو داشتم. ولی معقول بود. :))
البته برام سوال پیش اومد که این چرا کاورش هندیه. چون اصلاً فاز هندی نداشت. ولی یک دقیقهی آخر اون فاز هندی هم اضافه شد و دیگه کاملاً معقول به نظر رسید.
چیزای ویردتر هم وجود دارن تو ترکیب پاپ و متال ولی خب… من خیلی ازشون خوشم نمیاد زیادی gimmicky میشن. :))
Saliva از Viktor Vaughn
بیتش منو یاد فضای استاروارز میاندازه. اسم پرودوسرش هم RJD2 هستش، بر وزن R2-D2.
چطور تو رو یاد فضای استار وارز میاندازه؟ نه بیتش نه لیریکش حال و هوای علمیتخیلی نداره.
آره میدونم عحیبه، و نمیدونم چجوری دیسکرایب کنم این حس رو. صرفا همچین وایبی میده بهم.
Human Inquisition از Rodan
میشه گفت Woke واقعی رودان بوده. :)) البته ایشون ناامیدکنندهست که حتی چنین ذهن روشنی هم به Five Percent Nation گرایش پیدا کرده.
Burden از Opeth
وقتی این آهنگ رو گوش میدم، یاد این دیالوگ هوملندر میوفتم:
“I got to tell you, it was perfect. Perfect. Everything, down to the last minute details.”
وقتی اوج میگیره، خیلی خوب اوج میگیره.
Notebook 03 از MF DOOM
دقیقاً مثل Change the Beat تک تک لاینها رو حفظم ولی چیزی از معنای کلیش نمیدونم. ولی یه لاین خفن داره و اونم لاین آخره:
“When he spit a tune sarcastic as Paul Mooney”
که در واقع یه فکته و چند ثانیه قبلش هم این کارو میکنه. :))
منم هیچی از معنای کلیش نفهمیدم. هم ورس و هم بیت بسیار سایفای بودن و بنابراین میشه گفت دوم به ذات خودش نزدیکتر شده بود.
When he spit a tune sarcastic as Paul Mooney
این تیکه رو توضیح میدی که گفتی چند ثانیه
چند ثانیه قبلش که اینو میگه:
“Ehh, whatever their case is”
وقتی میخواد اون Ehh رو بگه، تُن صداشو عوض میکنه. توی لاین آخر به این کارش (که بارها توی آهنگهای دیگه اینکارو تکرار کرده و نیش و کنایهدار هم بوده، چون اغلب برای ادای کسی رو درآوردن بوده) اشاره میکنه.
صحیح. مرسی.
Famous Blue Raincoat از Leonard Cohen
Now that’s what I call an atmospheric song.
قشنگ آدم احساس میکنه تو خیابونهای سرد و غمانگیز نیویورک دههی هفتاده.
راستش آهنگ بسیار زیباییه، ولی دلیل اصلیای که باعث شد این آهنگ رو در اون زمان (یعنی ۱۰ دی، ۳۱ دسامبر) بذارم، لاین اول آهنگه:
“It’s four in the morning, the end of December”
که البته من فقط به End of December اش پایبند بودم و یادم رفت ساعت ۴ صبح بذارمش. :)))
متوجه نشدم. خوشم اومد از حرکتت. :))
حالا بعدها دیدم که دانیال (Dan) توی چنل جکربیت، دقیقاً ساعت ۴:۱۲ دقیقهی صبح، در تاریخ ۳۱ دسامبر اینو پست کرده… :)))
A Report to the Shareholders/Kill Your Masters از Run the Jewels
فارغ از ورس Zack de la Rocha که صداش خیلی بیریخته :))، در کل آهنگ آتیشی بود، خصوصاً بیت بخش Kill your masters.
خوشم اومد. قسمت زک دلا روچاش هم برای من بد نبود، چون من با سبک خوندن یارو حال می کنم (میدونم از لحاظ تکنیکی خیلی خوب نیست، خصوصاً وقتی زنده میخونه، ولی منحصربفرده، مثل خوندن باب دیلن).
I miss you… and there’s too many ads از dennoko-p
https://www.youtube.com/watch?v=XRJuJB40cAI
Figured we had something fun(ny) this time. :))
آهنگ هم روابط رمانتیک رو به فنا داد، هم تبلیغات رو. :))
تبلیغات رو خیلی بیشتر به فنا داد، ایف یو اسک می. :))
Winter Blues از JJ DOOM
“All he needs is one warm hug to keep from turning off”
این لاین باعث شد خندهم بگیره:
We could live forever like Henrietta Lacks cells
فقط از دوم برمیاد تو آهنگ رمانتیک چنین چیزی بگه.
در کل دقیقاً آهنگ رمانتیکی بود که میشد از دوم انتظار داشت.
Knight از Earl Sweatshirt ft. Domo Genesis
خوب بود. اینکه گوینده خودش رو به چشم یه شوالیه برای سیاهپوستهای دیگهای که تو راه موفقیت هستن به تصویر میکشه (البته همراه با آیرونی) نکتهی قشنگی بود.
G.O.D. (O’mighty) از Rodan
این یکی برخلاف اون دوتای قبلی که معرفی کردم از رودان، لیریکش سادهتره. در مورد چیزیه که خیلی توی رپ مانور داده شده روش: پول. ولی خب شنیدنش از زبون رودان خالی از لطف نیست.
پ.ن.: راستی من یه کامنت دیگه هم توی همین پیج موسیقی فرستادم دیشب، فکر کنم سایت کامنتم رو خورد.
فوقالعاده بود پسر. این توی دستهبندی Great Lyrics میره تو فهرست بالا.
این تیکهش قشنگ مصداق That hit had بود .
oundation for
Government infrastructure built on the sacred rock of hypocrisy
Demagogue, master of your demographics. Your whole
Existence just statistic in my holy bureaucracy. Yea, walk
Through the valley of political intrigues—remember this thriller shit
All your so-called world leaders are puppets, I’m the fucking
Ventriloquist. Reigning for another 1,000 years, my children
Y’all do the math and worship no other deity before me
Or feel the economic depressions of my jealous wrath
The Most High—ask any financial-slash-religious
Scholar. In the beginning was the paper, and the paper was the Great
O’mighty Dollar, Dollar
پ.ن.: کامنت رو تایید کردم.
F.E.D.’s از Rodan
فلوی آهنگ خدا بود، ولی همچنان چیزی از لیریک نفهمیدم. خیلی از لحاظ معنایی فشرده هست. این رفیقمون میتونست رو دست اماف دوم بلند شه.
منم چیز زیادی از لیریکهای رودان نمیفهمم.
اتفاقاً رودان با اماف دوم دوست بودن، حتی با چندتا از چیلترین رپرهای دیگه (مثل مگالون و اماف گریم) یه گروه مشترک داشتن به اسم Monsta Island Czar.
دوم سر مشکلاتش با گریم از گروه جدا شد. البته آخرین همکاری دوم با رودان سر آهنگ Open Mic Nite pt. 1 بود، که اونجا رودان با اسم مستعار Dr. Moreau حضور پیدا میکنه.
بهنظرم رودان از لحاظ فلو Next-level هستش، از نظر رفرنس به چیزای نردی شاید به دوم برسه، فقط توی بحث بیت هیچوقت به دوم نمیرسه. البته این موضوع که دوم ۹ تا آلبوم داره ولی این دود فقط همین آلبوم رو داره هم موثره. در کل نمیدونم بعد از سال ۲۰۰۴ چه بلایی سر رودان اومد. البته سال ۲۰۱۲ اومد و یک آلبوم ۲۰ آهنگی معرفی کرد ولی در کل ۷ تا از آهنگهارو، اونم توی یه پیج یوتوب، ریلیز کرد و دوباره ناپدید شد. اون حس پیگیری دوم رو نداشت، اگه داشت مطمئناً الان اسمی دست و پا کرده بود واسه خودش. حیف به این استعداد.
آره واقعاً استعدادش بالاست. ولی خب کمگویی و گزیدهگویی هم قابلاحترامه.
Intro/Wind Before The Storm از Rodan
میدونی، خیلیا سمت این بابا نمیرن چون واقعاً عجیبه. و منم دقیقاً به همین دلیل رفتم سمتش و هر آهنگی که ازش پیدا کردم رو گوش دادم.
واقعاً عجیب بود. ایکاش Annotation داشت آهنگش. چیز زیادی دستگیرم نشد. فکر کنم داشت تو بستر Christian occult یا همچین چیزی رپ میکرد.
GMO از JJ DOOM
حالا مثال از نبوغ اماف دوم زیاده، ولی این شاید یکی از قویترین مثالها باشه.
بدون اینکه وارد حوزهی تئوری توطئههای عجیبغریب بشه، در قالب رپ به بهترین شکل به نقدها و هشدارهای علمی که دربارهی صنعت تغذیه داده شده پرداخت. واقعاً عالی بود.
اکیداً توصیه میکنم برید لیریک آهنگ رو همراه با توضیحات Genius بخونید. بهاندازهی خوندن یه مقاله مفیده.
https://genius.com/1507397
█ ͇͇͇͇͇͇̿̿̿̿ ͇͇͇̿̿ ̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿┌ ▄█▀▄ ͇͇͇͇͇̿̿̿█ ͇͇͇̿̿ ̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿ از Qebrus
https://www.youtube.com/watch?v=bfRUDMcr9j0
شاید عجیب باشه ولی در حالی که میتونم احساس کنم مغزم داره چند تیکه میشه، گوش دادن بهش برام لذتبخشه. :))
That means it’s clicking. Welcome to the weirdo club. =))
A music so weird it could not be named with normie alphabet.
If you can believe, I actually sent the most accessible song from the album. 😛
I know you a long time bro. I know you did.
Lucky از Radiohead
این به اندازهی Wolf at the Door لیریک متمرکز نداشت. به نظرم این اشکالش بود، ولی در کل آهنگ ریدیوهدی خوب و استانداردی بود.
A Wolf at the Door از Radiohead
این خیلی خوب بود. ثابت میکنه هیچ بندی نمیتونه بهاندازهی ریدیوهد قدرت رو بهشکلی شاعرانه نقد کنه.
Mind Is A Prison – الک بنجامین
بعد از گوش دادن به آهنگهای اکسپریمنتال و دارکی که بچهها گذاشته بودن، گوش دادن به یه آهنگ گوگولی و استاندارد پاپ تجربهی عجیبی بود.
توی سبک خودش آهنگ استانداردی بود. فقط صدای خواننده به طرز عجیبی نرم و حتی کودکانه بود. اصلاً به قیافهش نمیخورد.
Great God Plan از Sd Laika
https://www.youtube.com/watch?v=zOKDuKbjhu0
چقدر عکس این یارو که رو کاوره – بهعلاوهی حالت Disorienting آهنگ – کریپیه. نصفهشبی مو به تنم سیخ شد. :))
آره عکس کاوره خیلی خوب جلب توجه میکنه، دلیل گوش دادنم هم به آلبوم بوده. :)))
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Street_Spirit_(Fade_Out)
آهنگای خوبی میشه این تو پیدا کرد، البته من از Molasses یهجور دیگهای خوشم میاد.
پ.ن.: راستی شخیل شرمنده که یکم زیاد آهنگ گذاشتم این سری، میدونی، وقتی یکم تایم آزاد گیر میارم سعی میکنم آهنگ گوش بدم، و وقتی که گوش بدم و خوشم بیاد نمیتونم باهات شیر نکنم. :)) این مینیآلبوم رو هم خیلی شانسی پیدا کردم، ولی خوب شد که پیدا کردم.
میدونستی اگه بخوایم برای این سایت بند موردعلاقه تعیین کنیم، بدون شک این جایگاه میرسه به ریدیوهد؟ هم من، هم خودت، هم حسین (Endline)، هم پویا (یکی از بچههای وبلاگ که قبلاً کامنت گذاشته بود) و در آخر Hoifaxen همه از ریدیوهد آهنگ گذاشتیم یا ارادتمون رو بهش نشون دادیم. (مهراد هم شاید خوشش بیاد، نمیدونم.)
عه چه جالب، دقت نکرده بودم به این موضوع.
حالا بقیهی دوستان رو نمیدونم، ولی من در حال حاضر ۶ تا آهنگ ریدیوهد دارم که میخوام طی روزهای آینده معرفیشون کنم.
Radiohead is cool with me. :))
خیلی از نردای موزیک snub بازی درمیارن سرشون ولی من جداً آهنگا و آلبومای زیادیشون رو دوست دارم. همیشه تو مودش نیستم ولی موزیکشون رو دوست دارم.
حالا که اینجا راجب به ابسترک هیب هاب صحبت شده خواستم دعوتتون کنم این البوم فوقالعاده جز رب و گوش کنید و عشق کنید
Avantdale Bowling Club – Avantdale Bowling Club 2018
یکمیش رو گوش دادم. ترکیب هیپهاپ و جز ترکیب جالبی به نظر میرسه. خصوصاً رپ Free style چون با ماهیت جز همخونی داره.
Lactose and Lecithin از Viktor Vaughn
“Next time I’ll bring my men who speak Mexican
And let the Techs spin, make ’em contact the next of kin” :)))
این تیکهای که نقلقول کردی منظورش چی بود؟
امیدوارم بعد از اینکه گفتی احساس خنگ بودن نکنم. :))
خب با توجه به اینکه ویکتور توی این آهنگ سر یه معاملهی مواد سرش کلاه رفته، توی این لاین داره میگه دفعهی بعدی برای معامله آدمای مکزیکیم رو با خودم میارم (چون یکی از خدایان مواد، مکزیکیهان).
آها اونجایی که میگه Techs spin هم به TEC-9 اشاره داره، داره میگه از این به بعد هرکی سرمو اینطوری کلاه بذاره با تک ناین (اسلحه: برای کشتنشون توی دنیای واقعی/رپر: برای کشتنشون توی دنیای موسیقی) ترتیبشونو میدم.
احساس خنگ بودن کردم تا حدی. :)) سادهتر از چیزی بود که فکرشو میکردم.
jigsaw falling into place , nude از radiohead
جایگزین درست حسابی و بی اعتیاد مواد.ولی یه زمانی میرسه که دوز ریلکسیشنشون ناکافی میشه.اونجا جاییه که با فردی به نام matt elliott و البومی به نام drinking songs
اشنا میشیم
هردوتا آهنگ ریدیوهد انگار برای لحظاتی ساخته شدن که احساس چِت بودن و از دنیا گریخته بودن داری. موزیک ویدئوها هم هرچه بیشتر به ایجاد این حس کمک میکنن.
My Favorite Ladies از MF DOOM
حالا که آهنگ The Kids رو معرفی کردم، گفتم حیفه این رو هم معرفی نکنم. :))
این ایهام معنایی که دخترهایی که ازشون حرف میزنه، همه اشاره به مواد مخدر دارن، نبوغ محض بود.
میشه گفت بهترین آهنگیه که دربارهی مواد مخدر شنیدم. البته سبک مورد علاقهم نیست اصلاً، ولی با توجه به تعدد آهنگهای مربوط به این موضوع میشه گفت ارزشش تو ذهنم بالاست.
دقیقاً. این آهنگ نشون میده حتی اگرم نمیخواست توی یه آهنگ نردبازی دربیاره و در مورد چیزایی حرف بزنه که احتمالا فقط خودش میتونست متوجهشون بشه، چطوری میتونست با ذهن مخاطب سر یه موضوع ساده بازی کنه.
Large-scale 11 Dimension Space Structure از ATOLS
https://atols.bandcamp.com/track/11
بهبه. چقدر بهطور درستی ویرد بود.
It sounded as if a Japanese Glados is having a heart attack, but is trying to send one last threat to the world
رایت؟؟
خیلی آهنگ خوبیه متأسفانه آهنگسازش حتی یه آهنگ دیگه به این ویردی نداره بقیه آهنگاش تا حدود زیادی یا الکترونیکن (with a lot of brostep) یا پاپ یا راک. که خوبن اونا هم خیلی دوست دارمشون ولی خب… :)))
Identikit از Radiohead
چه موزیک ویئدوی هیپنوتیزمکنندهای داشت. خوشم اومد از حالوهوای کلیش.
Just از Radiohead
اون یو دو ایت تو یورسلف آخر، وقتی “S” رو میکِشه و بعدش جیغ میزنه و گیتار هم به اوج خودش میرسه… اینجا با خودم میگم درود به هنر این گروه.
یکی از بهترین آهنگهای رادیوهد از لحاظ کیفیت موزیک ویدئو و نوازندگی.
https://www.youtube.com/watch?v=SqZNMvIEHhs
بهترین آهنگ system of a down با اختلاف. هرچند مثل باقی آهنگهای سیستم، هیچی از معنیش نفهمیدم و در کل معنی خاصی هم به نظرم نداشت.
سیستم آو داون در بهترین حالتش به چرت و پرت گوییهای ام اف دووم میرسه.
به نظرم معنیش واضحه. دربارهی کنترل افکار مردم از جانب حکومتهاست. این لاین مشخص میکنه منظور رو:
Your lives are open wide
The V-chip gives them sight
فربد من رو قشنگ به عنوان سنپای همه معرفی کرد. :)))
It’s good to be back. I missed sending songs in this place.
Welcome back homie
(اشتباهی اینجا ریپلای کرده بودم میخواستم پایین ریپلای کنم.)
مرسی. ۳>
I Cry and Sigh Overnight از Dennoko-P
(مجبورت هم میکنم کامنتای پایین رو جواب بدی. :دی)
https://virginbabylonrecords.bandcamp.com/track/i-cry-sigh-overnight
جا داره به مهراد خوشامد بگم. بعد از مدتها اومد دوباره برامون آهنگ گذاشت. قبل از امیرعلی و نوبادی صفحهی موسیقی دست مهراد بود.
این آهنگ هم Weeb بود هم Noise. واقعاً بازگشتی دقیقتر نمیتونستی داشته باشی. :))
عجب آهنگ باحالیه ولی. :)))
غیرقابل پیشبینی بود و اون قسمت weebش بامزهش میکرد.
به به. :))
We have an enlightened individual here.
خوشحالم که دوست داشتی. :))
:)) آقا ما که ارادت داریم. اتفاقاً چند وقت پیش چشمم خورد به چارت آلبومای موردعلاقهت، توی پیج گفتگوی آزاد، و وقتی به آلبوم Vaudeville Villain برخوردم خوشحال شدم. فکر کنم دیگه اینو هر کسی که به اینجا سر میزنه فهمیده که من به این آلبوم ارادت خاصی دارم.
آه… دت میکس می هپی. :))
Much love. <3
The Kids از Eminem
واقعاً درس زندگی یاد گرفتیم دربارهی مواد مخدر. :)) مشاهدهی تاثیر ساوث پارک روی امینم هم جالب بود.
Rapp Snitch Knishes از MF DOOM
(featuring Mr. Fantastik)
یکی از چیلترین صداها توی رپ کلاً دو تا آهنگ ازش بیرون اومده. زنده باد مستر فنتستیک، هر چی که هست، هر جا که هست.
خیلی آهنگ چیلی بود. از اون آهنگا که میشه بهش نوستالژی پیدا کرد.
Microwave Mayo از MF DOOM
Classic MF Doom. Rich allusive lines that have weak semantic connection with each other
البته در مورد این آهنگ تُن صداش جالبه برام. توی اکثر آهنگایی که از دوم گوش میدم، یه تن صدای کنترلشدهای داره معمولاً که از اون بالاتر نمیره (بیشترین تن صداهاش برای ویکتوره، اونم بهخاطر کرکترش که یه آدم لاته). ولی خب توی این آهنگ انگار از قصد دیگه مراقب تن صداش نیست.
A Better Tomorrow از Wu-Tang Clan
وقتی بعضی از آهنگهای ووتنگ رو گوش میدم یاد اون میمه میوفتم که جان لنون یه بنر دستشه که روش نوشته:
“Wu-Tang is for the children.”
با اینکه وو تانگ فازش کلاً یه چیز دیگهست و این پیامهای اجتماعی کلیشهای بهش نمیخوره، ولی کلاً آهنگ به دلم نشست. یعنی فاز آگاهی جتماعیش تو ذوق نمیزد.
Nothing Left To Lose از The Pretty Reckless
اینو قبلاً گذاشته بودی رفیق. ولی خوب کاری کردی. دوباره بهش گوش دادم حال کردم. یکی از بهترین آهنگهای The Pretty Reckless هست.
عه… یادم نبود قبلاً گذاشته بودم اینو. اتفاقاً به این موضوع دقت میکنم که آهنگ تکراری معرفی نکنم، ولی خب پرتی رکلس تسلیمم کرد. :))
Brooklyn’s Finest از Jay-Z & Notorious B.I.G.
Biggie cool as ice as always.
The Mystery (Who is God) از Rakim
حیف که همچین رپ خوب و در ظاهر پرمغزی صرفاً عقاید عجیبغریب مسلک Five-Percent Nation رو بیان میکنه که عملاً شبیه ترکیبی از اسلام و ساینتولوژیه. یه تیکهش میاد میگه توی قرآن گفته شده که همهی ما خداییم که اشتباهه.
آره متوجهم که اگه پای Five-Percent Nation در میون نبود آهنگ بهتری میشد. اتفاقاً اماف دوم هم جزو همین Nation بود، ولی خوبیش این بود که توی آهنگاش زیاد به این موضوع اشاره نمیکرد، ولی راکیم بدیش اینه که این مسئله از دهنش نمیافته و چپ و راست به این موضوع که خداست (Rakim Allah) اشاره میکنه و این رو مخه.
ولی خب یهجورایی هدفم از گذاشتن این آهنگ این بود که در مدیوم خودش جزو آهنگهای متفاوته. اینکه راکیم با فلوی گوشنوازش میاد مراحل بهوجود اومدن هستی رو تعریف میکنه تجربهی خوبی بود برای من.
Feel Good Inc. از Gorillaz
آهنگهای گوریلاز لیریکهاشون بهطور غافلگیرکنندهای عمیقه.
A Dead Mouse از Viktor Vaughn
“Cat with a dead mouse is how he catch a phrase, and pause
Plays with it, kill it, and eat off it for days, get it”
آقا من میخوام حجت رو تموم کنم و بدون هیچ توضیح اضافیای بگم که بهنظرم آلبوم Vaudeville Villain بهترین آلبوم دانیل دومیلهست.
این تیکهای که نقلقول کردی واقعاً خفن بود. رپخونی خودش رو به شکار و کلمات رو به طعمهای که شکارچی برای زنده موندنش میکشه و میخوره تشبیه کرده.
فربد از بین این آهنگایی که از اماف دوم معرفی کردم، از کدومش (کدوماشون) خوشت اومده؟ و یه سوال دیگه، با کدوم پرسوناش بیشتر حال میکنی؟
از همهش تقریباً به یه میزان خوشم اومد. اگه بخوام چندتا رو بهطور خاص انتخاب کنم اینان
Can I watch
The Drop
Vaudeville Villain
پرسونای اصلی MF Doom
https://www.youtube.com/watch?v=4nxgAjqeiC4
لیریک دمدستی داشت، اما وایبش انرژی و باحالی خالص بود.
آره کاملاً مشخصه یه نوجوون درستش کرده. In all the good and bad ways
Lickupon از Viktor Vaughn
More MF Doom goodness, but doesn’t stand out in any way
That Funny Feeling از Bo Burnham
این آهنگهای بو برنم برای Inside واقعاً عالین. من Welcome to the Internet رو هم بارها گوش دادم.
قشنگ سرود ملی Doomerهای فعلی هستن.
The Ballad of Jeremiah Peacekeeper از Poets of the Fall
خود آهنگ خوب بود، ولی لیریکش رو دقیق متوجه نشدم. یعنی نفهمیدم جرمایا پیسکیپر دقیقاً قرار بود نماد چی باشه. یه قهرمان وسترن که سعی میکنه تا حد امکان بدون توسل به خشونت از مردم دفاع کنه؟
Who You Think I Am? از MF DOOM
(featuring X-Ray, Rodan, Megalon, K.D., King Ghidra, and Kong)
ورس آخر…
I don’t know what this means, but the flow hit hard
Murder Song (Acoustic) از AURORA
آرورا جزو یکی از خوانندههای مدرنیه که کاراش رو زیاد گوش دادم و کلاً از این فاز Ethereal و Norse Fairytale مانندش خوشم میاد. این Murder Song با اینکه کار خوبیه، ولی از اون فاز اصلیش یکم دوره.
https://www.youtube.com/watch?v=xpzBmRG2724
همون سبکی از هیپ هاپه که من خیلی دوست دارم: کار جدید یا پیچیده ای انجام نمیده، اما همون هیپ هاپ تیپیکال رو با بالاترین کیفیت اجرا میکنه.
از این لحاظ «انگار» از آیسم بهترین نمونه این جور موسیقی رپه.
از لحاظ تکنیکی اوکیه، ولی فاز «ناله عاشقانه» طور داره که مورد پسند من نیست.
Gates of Babylon از Rainbow
با اینکه آهنگ سال ۱۹۷۸ منتشر شده، ولی قشنگ یاد و خاطرهی آهنگهای راک دههی ۶۰ رو زنده میکنه. اشاره به شیطان بهعنوان موجودی وسوسهگر، فاز خاورمیانهای آهنگ، گیتار سولوهای طولانی و…
Voices از Mary E. McGlynn
زیبا بود. و باز بهم یادآوری کرد که دوست دارم در اسرع وقت The Medium رو تجربه کنم.
۱,۲…۱,۲ از Monsta Island Czars
نمیتونم لیریکو دنبال کنم!
آره این خیلی سخت بود. من حتی تلاش هم نمیکنم درکش کنم. :))
Buy boy, it sounds so cool.
آره آهنگ خوبیه. راستی بیتش هم مال دومه (تحت پرسونای کینگ گیدورا).
و جا داره از همین تریبون اعلام کنم که هر دو ورس Rodan توی این آهنگ، باحالترین و بهترین ورسهایی هستن که این اواخر شنیدم.
Mr. Clean از Viktor Vaughn
واقعاً این حجم از رفرنسی که توی آهنگاش میزد طبیعی نیست. من از چند وقت پیش شک کردم که شاید یه اکیپ داشته برای لیریک و با اونا کار میکرده. حداقل برای نحوهی کنار هم گذاشتن کلمات. حالا نمیدونم درسته یا نه.
ولی اگه همهی اینچیزا رو خودش انجام میداده که واقعا دمش گرم. یارو عملا نکست لوله تو رپ.
واقعاً ارجاعاتش قویه. مشخصه یه نرد واقعیه.
البته به نظرم ارجاعاتش در حدی گسترده نیست که بگیم یه تیم روشون کار کرده. مثلاً ارجاع به استار ترک و کارتونهای دههی هفتاد و هشتاد و داستانهای ابرقهرمانی توی کارهاش زیاده و خب دور از انتظار نیست یه نفر بتونه در این زمینهها به دانش دایرهالمعارفی دست پیدا کنه.
ولی خب با توجه به شلخته بودن لیریکهاش از لحاظ معنایی خیلی هم بعید نیست که چند نفر توی شکلگیریشون دخیل بوده باشن.
The Drop از Viktor Vaughn
“They out of place, beats sounds like outer space
With no time to waste he was Audi without a trace”
جزو همون ترکهاشه که بیتش زیاد جالب نیست، در عوض رفرنسهاش (مثل رفرنسهای رگباریش به Star Trek)، فلو و سرعت، و رایم خیلی خوبی داره.
پ.ن.: راستی مثل اینکه Vangelis هم پنج روز پیش فوت کرده. تسلیت میگم.
از لحاظ تکنیک لیریکنویسی جزو بهترینهای دومه. از شدت تراکم قافیهها مخم سوت کشید.
مرسی بابت تسلیت. وقتی خبر فوتشو شنیدم، به یادش Tears in the Rain گوش دادم.
All Caps از Madvillain
بعد از بررسیهای فراوان، بهنظرم این آهنگ بهترین آهنگ دومه. لیریکش زیادی سخت و پیچیده و طولانی نیست و بیتش هم که خب:
“The beat is so butter”
برای من بهترین نیست، ولی جزو خوباست. موزیک ویدئوش هم عالیه (قبلاً نوبادی فرستاده بودتش فکر کنم).
اجازه بده حرفمو پس بگیرم. Meat Grinder بهترین آهنگ دومه. بهترین از هر لحاظ. حتی فرانک زاپای اولشم عالیه. :))
Temptation از آرش
(Ft. Rebecca)
نمیدونم چک کردی یا نه، ولی این ممد تو چنلش این آهنگو فرستاد، و منم گوش دادم، و دیگه نتونستم بهش گوش ندم. :)))
یه مقدار آهنگ کلیشهایه هستش، ولی جدی کووله.
آهنگ پاپ خوشساخت و استانداردیه، ولی به اصطلاح Not my cup of tea.
Weaver of Dreams از Poets of the Fall
نمیدونم چرا وایب سندمن ازش گرفتم (و فقط هم بهخاطر اسمش نیست). مثلاً میتونست ساندترک سریالش باشه.
https://youtu.be/6ml_5GfOu74
یارو حتی وقتی مسته هم میتونه یکی از بهترین اجراهاشو داشته باشه. :))
با توجه به شناختی که ازش دارم، وقتی مسته باید اجراش بهتر بشه. :))
آره آره، چیزای خوبین. خصوصاً آخرین اجرا که اجرای فیگارو هستش.
That’s That از MF DOOM
“Can it be I stayed away too long?
Did you miss these rhymes when I was gone?
As you listen to these crazy tracks
Check them stats then you know where I’m at
And that’s that”
فکر کنم این پرتراکمترین قافیهبندی رو بین آهنگهای دوم داره.
You’re Still Here از Poets of the Fall
پ.ن.: راستی آلبوم جدید دادن فربد. :)) در اولین فرصت که گوش دادم آهنگای خوبشو معرفی میکنم.
این آهنگ خیلی با فاز گروه (و حتی اسمشون) جور بود. دیدن گذر عمر در گذر فصلها.
Gazzillion Ear از MF DOOM
معتقدم نهتنها بهترین آهنگ آلبومه، بلکه یکی از بهترینهای دومه. شاید حتی بهترینش.
نکتهی جالب در مورد این یکی اینه که هرموقع میره لایو اجراش کنه، یه تیکه از لیریک رو یادش میره. که البته خودت وقتی لیریکو ببینی میفهمی چرا.
از لحاظ عمق و غنای معنایی/ارجاعی آره جزو بهترینهاست.
منظورت بهخاطر پیچیده بودن و Packed بودنشه؟
دقیقاً. لیریک سنگینیه برای «یک» آهنگ.
I Hear Voices Pt. 1 از MF DOOM
اون فلویی که توی اون ۲۰ ثانیهی آهنگ Vaudeville Villain بود، توی سرتاسر این آهنگ محسوسه. فلو و قدرت رایم دوم توی این آهنگ ستودنیه.
موافقم. 👍
Mic Line از King Geedorah
یه تیکهی جالب دیگه هم این تیکهست:
“One, two, one, two” play, I wonder what they do today
Besides repeat their choruses more times than Confucius say
And start too many songs with “Uh” or “Uhhh”
Yeah, I hear you, soldier, I told ya like, “No duh!”
۲:۲۳ تا ۲:۴۶ دقیقه هم عالیه.
آره برای منم اون تیکهش جالب بود. منم متوجه شدم که یه سری رپر با طولانی کردن Chorus انگار سعی دارن کار رو برای خودشون راحت کنن و جالب بود که دوم اینجا بهش اشاره کرد.
More از Poets of the Fall
عالی بود. این میره تو فهرست بالا.
پسر چقدر این Poets of the Fall خوبه. حتی یکی از آهنگهای نسبتاً ناشناختهشون هم اینقدر خفنه.
آره واقعاً. بندشونو دوست دارم. بسیار هم آندرریتدان. بیشتر ازشون معرفی خواهم کرد.
البته اون دو تا آهنگ قبلی که معرفی کردم ازشون عالیان. هنوزم برام جذابن. خصوصاً Where do we draw the line.
Sing About Me, I’m Dying of Thirst از Kendrick Lamar
با وجود طولانی بودن جذابیت بالایی داشت. کلاً باید صحبت کردن از زبون سیاهپوستهای فرودست رو به کندریک لامار واگذار کرد. هرچند خودش هم توی این آهنگ به این واقفه که این کارش زیاد تاثیر نداره. خصوصاً تو این لاین که از زبون یه کارگر جنسی سیاهپوست بیان شده:
You lyin’ to these mothe###rs
Talkin’ about you can help ’em with my story
You can help me if you sell this pu##y for me, nig##a
Don’t ignore me, ni##a, fu##k your glory, n#ga, you ain’t s##t…
Can I Watch? از Viktor Vaughn
(Feat. Apani B as Nikki)
عالی بود. جزو بهترین آهنگهایی که از دوم گذاشتی. یه هجو موثر از فاز دختربازی و جذابیت جنسی داشتن که رپرها برمیدارن.
https://www.youtube.com/watch?v=H8lxAoAKruk
https://www.youtube.com/watch?v=yiLXNmPcEzw
دو تا از بهترین ترکهای دریل که تا حالا گوش دادم. اولی تکست فوق العاده داشت و دومی به شدت catchy بود.
با نظرت نسبت به هر دو آهنگ موافقم (اولی تکست قوی و دومی بیت Catchy).
توی اولی با این تیکه از لیریک حال کردم:
اسمم شده توخیابون سئو
اینا ولی آنلاین میزنن زرو
دوحه هم برم باز پوری الله
با اینکه عربا ندارن پ و
https://youtu.be/agxOTow1BfY
این لایو رو هم دوست دارم، ولی از اجرای اولش (آهنگ Change the Beat که معرفیشم کردم) خیلی بیشتر خوشم میاد. پیشنهادم هم همین اجرای اوله. حالا اگه دوست داشتی بقیهش هم ببین.
موقعیکه داشتم لایو رو میدیدم، فقط داشتم به این فکر میکردم که چقدر اجرای زندهی رپ کار سختیه. اینکه کل لیریک یادت باشه و با همون فلو و سرعت اصلی اجراش کنی.
دقیقاً بهخاطر همینه که اجرای اولو دوست دارم، چون:
۱. در یک حرکت بسیار نادر میاد و آهنگ موردعلاقهام رو اجرا میکنه.
۲. و این کار رو به نحو احسن انجام میده. یعنی فلو نهتنها حفظ شده، بلکه بهتر هم شده.
A Natural Disaster از Anathema
این لایوشو پیشنهاد میکنم ببینی:
https://youtu.be/DUK8-dVneec
آهنگ خوبیه. ولی از اون آهنگهاست که باید تو مودش باشی. آهنگی نیست که مودت رو به اون چیزی که موردنیازشه تغییر بده.
Crosshairs از Danger Doom
نمیدونم چند بار بهش گوش دادم، فقط اینو میدونم که خارقالعادهست.
جزو معدود آهنگهای دوم هستش که از بیتش خیلی بیشتر از لیریک و حتی فلوش، انجوی کردم. با اینحال این تیکه فلوی باحالی داره:
“Is that you? True, matched from hat to shoe
Snafu, snatch any brew, LaBatt’s Blue
Black jew like that’s new, patch me through
No latch attached, skat shoo, catch twenty-two”
البته یه ضعفی که این آهنگ داره اینهکه مواقعی که صدای بیت خیلی بالا میره، و چون صدای دوم توی این آهنگ بَمه، باعث میشه یکم صداش بد شنیده بشه. که اونم انقدر در برابر زیبایی آهنگ ناچیزه که میتونم نادیدهش بگیرم.
آره بیتش جزو خوبای دومه. من فقط تو کف این لاینم.
It’s a gift, don’t get shot for kicks
With the same slick used to plot sick vics with
اینقدر مبهم بود Genius هم توش مونده بود.
Vaudeville Villain از Viktor Vaughn
من عاشق این آهنگم. شاید بالای ۵۰ بار گوش دادم بهش. این اولین ترک آلبوم شاهکار Vaudeville Villainه، و شما فقط کافیه به چند لاین اولش، که اولین حرفهای دوم توی این آلبومه، دقت کنی تا ببینی چقدر خوب خودشو معرفی میکنه به ما:
“V. Vaughn—the travelin’ Vaudeville Villain
Who don’t give a flyin’ fuck who ain’t not feelin’ him
Watch what ya dealin’ him: Ace, king, death card
Strong-arm the wrong man, pardon the left, god”
همچنین بهنظرم یه مثال عالی از تبحر دوم توی مسئلهی خوندنه.
به طرز رپ کردنش از ۰:۵۰ تا ۱:۱۰ دقت کن. بیست ثانیه رپ خالص. اینقدر این تیکه خوبه که حتی بیت خلوتتر میشه تا ما رو با فلوی دوم تنها بذاره.
اون تیکه گفتی شاهکار Flow بود. جزو بهترینهای اماف دوم.
G.M.C. از Viktor Vaughn
اینو کمتر از بقیه کارهای دوم دوست داشتم. هم بیتش به دلم ننشست، هم اینکه لیریکش بیش از حد Haphazard و بعضی جاها Lazy بود (مثل این لاین: It gets deeper than Deepak Chopra)
The Blacker The Berry از Kendrick Lamar
لامار توی این آهنگ از سبک شاعرانه و Sophisticated معمولش فاصله گرفته و به اعلام خشم مستقیم به شیوهی توپک رو آورده (البته بعضی از ورسها همچنان Sophistication کندریک لاماری دارن). بهنظرم این ترکیب خیلی خوب جواب داده.
Untitled aka Change the Beat از MF DOOM
“Okay pal, pay him like Paypal”
فقط دقت کن که آهنگ تقریباً از ۳:۳۰ دقیقه به بعد شروع میشه.
تو تو کف لاین پیپل بودی، من تو کف این لاین بودم:
Good googly moogly—see that loogie?
Yeah—but keep it on the D.L. Hughley
آیا امافدوم گفت: «گوگولی موگولی؟»
در کل من با رپخونیش حال کردم، ولی هیچی از معنیش نفهمیدم و توی Genius هم هیچ توضیحی وجود نداشت. ولی این دفعه دقت کردم و متوجه اون غلطهای گرامری که دربارهشون پرسیده بودی شدم. واقعاً وجود دارن.
آره، منم متوجه اون گوگولی موگولی شدم. :))
من انقدر از رایمهای دیوونهکنندهی دوم، و اون مدل رپخونیِ لاتگونهش تحت پرسونای ویکتور لذت میبرم که اصلاً نمیتونم به معنی کلماتش فکر کنم. در مورد ویکتور، با بیتهای مرموزش هم حال میکنم. و نکتهی دیگه در مورد ویکتور اینه که معنی لاینهاش خیلی سخته. یعنی خب کلاً اماف دوم لیریکش سخت هست، ولی تحت پرسونای ویکتور در سختترین درجشه.
اون چیزی که در مورد پرسونای ویکتور گفتم رو سرچ کردم، دیدم خود دوم توی یکی از مصاحبههاش گفته. ولی واقعیتش یادم نمیاد کدوم مصاحبهش. یادم اومد میگم.
این آهنگش یه لاین جالب دیگه هم داره:
“Villain who always win, at least he stay consistent”
Epitaph از King Crimson
سبک شعرگویی کینگ کریمزون رو خیلی دوست دارم. استفاده از نمادها و استعارههای کهنالگویی و سنگین برای بیان یک سری حقایق معاصر (مثل جنگ سرد و بحران موشک کوبا)، طوریکه نه خیلی سطحی باشه، نه خیلی پیچیده.
بهنظرم امنترین و جوابگوترین راه برای شعرگویی همینه.
Kon Queso از MF DOOM
احتمالا قبلا شنیدیش، ولی واقعا دوست دارم معرفیش کنم. عالیه.
آره شنیدم. ولی دوست داشتم دوباره بشنوم. این تیکه واقعاً حقه:
It’s all part of my mental techniques
Available to freaks and pencil neck geeks
قشنگ مخاطب اصلی رپهای دوم Freaks and Pencil Neck Geeks هستن. یعنی فقط آدمای گیکی میتونن کاری رو که تو لیریکش انجام میده Appreciate کنن.
موافقم.
حالا یه چیز جالب بگم؛ یه بار داشتم یکی از کنسرتهای دوم رو میدیدم، وقتی به لاین آخر همین آهنگش رسید:
“Break the mic like a rock star, break a guitar
And jump off the stage like, yee haw”
میخواست بپره روی جمعیت، ولی همراهش هی داشت بهش میگفت نه نه اینکارو نکن. دوم هم هی این لاین رو تکرار میکرد ولی اون yee haw رو نمیگفت و میخواست همراه با پریدنش اونو بگه. :)))
البته بالاخره همراهش مانعش شد و دوم نپرید رو جمعیت، ولی به قول کامنتای یوتوب انقدر جمعیت این کنسرتش مزخرف بودن که دوم میخواست بپره روشون تا لهشون کنه. :)))
در کل صحنهی عجیبی بود واقعا.
با توجه به هیکلی که داشت بدونشک چند نفر لیترالی له میشدن.
Going Through Changes از Eminem
شاید امینم توی صافوسادهترین حالتش. هیچ اثری از Edginess امینم توش دیده نمیشد. اولش فکر کردم یکم بیش از حد سانتی مانتاله، ولی اون تیکهی آخر که داشت از عشقش به کیم حرف میزد – در عین اینکه جدا شدن – واقعاً تاثیرگذار بود.
I Talk To The Wind از King Crimson
وایب هیپنوتیزمکنندهای داشت. آهنگ مناسبیه برای چیل کردن تو کویر.
Complexion از Kendrick Lamar
A simple message told in a sophisticated manner. I liked it.
“You like it, I love it”
We are not the same. :)))
Last Day از The Notorious B.I.G.
(featuring The LOX)
ورس نوتوریوس بیآیجی یک سر و گردن از بقیه بالاتر بود.
A Modern Day Mugging از Viktor Vaughn
این آخرین آهنگیه که از دووم معرفی میکنم، بقیهی آهنگهایی که دوسشون دارم رو به احتمال زیاد قبلاً شنیدی، حالا به هر حال بازم محض اطمینان اسماشون رو مینویسم این پایین:
Hoe Cakes
Rapp Snitch Knishes
Figaro
Strange Ways
All Caps
Winter Blues
MF Czar
Classic MF doom line
https://www.youtube.com/watch?v=2yjnk5NZ-x4
با اینکه بیتش یه هیپ هاپ تیپیکال بود، ولی خیلی وایبش چسبید. خصوصا کورس تی جی.
آره از لحاظ تکنیکی زیادی معمولی بود. ویژگی خاصی نداشت تا از هیپهاپهای رایج دیگه متمایزش کنه. ولی کیفیت خوبی داره.
Discombobulated از Eminem
و چه خوش گفت امینم پاکزاد:
“Dr. Dre
Black Bethoven”
واقعاً این دری با بیت چیکار میکنه که بدون توجه به لیریک میتونی چندین بار آهنگایی که پرودوس کرده رو پشتسرهم گوش بدی؟
اجرای اخیرش توی شوی بین دو نیمهی فینال NFL هم موهای تنمو سیخ کرد. عملاً اومد که یهبار دیگه قدرتش رو به رخ همگان بکشه.
قافیهسازیهای امینم تو این آهنگ گوشم رو ماساژ میدن.
in the light
از led zeppelin
چه صداهای عجیبی تو آهنگ جریان داره. بیخود نیست هیچوقت نتونستن لایو اجراش کنن.
Berzerk از Eminem
از لحاظ موسیقی یکی از غیرامینمیترین آهنگهایی بود که ازش شنیدم. و عجیبه که تا حالا از وجودش خبر نداشتم، چون تعداد بازدیدهاش تو یوتوب خیلی زیاد بود.
ولی لیریک کاملاً امینمی بود.
من خودم عاشق این لایوشم:
https://youtu.be/bXtPDvWrFgQ
خصوصاً قسمت Berzerkش.
لایو خوبی بود. من منتظر بودم او تیکهی معروف Rap God برسه ببینم میتونه لایو هم با همون سرعت رپ کنه که کرد.
Ode To Road Rage از Viktor Vaughn
Classic MF Doom, although I imagine this would be only enjoyable for his fans.
https://www.youtube.com/watch?v=tKKyxoTRiIM
https://www.youtube.com/watch?v=JIoSohG1RRs
https://www.youtube.com/watch?v=MJytsmzcPR4
https://www.youtube.com/watch?v=kmMM4LLzfp8
واقعا همه ترک های هیپهاپولوژیست فوق العادهاند. هم فلوش، هم قدرت تکست نویسیش (که آدم رو یاد سپهر خلسه میندازه) و هم آهنگسازی های خفن کاگان. سخت میشه تو کاراش مشکل پیدا کرد.
آره بهعنوان هیپهاپ استاندارد حرفی توشون نیست. آهنگهای خوبین. من اولی (قرص) رو بیشتر از بقیه دوست داشتم، ولی به نظرم هیچکدوم بد نبودن.
Killpop از Slipknot
از اینکه موسیقی و صنعت موسیقی رو به یه دختری که بهش علاقه داره تشبیه کرده بود خوشم اومد، ولی اگه خودش نمیگفت هیچوقت این ارتباط رو متوجه نمیشدم.
Cum on everybody از Eminem
همونطور که خودشم اول آهنگ میگه:
“This is my dance song”
اون اوایل که امینم Edgy بود یه سری سم اساسی به دنیای رپ تحویل داد. این یکیش.
https://m.youtube.com/watch?v=GY9kQcWLvEM
بیت فوق العاده است. نمیدونستم ترکیب گیتار الکترونیک با پیانو انقدر خفن در میاد. این اولین آهنگی که از سرج تانکین گوش میدم و خوشحال میشم آهنگهای شبیه بهش از سرج و سیستم آو داون رو معرفی کنی.
پ.ن: فقط اونجایی که صدای گیتار برقی تصویرسازی کرد.
من کلاً از سیستم آو داون بهخاطر سبک منحصربفردش خوشم میاد. اینم خوب بود و افکتهاش رو دوست داشتم.
امیرعلی یه چندتا آهنگ ازشون معرفی کرده. میتونی با سرچ پیداشون کنی.
Sillyworld از Stone Sour
Chorus باحالی داشت، ولی لیریکش یکی از مشکلاتی رو که توی آهنگهای اسلیپنات/استون سور مشاهده کردم بهخوبی نشون میده. اینقدر کلی داره دربارهی مفهوم آزادی و سانسور نشدن حرف میزنه که حرفاش شعار محض به نظر میرسه.
مثلاً به نظرم یکی از دلایلی که ریدیوهد توی این زمینه موفقتره اینه که توی لیریکهاش همیشه با اشاره به یک سری حوادث واقعی و قرار دادن لیریک آهنگ توی بطن/کانتکست تاریخی یا استفاده از ابهام شاعرانه این جنبهی شعاری رو تا حدی کاهش میده.
How Much a Dollar Cost از Kendrick Lamar
این خیلی خوبه. عملاً یه مَثَل (Parable) کتاب مقدس تو قالب شعر رپه. اگه معنی کلیش کلیشهای نبود میرفت تو لیست بالا، ولی Presentation همین کلیشه عالیه.
Fall back-Titty fat از Viktor Vaughn
خیلی بیت دلچسبی داشت برای من. کلاً تجربهی گوش دادن بهش مثل یه جور ماساژ فکری بود.
Raedawn از Viktor Vaughn
مثل بیشتر آهنگهای دوم بهطور کلی بیهدف بود، ولی لاینها به صورت مستقل خیلی خوبن.
یه چیز عجیب دیگه هم راجعبه آهنگهای دوم اینه که وقتی گوش میدم بهم آرامش میدن، با اینکه لزوماً راجعبه چیزهای آرامشبخش حرف نمیزنه. کلاً Chillness ازشون میباره.
اتفاقاً خوب شد به این موضوعِ «بهطور کلی بیهدف بودن لیریکای دوم» اشاره کردی. من تقریباً میتونم بفهمم توی هر لاین چی میگه، منتها نمیتونستم ارتباطی بینشون پیدا کنم. الان مطمئن شدم مشکل از من نیست.
بهشخصه موردی که باعث شده آهنگای دوم رو خیلی دوست داشته باشم (یهجورایی راک باعث شده که به این موضوع حساس بشم) تایم کم آهنگهاشه، در حالیکه لیریکا عالیه و بیتها هم… بگیر نگیر داره.
یعنی برای کسی که تایم کمی برای گوش دادن به موزیک داره، ولی در عوض میخواد توی همون تایم کم آهنگ با کیفیت گوش کنه، آهنگای دوم گزینههای مناسبیان.
راستی فربد یه خواهشی داشتم، میشه اسم آهنگهایی که از دوم میرن توی لیست بالا رو بنویسی؟
موافقم.
از آهنگهای دوم فعلاً دوتا هستن که توی آپدیت بعدی به فهرست اضافه میشن:
Figaro
Deep Fried Frenz
اگه مثل من ترک های کوتاه مدت ولی غنی از دووم رو دوست داری، حتما ترک Curls رو گوش بده: https://www.youtube.com/watch?v=herNYSdJd0o
البته من ترکهای ویکتور وان رو دوست ندارم و خیلی کم از ویکتور (شاید فقط همین Full Back-Titty Fat که تو معرفی کردی) آهنگ گوش کردم. به نظرم دووم از عمد میخواد روی بیتهای ضعیف و کثیف بخونه و این به مذاق من خیلی خوش نمیاد.
پ.ن: حتما حتما حتما آلبوم Madvillainy رو بشین تا ته گوش بده. به نظر من بهترین آلبوم هیپ هاپه و اگه طرفدار بیتهای اولد اسکول باشی، حسابی ارضات میکنه.
ترک Curls رو بارها گوش دادم بهش. آهنگ خوبیه. هرچند نسبت به باقی ترکهای اون آلبوم کمتر دوسش دارم. در کل وقتی اون حرفو زدم (تایم کم آهنگا و…)، چیزی که مدنظرم بود یه چیزی تو مایههای همین آلبوم Madvillainy بود.
آره دوم از عمد روی بیتهای ضعیف میخوند اون زمان (بیشتر اون دورهای که پرسونای ویکتور و کینگ گیدورا رو داشت). کلاً برای آهنگای اونموقعش زحمت زیادی نمیکشید. ولی نمیدونم چرا لعنتی حتی همون آهنگاشم خیلی با سلیقهی من جوره.
آلبوم Madvillainy رو دو سه بار گوش دادم. به قول فربد یه جور حس آرامش میده آهنگای اون آلبوم. (در کل بهنظرم در کنار آلبومهای Czarface Meets Metal Face و Mm..Food و Vaudeville Villain، جزو بهترین آلبومهای ام اف دومه.)
Curls خیلی آهنگ نیویورک طوریه. قشنگ منو یاد Notorious BIG میاندازه.
Vermilion از Slipknot
سبک موزیک ویدئوش رو دوست داشتم. بدیع بود.
همم موزیک ویدئوش هم جالب بود.
نظرت در مورد خود آهنگ چیه؟ البته نسخهای که تایمش ۵:۱۶ باشه رو باید گوش بدی.
اول نظرم نسبت بهش ولرم بود، ولی نسخهی ۵:۱۶ دقیقهای رو گوش دادم و بهمراتب بیشتر ازش خوشم اومد. انرژی و فلوش بیشتر و بهتر بود.
Anti-Matter از King Geedorah & Mr. Fantastik
یکی از عناصر محبوب من توی آهنگهای دوم مستر فنتستیکه. که البته متاسفانه تعداد آهنگهای مشترکشون اگه اشتباه نکنم دو تا بود، یکی همین و یکی هم آهنگ Rapp Snitch Knishes. که از قضا اون آهنگ هم خیلی دوست دارم. در کل با صدای مستر فنتستیک خیلی حال میکنم.
اگه اینقدر صداشون با هم فرق نمیکرد حتی میشد تئوری توطئه درست کرد راجعبه اینکه یکی آلتر ایگوهای اماف دومه.
آهنگ آتیشی بود.
پ.ن.: نوبادی، اگه داری این پیام رو میخونی، به راه راست هدایت شدن رپر محبوبت ایسپ راکی رو بهت تسلیت میگم. از این به بعد به جای خوندن آهنگهای گنگ احتمالاً دربارهی عشقش به ریانا و بچهای که قراره با هم داشته باشن رپ میکنه.
آره، از شانس ما یکی از معدود رپرهایی که از ترند ده سال اخیر هیپ هاپ (پاپ-رپهای دریکطور و ترپهای عاشقانه تراویس اسکاتگونه) پیروی نکرده بود، هم نابود شد. من خودم عاشق اینجور آهنگها هستم، اما دیگه مارکت اشباع شده از اینها. و تنها چیزی که غیر از اینها باقی میمونه رپهای عمیق کندریک لامار و جی کول (و طبیعتا افرادی که از اونها تاثیر میگیرند). یه جوری اون گنگستا رپ سالهای ۹۰ دیگه نابود شده. البته الان سبک دریل داره اون سبک جی فانک های دهه نود و دوری اوایل ترپ (اواخر دهه ۲۰۰۰) رو زنده میکنه.
آره الان به طرز عجیبی گنگستریترین آهنگا دارن از بریتانیا در میان، نه از آمریکا. هرچند به نظرم هیچ آهنگ گانگستریای که از دههی ۹۰ به بعد دراومد به سطح اون موقع نمیرسید و چهرهی رپ داشت عوض میشد، چون با وارد شدنش به جریان اصلی کسایی که میاومدن تو این حوزه بیشتر آرتیستها و محتواسازها بودن تا گانگسترهای کف خیابون. به قول یکی از کامنتهای یوتوب: «ایزی ای گانگستری بود که سعی میکرد رپر باشه و رپرهای امروزی رپرهایین که سعی میکنن گانگستر باشن.»
هرچند به نظرم این فرهنگ گانگستری رپ یه جورایی تاثیر منفی داره. یه زمانی هدف از رپ گانگستری اطلاعرسانی دربارهی وضعیت زندگی کف خیابون و کارهای خلافی بود که جوونهای سیاهپوست برای امرار معاش مجبور بودن انجام بدن. ولی الان خیلی از رپرها بهجای اینکه به طور طبیعی چنین زندگیای داشته باشن، برای خریدن اعتبار برای خودشون و وصل کردنشون به ریشههای گانگستری رپ عمداً سعی میکنن درگیر خلاف بشن (با اینکه نیازی ندارن) و زندگی رو برای خودشون و اطرافیانشون جهنمی میکنن.
These Walls از Kendrick Lamar
(Ft. Bilal & Anna Wise & Thundercat)
خوشم میاد که توی این آهنگ علناً به یه Potential Me Too Case اعتراف کرد (سوءاستفاده از قدرتش برای خوابیدن با زن یه نفر که بهخاطر کشتن دوستش تو زندانه)، ولی خب توی دنیای رپ این مسائل متریال آهنگ ساختنن، نه پروندهسازی برای کنسل شدن.
https://soundcloud.com/godpoori/untitled
https://soundcloud.com/godpoori/bnzo
https://soundcloud.com/ashkankagan/pars
پوری شاید بعد از هیپهاپولوژیست، بهترین رپر نسل چهاری باشه. تکستهاش به شدت قویه، اما اون چیزی که پوری بهش معروفه پانچ لاینا عجیب و غریبشه؛ از اونایی که یهویی انگار قند تو دلت آب میشه. لو نمیدم، چون باید خودت گوش بدی.
اولی و سومی اوکی بودن، ولی دومی یکم ضعیف به نظر رسید.
King Kunta از Kendrick Lamar
اینو یه زمانی خیلی گوش میکردم. از لحاظ موسیقی و کرمگوش بودن رپ قویایه.
https://www.youtube.com/watch?v=ZquDW-b1A7g
یکی از On-Beatترین آهنگایی بود که گوش کردم.
منظورت از On-beat چیه دقیقاً؟
اینم مشکل یکی دیگه از آهنگهایی رو داره که قبلاً فرستاده بودی. تاکید زیادش روی قافیه ساختن باعث شده قافیهها Forced به نظر برسن.
Wesley’s Theory از Kendrick Lamar
بهنظر من کندریک لامار یه هنرمند ارزشمنده، و آلبوم To Pimp a Butterfly هم یه اثر هنریِ ارزشمند. پس برای شروع چه ترکی بهتر از اولین ترک؟
کندریک لامار توی خیلی از آهنگهاش هم لیریک پرمغز مینویسه و هم به شیوهی منحصربفردی از اصوات بیت استفاده میکنه. این هم یکی از همین آهنگهاس.
Electioneering از Radiohead
“When I go forwards, you go backwards
And somewhere we will meet”
آهنگ اعتراضی خوبی بود. خصوصاً همین لاینی که نقلقول کردی تعبیر شاعرانهی قشنگی از اقتصاد نئولیبراله. به این صورت که وعدهای که میده اینه که اگه یه اقلیت از لحاظ اقتصادی پیشرفت کنن، به نفع همهست و در آخر اینا به هم میرسن، در حالیکه به احتمال زیاد این اتفاق نمیافته.
البته بحث قضیه پیچیدهتر از این حرفاست، ولی تعبیر خوبیه در کل.
۳۰/۳۰-۱۵۰ از Stone Sour
تنها آهنگی که باهاش هدبنگ میزنم همین آهنگه. واقعاً تعریفِ خود انرژیه برا من.
اگه از آهنگ خوشت اومد دو تا لایوش هم بهت پیشنهاد میکنم:
راک ام رینگ ۲۰۱۳:
https://youtu.be/tzJ2nS2Hpeg
مسکو ۲۰۰۶:
https://youtu.be/U0JIc6CQmfI
آهنگ خوب و پرانرژیای بود. جفت اجراها هم همینطور.
از اینکه اومد وزن و قد دوران دبیرستانش رو بهعنوان فاعل به کار برد خوش