ترکهای موسیقی
این فهرست فقط شامل ترکهایی میشه که ازشون خوشم میاد٬ چون فهرست کردن تمام آهنگهایی که گوش دادم کار عبثی به نظر میرسید.
Vibe | Genre | Date of Release | Artist | Track Name |
---|---|---|---|---|
Haunting | Ambient Electronic | ۱۹۹۴ | Aphex Twin | Rhubarb |
Cool | Electro-swing | ۲۰۱۵ | Caravan Palace | Lone Digger |
Funny | Talking Blues | ۱۹۴۵ | Woody Guthrie | Mean Talking Blues |
Emotional | Orchestral | ۱۹۸۸ | Ennio Morricone | Love Theme OST from Cinema Paradiso |
Emotional | Post Rock Shoegaze Space Rock | ۲۰۰۵ | Sigur Rós | Glósóli |
Badass | Heavy Metal | ۲۰۰۴ | Motörhead | Smiling Like A Killer |
Badass | Heavy Metal | ۲۰۰۴ | Motörhead | In the Black |
Great lyrics | Progressive Rock | ۱۹۶۹ | King Crimson | The Court of the Crimson King |
Badass | Instrumental Rock Hard Rock | ۱۹۷۷ | Eddie Van Helen | Eruption |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Blade Runner Blues OST from Blade Runner |
Cool | Pop Funk Post Disco | ۱۹۸۳ | Michael Jackson | Thriller |
Magnificent | Classical | ۱۷۲۷ | Johann Sebastian Bach | Matthäus Passion: Erbarme dich |
Cool | West Coast Hip-Hop Gangsta Rap G-Funk | ۱۹۹۵ | ۲pac | California Love |
Funny | Parody Song | ۱۹۹۶ | Weird Al" Yankovic" | Amish Paradise |
Badass | Traditional Pop | ۱۹۶۹ | Frank Sinatra | My Way |
Great lyrics | Baroque Pop | ۲۰۰۸ | Coldplay | Viva La Vida |
Emotional | Tasnif | ۲۰۰۹ (?) | Shahram Malekzade Cover Version | Golnar |
Haunting | New Age | ۱۹۹۸ | Mark Morgan | Dream Town OST from Fallout 2 |
Epic | Traditional Chinese Music | ۲۰۰۵ | Jack Wall | Main Theme OST from Jade Empire |
Epic | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Main Theme OST from Gothic 3 |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Vista Point OST from Gothic 3 |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Myrtana Explore OST from Gothic 3 |
Relaxing | Orchestral | ۲۰۰۶ | Kai Rosenkranz | Geldern Night OST from Gothic 3 |
Great singing | Pop | ۱۹۹۲ | Whitney Houston Cover Version | I Will Always Love You |
Great singing | Pop R&B Soul | ۱۹۹۱ | Whitney Houston | I Have Nothing |
Emotional | Orchestral | ۲۰۰۵ | Kou Otani | Prologue OST from Shadow of the Colossus |
Haunting | Ambient New Age | ۱۹۷۳ | Vangelis | La petite fille de la mer |
Great lyrics | Rap Horrorcore | ۲۰۰۰ | Eminem | Stan |
Cool | Rock | ۱۹۶۳ | The Beatles | I Saw Her Standing There |
Badass | Rock | ۱۹۸۲ | Pink Floyd | Another Brick in the Wall |
Great singing | Soul Pop | ۱۹۶۸ | Elvis Presley | If I Can Dream |
Great singing | Pop | ۱۹۶۱ | Elvis Presley | Can't Help Falling In Love |
Earworm | Disco | ۱۹۷۷ | Bee Gees | Stayin' Alive |
Emotional | Pop R&B | ۱۹۷۷ | Bee Gees | How Deep Is Your Love |
Great lyrics | Folk Rock | ۱۹۶۷ | Joni Mitchell | Both Sides Now |
Cool | Hip-Hop G-Funk | ۱۹۹۴ | Notorious B.I.G | Big Poppa |
Funny | Parody Song | ۱۹۹۲ | Weird Al" Yankovic" | Smells Like Nirvana |
Funny | Parody Song | ۱۹۹۲ | Weird Al" Yankovic" | You Don't Love Me Anymore |
Emotional | Opera | ۱۸۹۰ | Pietro Mascagni | Intermezzo |
Epic | Classical | ۱۸۲۴ | Ludwig Van Beethoven | Symphony No. 9 - The Fourth Movement |
Haunting | Classical | ۱۸۸۶ | Camille Saint-Saëns | Le Carnaval des Animaux - Aquarium |
Epic | Orchestral | ۱۹۳۸ | Alexander Alexandrov | State Anthem of USSR |
Great singing | Soul R&B | ۱۹۹۳ | Ray Charles Cover Version | If I Could |
Cool | Old School Hip-Hop Disco Funk | ۱۹۷۹ | The Sugar Hill Gang | Rapper's Delight |
Great singing | Hard Rock Blues Rock | ۱۹۷۳ | Aerosmith | Dream On |
Badass | Instrumental | ۱۹۹۶ | Matt Uelmen | Tristram Theme OST from Diablo |
Great singing | Christmas Song | ۱۹۵۹ | Dean Martin Cover Version | Walking in a Winter Wonderland |
Cool | Surf Rock | ۱۹۶۲ | Dick Dale Cover Version | Misirlou |
Great singing | Indie Folk | ۲۰۰۶ | Glen Hansard and Marketa Irglova | Falling Slowly OST from Once |
Emotional | Children's Song | ۱۹۹۶ | Alan Menken & Stephen Schwartz | Out There OST from The Hunchback of Notre Dame |
Relaxing | Bepop | ۱۹۹۸ | Seatbelts | Space Lion OST from Cowboy Bepop |
Relaxing | Classical | ۱۷۹۱ | Wolfgang Amadeus Mozart | Requiem - Lacrimosa |
Emotional | Post Rock Shoegaze Space Rock | ۲۰۰۵ | Sigur Rós | Hoppipolla |
Dreamy | Country Pop | ۱۹۷۵ | Glen Campbell | Rhinestone Cowboy |
Great singing | Country Pop | ۱۹۹۹ | Faith Hill | Breath |
Earworm | House | ۲۰۰۱ | Daft Punk | Harder, Better, Faster, Stronger |
Cool | Bluegrass Country Rock | ۱۹۷۹ | Charlie Daniels Band | The Devil Went Down to Georgia |
Funny | Country Talking Blues | ۱۹۶۹ | Johnny Cash | A Boy Named Sue |
Magnificent | Instrumental | ۲۰۰۴ | Vangelis | Eternal Alexander OST from Alexander |
Epic | Theme Music Trance Music | ۲۰۰۲ | Vangelis | ۲۰۰۲ FIFA World Cup™ Official Anthem |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Title Music OST from Blade Runner |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Tears in the Rain OST from Blade Runner |
Relaxing | Ambient Electronic New Age | ۱۹۸۲ | Vangelis | Love Theme OST from Blade Runner |
Relaxing | Electronic | ۱۹۸۳ | Vangelis | Theme from Antarctica |
Magnificent | Hard Rock Folk Rock Progressive Rock | ۱۹۷۱ | Led Zeppelin | Stairway to Heaven |
Emotional | Heavy Metal | ۱۹۸۰ | Ozzy Osbourne | Say Goodby to Romance |
Badass | Heavy Metal | ۱۹۸۰ | Ozzy Osbourne | Crazy Train |
Badass | Alternative Rock | ۲۰۰۵ | Alkaline Trio | Fall Victim |
Badass | Alternative Rock | ۲۰۰۵ | Nine Black Alps | Cosmopolitan |
Funny | Comedy Hip-Hop | ۲۰۰۹ | Scott Gairdner | S*X Offender Shuffle |
Emotional | Hip-Hop | ۲۰۰۹ | Shahin Najafi | Sarina |
Great lyrics | Soft Rock | ۱۹۷۶ | The Eagles | Hotel California |
Epic | Alternative Rock | ۲۰۰۹ | Thirty Seconds to Mars | Kings and Queens |
Cool | Vocal Quartet | ۱۹۴۵ | Quartetto Cetra | Crapa Pelada |
Great singing | Vocal Music | ۱۹۷۱ | Riz Ortolani | Oh My Love |
Relaxing | Jazz Noir | ۲۰۱۱ | Andrew & Simon Hale | Main Theme OST from L.A. Noire |
Relaxing | Ambient Electronic | ۲۰۱۱ | Cliff Martinez | Rubberhead OST from Drive |
Emotional | Vocal Music | ۲۰۱۵ | Aimer Cover Version | Moon River |
Funny | Pardoy Song | ۲۰۱۱ | Rucka Rucka Ali | Without Jew |
Badass | Techno | ۱۹۹۸ | Nobuyoshi Sano Keiichi Okabe Hiroyuki Kawada Minamo Takahashi Yuu Miyake | King's Theme OST from Tekken 3 |
Badass | Techno | ۱۹۹۸ | Nobuyoshi Sano Keiichi Okabe Hiroyuki Kawada Minamo Takahashi Yuu Miyake | Forest Law's Theme |
Haunting | Ambient | ۲۰۰۷ | MoozE Prague Symphonic Orchestra Firelake | Cordon OST from S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl |
Magnificent | Opera | ۱۹۹۴ | Luciano Pavarotti Cover Version | Nessun Dorma |
Badass | Classical | ۱۹۳۶ | Carl Orff | Carmina Burana - O Fortuna |
Badass | Orchestral | ۲۰۱۱ | Motoi Sakuraba | Taurus Demon OST from Dark Souls |
Great singing | Rock | ۱۹۷۹ | Queen | Don't Stop Me Now |
Great singing | Progressive Rock Symphonic Rock Hard Rock Progressive Pop | ۱۹۷۵ | Queen | Bohemian Rhapsody |
Earworm | Children's Song | ۲۰۰۹ | Nobuyuki Shimizu Kemmei Adachi | LocoRoco's Launch Trailer |
Emotional | Orchestral | ۱۹۹۳ | John Williams | Theme Song OST from Schindler's List |
Cool | Funk | ۱۹۸۳ | Oliver Cheatham | Get Down Saturday Night |
Cool | Synthpop Dance-rock New Wave | ۱۹۸۳ | Paul Engemann | Push It to the Limit |
Cool | Techno | ۱۹۹۱ | Yuzo Koshiro | Stage 1 Soundtrack OST from Streets of Rage |
Cool | New Wave | ۲۰۱۵ | Mitch Murder | Soundtrack 1 OST from Kung Fury |
Cool | New Wave | ۲۰۱۵ | Mitch Murder | Power Move OST from Kung Fury |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۲۰۰۵ | Wolfmother | Joker & the Thief |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۲۰۰۶ | Wolfmother | Pyrmaid |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۲۰۰۶ | Wolfmother | Dimension |
Badass | Heavy Metal | ۲۰۰۲ | Motörhead | The Game |
Badass | Hard Rock | ۱۹۸۰ | AC/DC | Back in Black |
Haunting | Orchestral | ۱۹۹۷ | Ennio Morricone | Love in the Morning OST from Lolita |
Haunting | Orchestral | ۱۹۹۷ | Ennio Morricone | Togetherness OST from Lolita |
Great singing | Vocal Song | ۱۹۹۸ | Seatbelts | Blue OST from Cowboy Bepop |
Emotional | Folk Music Alternative Rock | ۱۹۹۴ | Jeff Buckley Cover Version | Hallelujah |
Epic | Broadway Song | ۲۰۱۳ | Neil Patrick Harris | ۶۷th Tony Awards Opening Number |
Badass | Alternative Metal | ۱۹۹۲ | Rage Against the Machine | Killing in the Name |
Haunting | Classical | ۱۹۳۶ | Samuel Barber | Adagio for Strings |
Dreamy | Classical | ۱۸۳۰ | Frédéric Chopin | Nocturne op.9 No.2 |
Earworm | Ragtime | ۱۹۰۲ | Scott Joplin | The Entertainer |
Relaxing | Classical | ۱۸۲۵ | Franz Schubert | Ave Maria |
Emotional | Piano Solo | ۲۰۱۳ | William Butler Owen Pallett | Arcade Fire OST from Her |
Haunting | Orchestral | ۱۹۷۶ | Maurice Jarr | The Message OST from The Message |
Dreamy | R&B | ۱۹۷۳ | Bloodstone | Natural High |
Insane | Experimental Hip-Hop | ۲۰۱۱ | Death Grips | Guillotine |
Great lyrics | Christian Hip-Hop | ۲۰۱۲ | Beautiful Eulogy | An Open Letter to Whoever's Listening |
Dreamy | Soft Rock | ۱۹۸۸ | Chris de Burgh | Missing You |
Dreamy | Traditional Pop Jazz | ۱۹۶۷ | Louis Armstrong | What a Wonderful World |
Dreamy | Jazz | ۱۹۵۱ | Louis Armstrong Cover Version | A Kiss to Build a Dream On |
Cool | Electro-house Electro-house | ۲۰۱۰ | Yolanda Be Cool DCUP | We No Speak Americano |
Dreamy | Pop | ۱۹۷۲ | Faramarz Aslani | Age Ye Rooz |
Cool | Pop Rock | ۱۹۶۹ | George Baker | Little Green Bag |
Cool | Rock | ۱۹۶۶ | Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich | Hold Tight |
Great singing | Alternative Rock Post-grunge Acoustic Rock | ۲۰۰۴ | Poets of the Fall | Late Goodbye OST from Max Payne 2 |
Great singing | Alternative Rock Post-grunge Acoustic Rock | ۲۰۱۰ | Poets of the Fall | The Poet and the Muse OST from Alan Wake |
Magnificent | Orchestral | ۱۹۹۹ | Noriyuki Iwadare | Main Theme OST from Grandia |
Funny | Folk Ballad | ۲۰۰۴ | Tommy Tallarico Clint Bajakian Jared Emerson-Johnson | The Tale of the Nuckelavee OST from The Bard's Tale |
Emotional | Alternative Rock Grunge | ۱۹۹۲ | Radiohead | Creep |
Haunting | Neoclassical Dark Wave | ۱۹۸۸ | Dead Can Dance | The Host of Seraphim |
Great lyrics | Oratorio | ۱۹۷۰s | Robin Field | Reason in Rhyme |
Epic | Orchestra | ۲۰۰۱ | Martin O'Donnell Michael Salvatori | Original Halo Theme OST from Halo: Combat Evolved |
Epic | Folk Metal | ۲۰۱۰ ? | Hanggai | Transmigration |
Insane | Electronic | ۲۰۱۶ | Julian Winding | The Demon Dance OST from The Neon Demon |
Insane | Synthwave Electronic | ۲۰۱۲ | M|O|O|N | Hydrogen OST from Hotline Miami |
Relaxing | Hip-Hop | ۲۰۰۱ | Cannibal Ox | Iron Galaxy |
Funny | Parody Song | ۲۰۰۴ | Trey Parker | Let's Fighting Love OST from South Park |
Relaxing | Traditional Pop Jazz | ۱۹۵۱ | Nat King Cole | Unforgettable |
Cool | R&B Disco Funk Soul | ۱۹۷۸ | Earth, Wind & Fire | September |
Cool | Disco | ۱۹۷۹ | Earth, Wind & Fire | Boogie Wonderland |
Cool | Big Beat Funk | ۲۰۰۰ | Fatboy Slim | Weapon of Choice |
Earworm | New Wave Celtic Folk Pop Blue-eyed Soul | ۱۹۸۲ | Dexys Midnight Runners | Come On Eileen |
Haunting | Post-metal Doom Metal | ۲۰۱۷ | AMENRA | A Solitary Reign |
Haunting | Post Rock | ۲۰۰۹ | Mono | Burial at Sea |
Funny | Electronic Dance Music | ۲۰۱۳ | The Chainsmokers | Selfie |
Epic | J-Pop | ۲۰۱۷ | Aimer | ONE |
Epic | Art Rock | ۱۹۷۷ | David Bowie | Heroes |
Cool | Disco Flamenco | ۱۹۷۷ | Santa Esmeralda | Don't Let Me Be Misunderstood |
Great singing | Pop | ۱۹۵۳ | Dean Martin | That's Amore |
Great singing | Pop | ۱۹۶۷ | Frankie Valli | Can't Take My Eyes Off You |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | In the Wee Small Hours of the Morning |
Badass | Melodic Death Metal | ۲۰۰۸ | Amon Amarth | Twilight of the Thunder God |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | Glad to be Unhappy |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | I Get Along Without You Very Well |
Emotional | Traditional Pop | ۱۹۵۵ | Frank Sinatra | I'll Be Around |
Badass | Dark Synthwave | ۲۰۱۶ | Perturbator | Disco Inferno |
Badass | Dark Synthwave | ۲۰۱۶ | Perturbator | The Cult of 2112 |
Dreamy | Dream Pop | ۲۰۱۳ | Lana Del Rey | Young and Beautiful |
Great singing | Blues | ۱۹۸۵ | Tom Waits | Rain Dogs |
Cool | Electronic Experimental | ۲۰۱۰ | Trent Reznor Atticus Ross | In the Hall of the Mountain King OST from The Social Network |
Haunting | Vocal Experimental | ۲۰۱۶ (?) | Genadi Tkachenko | Georgia's Got Talent Act |
Badass | New Wave Pop Rock Disco Rock Glam Rock | ۲۰۱۷ | The Killers | The Man |
Badass | Big Beat | ۲۰۱۵ | Junkie XL | Brothers in Arms OST from Mad Max: Fury Road |
Badass | Alternative Rock Post-punk Revival New Wave Synth-pop Pop Rock Power Pop | ۲۰۰۳ | The Killers | Mr. Brightside |
Emotional | Instrumental | ۱۹۹۳ | Kenji Kawai | With Love OST from Patlabor 2 |
Haunting | New Age Exotica | ۱۹۹۵ | Kenji Kawai | Making of Cyborg OST from Ghost in the Shell |
Emotional | New Folk | ۲۰۱۷ | Nadia Reid | Preservation |
Great lyrics | Broadway Song | ۲۰۰۳ | John Tartaglia | Everybody's a Little Racist Sometimes OST from Avenue Q |
Great lyrics | Broadway Song | ۲۰۰۳ | John Tartaglia | It Sucks to be Me OST from Avenue Q |
Epic | Contemporary Classical | ۲۰۱۰ | Clint Mansell Pyotr Ilyich Tchaikovsky | Perfection OST from Black Swan |
Epic | Instrumental | ۲۰۰۷ | Soundakt | Egypt Tribe 2 OST from Loki: Heroes of Mythology |
Epic | Instrumental | ۲۰۰۷ | Soundakt | Egypt Tribe 3 OST from Loki: Heroes of Mythology |
Magnificent | Instrumental Orchestral | ۲۰۰۹ | Jesper Kyd | Ezio's Family OST from Assassin's Creed 2 |
Badass | Nu Metal | ۲۰۰۰ | Disturbed | Down with the Sickness |
Badass | Big Beat | ۲۰۱۵ | Junxie XL | Storm is Coming OST from Mad Max: Fury Road |
Epic | Electronic Ambient | ۲۰۱۷ | Hans Zimmer Benjamin Wallfisch | Sea Wall OST from Blade Runner 2049 |
Great singing | J-Pop | ۲۰۱۶ | Aimer | Sepetmber san |
Badass | Neue Deutsche Härte Industrial Metal Doom Metal Electro-industrial | ۲۰۰۳ | Rammstein | Mein Teil |
Great singing | J-Pop | ۲۰۱۶ | Aimer | Higher Ground |
Relaxing | Country | ۱۹۷۱ | John Denver | Take Me Home, Country Roads |
Insane | Country Electronic Dance Music | ۲۰۱۷ | Kirin J Callinan | Big Enough |
Cool | Electric Pop | ۲۰۱۵ | Caravan Palace | Comics |
Cool | Comedy Rock Hard Rock Acoustic Rock | ۲۰۱۲ | Tenacious D | Rize of the Fenix |
Great lyrics | Comedy Hip-Hop Educational Music | ۲۰۱۸ | Rucka Rucka Ali | History of Philosophy |
Dreamy | Britpop Alternative Rock | ۱۹۹۷ | The Verve | Bitter Sweet Symphony |
Great singing | New Wave Celtic Folk Pop Blue-eyed Soul | ۲۰۱۱ | Sugarland Sara Bareilles Cover Version | Come on Eileen |
Great singing | Heartland Rock | ۲۰۰۷ | John Mayer Cover Version | Free Fallin' |
Earworm | Hip Hop | ۲۰۱۵ | Unkle Adams | Wake Up |
Cool | Funk Pop Soul Boogie Disco Pop Minneapolis Sound | ۲۰۱۴ | Bruno Mars | Uptown Funk |
Great singing | Blues Rock Acoustic Rock Soft Rock | ۲۰۰۹ | John Mayer | Who Says |
Great singing | Pop Rock Soft Rock | ۲۰۰۶ | John Mayer | I Don't Trust Myself with Loving You |
Relaxing | Blues Rock Soft Rock | ۲۰۰۶ | John Mayer | Gravity |
Badass | East Coast Hip-Hop Gangsta Rap | ۱۹۹۳ | The Notorious B.I.G | Party and Bullshit |
Great lyrics | Hip Hop | ۱۹۹۴ | The Notorious B.I.G | Juicy |
Magnificent | Electropop | ۲۰۱۶ | Aurora | Conqueror |
Dreamy | Electropop | ۲۰۱۶ | Aurora | I Went Too Far |
Dreamy | Pop | ۲۰۱۵ | Aurora Cover Version | Half the World Away |
Great singing | Electropop | ۲۰۱۵ | Aurora | Running with the Wolves |
Great singing | Electropop Synth Pop | ۲۰۱۸ | Aurora | Queendom |
Badass | Hard Rock Heavy Metal | ۱۹۸۴ | Queen | Hammer to Fall |
Dreamy | Pop Rock Stadium Rock Synth Pop | ۱۹۸۴ | Queen | Radio Ga Ga |
Badass | Funk Rock Disco | ۱۹۸۰ | Queen | Another One Bites the Dust |
Relaxing | Folk Talking Blues | ۱۹۶۲ | Bob Dylan | Talkin' New York |
Great lyrics | County | ۱۹۶۳ | Bob Dylan | Masters of War |
Great lyrics | Folk | ۱۹۶۳ | Bob Dylan | A Hard Rain's A-Gonna Fall |
Funny | Folk | ۱۹۶۳ | Bob Dylan | Talking World War III Blues |
Earworm | Pop Rock Indie Pop | ۲۰۰۷ | The Hoosiers | Goodbye Mr. A |
Insane | Novelty Song | ۱۹۶۶ | Napoleon XIV | They're Coming to Take Me Away, Ha-Haaa! |
Badass | Hunnu Rock | ۲۰۱۸ | The HU | Wolf Totem |
Great singing | Pop Rock | ۲۰۱۹ | Panic! At the Disco Cover Version | Into the Unknown |
Great singing | Pop Gospel | ۲۰۱۲ | OneRepublic | Something I Need |
Emotional | Classical | ۱۸۳۹ | Frédéric Chopin | Prelude in E minor Op. 28 No. 4 |
Great singing | Pop Rock | ۲۰۱۴ | OneRepublic | Burning Bridges |
Cool | Parody Song | ۲۰۱۶ | Chris Ray Gun | Ain't No Rest for the Triggered |
Haunting | Ambient Post Rock | ۲۰۱۷ | Hammock | Things of Beauty Burn |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۱۶ | Ramin Djawadi | Light of the Seven OST from Game of Thrones |
Magnificent | Orchestral | ۲۰۱۹ | Ramin Djawadi | Night King OST from Game of Thrones |
Emotional | Orchestral | ۲۰۰۶ | Javier Navarrete | Long, Long Time Ago OST from Pan's Labyrinth |
Great lyrics | Hip Hop | ۲۰۱۵ | Boy in a Band | Don't Stay in School |
Great singing | Indie Rock Soul Blues | ۲۰۱۳ | Hozier | Take Me to Church |
Guilty Conscience از Eminem & Dr. Dre
Yellow Brick Road از Eminem
All I از Danger Mouse & Jemini the Gifted One
Strangers on a train – Lost her to wolves
Low Ceiling از Alice in Chains
Come Up از Devics
Untrodden از Katatonia
Save Me از Avenged Sevenfold
از لحاظ ساختاری خیلی آهنگ خوبیه. It has build up and release in all the right moments.
Gold in the girl از Devics
برخلاف کارهای قبلی این کاملاً غمگین نبود و یکم فاز Noir داشت.
امروز میخوام دو تا ترک معرفی کنم، جفتش رو همین امروز گوش دادم. فکر کنم که یه بند خفن دیگه رو کشف کردم، البته شنیده بودم ازشون، ولی امروز به شناخت بهتری رسیدم ازشون. :))
No One Knows و First It Giveth از Queens of the Stone Age
از لحاظ لیریک تعطیلن، ولی No One Knows خیلی باحال بود. قشنگ میشد باهاش هدبنگ زد.
وای من اون آلبوم رو خیلی دوست دارم اتفاقاً. پوینتش تو لیریکس نیست جداً، وایب desert rock خیلی خیلی عالیای داره ولی.
Moments از Devics
از بین این سه تا آهنگی که تا حالا ازشون فرستادی، این تا حالا بهترینشون بوده.
Salty Seas از Devics
این Devics قشنگ از اون بندهاست که ملت وقتی غمگینن آهنگهاش رو گوش میدن. فکر کنم وقتی ازشون آهنگ فرستادی غمگین بودی.
هممم یادم نیست اون موقع غمگین بودم یا نه. البته میدونی، این آلبومشون یکم غمگینتر از باقی آلبومهاشونه.
مثلاً همون Gold in the Girl که بالاتر خودتم اشاره کردی دوز غمگینیش کمتره، از یه آلبوم دیگهشونه.
ولی آره، کلاً بند نارحتیان بندهخداها. :))
A Secret Message to You از Devics
سلام امیرعلی
خیلی خوشحالم که تو رو اینجا میبینم و دوست دارم بیشتر باهات آشنا بشم.
خوب همونطور که این رفیقمون mosy بهت گفته ما یه گروه شخصی و جمع و جور هم داریم که اگه مایل باشی میتونی بهش ملحق بشی.
آممم، پس آی دی تلگرامت رو بزن اینجا و اینکه، یه بیوگرافی هم از خودت بده تا حدی که راحتی.
البته آزمون هم سرجاشه. اونو من میگیرم.
ایشون مسئول فعالیت های فوق برنامه هستن. من مسئول روابط عمومی (تو بخون خصوصی).
سلام. خیلی ممنونم. لطف دارید.
آیدی تلگرام رو اگه ممکنه توی تلگرام از فربد بگیرید. اون داره.
در مورد بیوگرافی؛ اسمم که مشخصه، ۲۰ سالمه. تهران زندگی میکنم. دانشجوی رشتهی حسابداری هستم. و به بازارهای مالی، حسابداری، شطرنج، سریال، کمیک، موسیقی و میم هم علاقمندم.
قشنگ هرکی از بیرون بخونه این پیامو فکر میکنه پشت این وبسایت یه کالت وجود داره. :))
خود آهنگ خوب بود، ولی موزیک ویدئوش – با اینکه سعی داشت یه داستان احساسی دربارهی پیوند weirdoها تعریف کنه – یه جورایی درنیومده بود. زیادی خام بود.
Deform to Form a Star از Steven Wilson
خیلی آهنگ خاصی بود There was a touch of greatness to it.
آره آهنگ خوبیه، ولی میشه بپرسم چه فاکتورهایی در ایجاد این کلمهی «خیلی» دخیل بودن؟ چون بهنظر من صرفاً آهنگ خوبیه، نه خیلی خاص. شاید من خوب آهنگو درک نکردم.
No Twilight Within the Courts of the Sun از Steven Wilson
قطعهی اتمسفریکی بود.
Rigamortus از Kendrick Lamar
پ.ن.: این پیام اسپم نیست، ظاهراً صفحهی موسیقی خراب بود، برای اینکه درست بشه لازم بود که یه کامنت فرستاده بشه.
اینجا لامار داشت از لحاظ Flow خودنمایی میکرد، ولی نمیدونم بهخاطر تمرکزش روی فلو بود یا نسبتاً تازهکار بودنش، ولی لیریکش یکم زمخته و اصلاً در حد کارهای آیندهش نیست.
منم حدسم اینه که لامار میخواسته توی همین اولین آلبوم فلوی خوبش رو به رخ بکشه، و بهخاطر همینه که روی لیریک این ترک خیلی کار نکرده. ضمناً نشون داد که از لحاظ «یه نفس خوندن» هم حرفایی برای گفتن داره.
Selfish Sleep از Lord Snow
https://www.youtube.com/watch?v=oxYBRdDnDvk
Intense death metal, although I didn’t get what’s different about it compared to the other pieces in the genre. (other than being weirdly short)
Oh well, probably the fact that it’s emoviolence and not death metal. :)))
But to me, the lyrics were nice and the extra dissonance, and also the vocalist is female!
DUCKWORTH. از Kendrick Lamar
پسر عجب داستان عجیبی. اولش باورم نشد واقعی باشه.
یه یارویی به رستورانی که بابای کندریک لامار توش کار میکرد دستبرد میزده، ولی بابای لامار رو نمیکشه، چون بهش سخاوت نشون میده. حالا همون یارو بعداً تبدیل میشه به اولین کسی که موسیقی لامار رو تو ۱۷ سالگی منتشر میکنه.
That’s wild.
منم اولش باورم نمیشد. خوب شد اشاره کردی، مطمئن شدم اشتباه نمیکردم.
نفرین از آرتوش
شاهکارِ کنترپوانه این آهنگ.
نمیدونستم کنترپوان چیه. مرسی که به صورت غیرمستقیم یادش دادی.
Tonight I Feel Like Kafka از Jealous of the Birds
A pure vibing song, and a good one at that.
FEAR. از Kendrick Lamar
شاید لامار در زمینهی Self-reflection بیرقیب باشه. همونطور که خودش هم گفته، این ترک صداقت محضه.
اون قسمت که داشت دربارهی ترسهای هفده سالگی رپ میکرد و انواع و اقسام سناریوهای مختلف رو فهرست میکرد، برای منم قابل همذاتپنداری بود. انگار آدم تو اون سن یهو پی میبره که چقدر راههای زیادی برای به فنا رفتن خودش و عزیزانش وجود داره و این اضطراب شدیدی ایجاد میکنه.
XXX. از Kendrick Lamar
از لحاظ ساختاری یکم از آهنگهای دیگهی لامار گسستهتر به نظر میرسید، ولی یه جورایی آخرش همهچی به هم وصل میشه: همهچی دیوانهواره و جامعهی سیاهپوستها هم تو قلب این دیوانگی قرار داره و باید آمادهی انفجار باشیم.
Mother I Sober از Kendrick Lamar
کل اون ورس سومش که داره دربارهی سوءاستفادهی جنسی از بچههای سیاهپوست و بعداً تبدیل شدنشون به مردهای زنستیز و بیمسئولیت و پنهان کردن دردشون با تاتو و زنجیر صحبت میکنه، پتانسیل این رو داره که به تالار مشاهیر لیریک رپ راه پیدا کنه. واقعاً لامار در بهترین حالتش بود.
همین ورس مذکور حدود دو دقیقه و سی ثانیهست. رپرا با همین تایم یه ترک میدن بیرون.
FEEL. از Kendrick Lamar
این آهنگ قویای بود. یه جورایی نمایندهای از نوعی درماندگی و سرخوردگی بود که فقط کسی که به موفقیت رسیده باشه میتونه از خودش ابراز کنه.
Crown از Kendrick Lamar
با توجه به استانداردهای لامار از لحاظ معنایی آهنگ خیلی سادهایه.
He can do better.
Auntie Diaries از Kendrick Lamar
پ.ن.: فکر کنم کامنت دو سه روز پیش من رو سایتت خورده. اگه نخورده لطفاً این قسمت پ.ن. رو پاک کن تا من دوباره معرفیش کنم.
حله. رفته بود تو اسپم. تاییدش کردم.
جالبه. انتظار نداشتم کندریک لامار به مسئلهی ترنسفوبیا بپردازه. با توجه به اینکه این مسائل توی جامعهی هیپهاپ خیلی ناشناختهست. ولی خب آهنگ هم یه جورایی دربارهی همین بود.
ظاهراً یه سری از فعالهای حقوق ترنس به آهنگ اعتراض کرده بودن، چون توش یه سری واژه که برای ترنسها ناخوشاینده به کار رفته بود، ولی کلاً داستانی که آهنگ تعریف میکنه یه جورایی دربارهی حل شدن ترنسفوبیا برای خود کندریک لاماره. برای همین آخر آهنگ دیگه از ضمیر درست استفاده میکنه. ولی خب میتونم حساسیتها رو درک کنم. الان اینو بخواد تو کنسرت بخونه و ملت بخوان همخونی کنن، اون قسمتی که هی تکرار میکنه F**got قراره معذبکننده باشه.
درسته. حالا نکتهی دیگهای که آهنگ داره اینه که اون N-Word ای که آخر آهنگ میگه، تبدیل میشه به آخرین باری که کندریک توی این آلبوم این کلمه رو میگه.
Savior از Kendrick Lamar
“The cat is out the bag, I am not your savior
I find it just as difficult to love thy neighbors
Especially when people got ambiguous favors
But they hearts not in it, see, everything’s for the paper”
توی این آهنگ کندریک داره نظرش رو دربارهی اتفاقات اخیر (مثل قتل جورج فلوید و کووید) میگه، ولی فازش اینه که «بذار یه چیزی بگم نه سیخ بسوزه نه کباب». نمیدونم این نقطهضعفه یا نه.
Father Time از Kendrick Lamar
Very nice. Someone needed to address daddy issues in the black community.
The Heart Part 5 از Kendrick Lamar
از ایدهش خوشم اومد؛ اینکه بیای دربارهی فرهنگ سیاهپوستها حرف بزنی و هر تیکه که مربوط به کاریه که یه سلبریتی انجام داده، با استفاده از Deepfake به شکل همون سلبریتی دربیای، ولی بدون اینکه مستقیم از طرفش حرف بزنی.
United In Grief از Kendrick Lamar
Interesting way to rap about your own life, in separate, segmented verses, but always talking about something very specific.
We Cry Together از Kendrick Lamar
پسر این آلبوم Mr. Morale & the Big Steppers چقدر خوبه. چرا تا الان گوش نداده بودم بهش؟ برای معرفی آلبوم هم میخوام از این آهنگ شروع میکنم که به نظرم یکی از بهترین چیزهاییه که کندریک خلق کرده.
ایدهی جالبی پشت آهنگه، ولی اگه من جای کندریک بودم، اون لاینهای مربوط به ترامپ و واینستین و آر کلی رو نمیآوردم. به نظرم اینکه آهنگ از اول تا آخر شبیه دعوای واقعی زن و مرد باشه، میتونست نقطهی قوت بزرگی براش باشه. این لاینها یکم از واقعگرایی قضیه کم میکنن و هرچه بیشتر «آهنگ» بودنش رو به رخ میکشن.
One More Soul To The Call از Mary E. McGlynn
این رو قبلاً شنیدم. اینقدر خفنه کلاً شهرتش از دنیای گیم فراتر رفته.
Electric Relaxation از A Tribe Called Quest
پسر چقدر بین موزیک ویدئو و لیریک آهنگ تفاوت وجود داشت. موزیک ویدئو یه گردش اتسمفریک بین خیابونهای نیویورکه، ولی لیریک آهنگ صرفاً خودستایی معمولی دربارهی مسائل جنسی. اگه یه آهنگ اتمسفریک دربارهی نیویورک میبود و روی اون موزیک ویدئو پخش میشد، خیلی خفنتر از آب درمیاومد.
Kick in the Door از The Notorious B.I.G.
دیس قویای بود به همدورهایهای بیگی. یکی از طولانیترین اینتروها رو هم داشت بین آهنگهای رپی که گوش دادم.
جالبتر اینه که اماف دوم توی آهنگ Change The Beat این اینتروی بیگی رو که میگه:
“This goes out to you
And you, and you, and you”
رو مسخره میکنه:
“Rappers be on some, “You, you, you”
Forgot who they talking to, too much pork stew
They need to not come out with nothing new”
Ability to Speak از Rodan
حقیقتا بیتش همون چیزیه که دوست دارم. بعد دیدم Heat Sensor بیتو زده، همون پرودیوسری که چندتا ترک از آلبوم Vaudeville Villain رو پرودیوس کرده. و حالا فهمیدم چرا بیت برام لذت بخشه.
جداً به نظرم این رودان کاری رو که MF DOOM بعضاً میخواست با رفرنس دادنهاش انجام بده، بهتر از خودش انجام میده. دلیلش اینه که رودان همون میزان پیچیدگی و اصطلاحاً Sophistication رو داره، ولی لیریکهاش خیلی از دوم منسجمتر و واضحترن. قبلاً گفتم و بازم باید بگم: خیلی باهوشه.
اوهوم. به نظرم رودان یکی از بهترین چیزهاییه که رپ به خودش دیده. همین Aesop Rock یا حتی خود ام اف دوم باید بیان پیشش شاگردی کنن. منتها قبلا هم گفتم، نکتهای که هست اینه که رودان فقط همین آلبوم رو داره. یعنی لیترالی یارو میتونست الان غولی شده باشه برای خودش توی رپ، ولی حالا به هر دلیلی دیگه تصمیم گرفت توی اوج خداحافظی کنه (که حتی این تصمیم هم تصمیمِ به شدت دوستداشتنی و ذکاوتمندانهایه).
راستی معرفی آهنگهای این آلبوم هم توی همون آهنگ بالا تموم میشه از طرف من. ولی تو میتونی آلبوم رو اینجا به طور کامل گوش کنی:
http://www.youtube.com/watch?v=Y8-ccTRyHUU
Busterismology از The Coup
یه مقدار از آلبوم اینو امروز گوش دادم و خیلی خوب بود. :))
When we start this revolution, all y’all probably do is snitch
آهنگی در وصف سایبریها. اون تیکه که راجعبه Busterها و Busterism حرف میزنه. :))
I’m glad that you got it. :)))
Rings از Aesop Rock
یه بار یکی توی یوتوب میگفت Aesop Rock وسیعترین دایرهی لغات رو بین رپرها داره.
البته ۹۵ درصد کاراش تایپ من نیستن، ولی اتمسفر آهنگاش جالبه. توی یکی از مصاحبههاش میگفت رسما خونهش پر از روزنامه و کتابه. میخونه تا لغات یونیک و خاص رو جمعآوری کنه و بذاره توی لیریکاش.
از سبک این آهنگ خوشم اومد. انگار ورژن حرفهایتر رپهای یوتوبرهاست که شاید یکم زمخت به نظر برسن، ولی همیشه سوژه و زاویهی دید منحصربفردی دارن و به اصطلاح Quirkyان، بدون اینکه بیمعنی باشن.
Party We Will Throw Now از
Warren G & The Game & Nate Dogg
اینقدر آهنگهای رپ Intellectual اینجا گذاشتی گوش دادن این شوک فرهنگی ایجاد کرد. :)) واقعاً رپ وارن جی و رودان انگار به دوتا دنیای متفاوت تعلق دارن.
لول آره راستی میگی. :))
میدونی من همینم دیگه. ثبات خاصی ندارم. یهو دیدی دارم لیریک رودان و دوم رو موشکافی میکنم، ثانیهی بعدش میبینی دارم آهنگ پارتی گوش میدم، باز یهو میبینی دارم با موتورهد هد میزنم. :))
The Numbers از Radiohead
شبیه یکی از آهنگهای گمشدهی هیپیپسند دههی ۶۰ دربارهی اهمیت صلح بود. چه از لحاظ لیریک، چه از لحاظ کیفیت خود آهنگ.
Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief از Radiohead
I used to love how this song sounded. That fuzzy white noise in the back of the mix is so good. :))
دقیقاً متوجه نشدم آهنگ دربارهی چیه. ولی خب اتمسفر ریدیو هدی آهنگ سر جاش بود.
No Degrees از Rodan
This dude’s IQ is way too high.
Werewolf’s Eyes از Birch Book
فولکترین آهنگ فولک بود. یادآور بالادهای قرون وسطایی بود از این نظر، بدون هیچ بازنگری مدرنی (این نقطهمثبت بود به نظرم).
Esce Ma Non Mi Rosica از Nanowar of Steel
مطمئن نیستم خیلی مسخره بود یا خیلی حماسی، خصوصاً با اون تلفظها، ولی خب شنیدنی بود. :)) استفادهی غیرمنتظرهای از موسیقی شهرام شبپره بود.
Cold از Black Country Communion
با تشکر از کیارش که باعث شد این آهنگو گوش بدم.
This would make a great movie soundtrack.
Friend of Mine از The Notorious B.I.G.
این یکم از کارای دیگهی بیگی سطحش پایینتر بود. صرفاً زنستیزی خالص بود بدون نکتهی خاصی.
Sky’s the Limit از The Notorious B.I.G.
(Ft. 112)
مود همیشگی من:
“You wanna see the inside? Huh, I see ya later”
این آهنگ چقدر بوی بعضی از آهنگهای کندریک لامار رو میده پسر. خصوصاً بیتش.
نکتهای که در مورد بیگی وجود داره اینه که الان که دارم آهنگاشو با دقت گوش میدم، متوجه میشم چقدر روی اماف دوم تأثیر گذاشته. قشنگ میتونم تصور کنم که دوم داشته بیگی گوش میداده و مثلاً یهو پاز میکرده میگفته آهان، این رایم رو باید یادداشت کنم. :))
بهقول یکی از کاربرای ردیت، این موضوع که هر چی میگذشت صدای دوم شبیه به صدای بیگی میشد هم این موضوع رو تأیید میکنه.
اینو قبلاً گوش دادم. خیلی خوبه. مصداق واژهی Chill هست. البته از لحاظ موضوعی خیلی شبیه Juicy هست.
شباهت بیگی و امافدوم هم واقعاً حس میشه.
Scarlet Dream از Sigh
https://www.youtube.com/watch?v=9kSpUndm_DQ
یکی از کچیترین و پاپ راکترین آهنگای بلک متالیه که تا حالا شنیدم. :)))
اینجور که نوشتی انتظار یه چیز خیلی Weirdتر رو داشتم. ولی معقول بود. :))
البته برام سوال پیش اومد که این چرا کاورش هندیه. چون اصلاً فاز هندی نداشت. ولی یک دقیقهی آخر اون فاز هندی هم اضافه شد و دیگه کاملاً معقول به نظر رسید.
چیزای ویردتر هم وجود دارن تو ترکیب پاپ و متال ولی خب… من خیلی ازشون خوشم نمیاد زیادی gimmicky میشن. :))
Saliva از Viktor Vaughn
بیتش منو یاد فضای استاروارز میاندازه. اسم پرودوسرش هم RJD2 هستش، بر وزن R2-D2.
چطور تو رو یاد فضای استار وارز میاندازه؟ نه بیتش نه لیریکش حال و هوای علمیتخیلی نداره.
آره میدونم عحیبه، و نمیدونم چجوری دیسکرایب کنم این حس رو. صرفا همچین وایبی میده بهم.
Human Inquisition از Rodan
میشه گفت Woke واقعی رودان بوده. :)) البته ایشون ناامیدکنندهست که حتی چنین ذهن روشنی هم به Five Percent Nation گرایش پیدا کرده.
Burden از Opeth
وقتی این آهنگ رو گوش میدم، یاد این دیالوگ هوملندر میوفتم:
“I got to tell you, it was perfect. Perfect. Everything, down to the last minute details.”
وقتی اوج میگیره، خیلی خوب اوج میگیره.
Notebook 03 از MF DOOM
دقیقاً مثل Change the Beat تک تک لاینها رو حفظم ولی چیزی از معنای کلیش نمیدونم. ولی یه لاین خفن داره و اونم لاین آخره:
“When he spit a tune sarcastic as Paul Mooney”
که در واقع یه فکته و چند ثانیه قبلش هم این کارو میکنه. :))
منم هیچی از معنای کلیش نفهمیدم. هم ورس و هم بیت بسیار سایفای بودن و بنابراین میشه گفت دوم به ذات خودش نزدیکتر شده بود.
When he spit a tune sarcastic as Paul Mooney
این تیکه رو توضیح میدی که گفتی چند ثانیه
چند ثانیه قبلش که اینو میگه:
“Ehh, whatever their case is”
وقتی میخواد اون Ehh رو بگه، تُن صداشو عوض میکنه. توی لاین آخر به این کارش (که بارها توی آهنگهای دیگه اینکارو تکرار کرده و نیش و کنایهدار هم بوده، چون اغلب برای ادای کسی رو درآوردن بوده) اشاره میکنه.
صحیح. مرسی.
Famous Blue Raincoat از Leonard Cohen
Now that’s what I call an atmospheric song.
قشنگ آدم احساس میکنه تو خیابونهای سرد و غمانگیز نیویورک دههی هفتاده.
راستش آهنگ بسیار زیباییه، ولی دلیل اصلیای که باعث شد این آهنگ رو در اون زمان (یعنی ۱۰ دی، ۳۱ دسامبر) بذارم، لاین اول آهنگه:
“It’s four in the morning, the end of December”
که البته من فقط به End of December اش پایبند بودم و یادم رفت ساعت ۴ صبح بذارمش. :)))
متوجه نشدم. خوشم اومد از حرکتت. :))
حالا بعدها دیدم که دانیال (Dan) توی چنل جکربیت، دقیقاً ساعت ۴:۱۲ دقیقهی صبح، در تاریخ ۳۱ دسامبر اینو پست کرده… :)))
A Report to the Shareholders/Kill Your Masters از Run the Jewels
فارغ از ورس Zack de la Rocha که صداش خیلی بیریخته :))، در کل آهنگ آتیشی بود، خصوصاً بیت بخش Kill your masters.
خوشم اومد. قسمت زک دلا روچاش هم برای من بد نبود، چون من با سبک خوندن یارو حال می کنم (میدونم از لحاظ تکنیکی خیلی خوب نیست، خصوصاً وقتی زنده میخونه، ولی منحصربفرده، مثل خوندن باب دیلن).
I miss you… and there’s too many ads از dennoko-p
https://www.youtube.com/watch?v=XRJuJB40cAI
Figured we had something fun(ny) this time. :))
آهنگ هم روابط رمانتیک رو به فنا داد، هم تبلیغات رو. :))
تبلیغات رو خیلی بیشتر به فنا داد، ایف یو اسک می. :))
Winter Blues از JJ DOOM
“All he needs is one warm hug to keep from turning off”
این لاین باعث شد خندهم بگیره:
We could live forever like Henrietta Lacks cells
فقط از دوم برمیاد تو آهنگ رمانتیک چنین چیزی بگه.
در کل دقیقاً آهنگ رمانتیکی بود که میشد از دوم انتظار داشت.
Knight از Earl Sweatshirt ft. Domo Genesis
خوب بود. اینکه گوینده خودش رو به چشم یه شوالیه برای سیاهپوستهای دیگهای که تو راه موفقیت هستن به تصویر میکشه (البته همراه با آیرونی) نکتهی قشنگی بود.
G.O.D. (O’mighty) از Rodan
این یکی برخلاف اون دوتای قبلی که معرفی کردم از رودان، لیریکش سادهتره. در مورد چیزیه که خیلی توی رپ مانور داده شده روش: پول. ولی خب شنیدنش از زبون رودان خالی از لطف نیست.
پ.ن.: راستی من یه کامنت دیگه هم توی همین پیج موسیقی فرستادم دیشب، فکر کنم سایت کامنتم رو خورد.
فوقالعاده بود پسر. این توی دستهبندی Great Lyrics میره تو فهرست بالا.
این تیکهش قشنگ مصداق That hit had بود .
oundation for
Government infrastructure built on the sacred rock of hypocrisy
Demagogue, master of your demographics. Your whole
Existence just statistic in my holy bureaucracy. Yea, walk
Through the valley of political intrigues—remember this thriller shit
All your so-called world leaders are puppets, I’m the fucking
Ventriloquist. Reigning for another 1,000 years, my children
Y’all do the math and worship no other deity before me
Or feel the economic depressions of my jealous wrath
The Most High—ask any financial-slash-religious
Scholar. In the beginning was the paper, and the paper was the Great
O’mighty Dollar, Dollar
پ.ن.: کامنت رو تایید کردم.
F.E.D.’s از Rodan
فلوی آهنگ خدا بود، ولی همچنان چیزی از لیریک نفهمیدم. خیلی از لحاظ معنایی فشرده هست. این رفیقمون میتونست رو دست اماف دوم بلند شه.
منم چیز زیادی از لیریکهای رودان نمیفهمم.
اتفاقاً رودان با اماف دوم دوست بودن، حتی با چندتا از چیلترین رپرهای دیگه (مثل مگالون و اماف گریم) یه گروه مشترک داشتن به اسم Monsta Island Czar.
دوم سر مشکلاتش با گریم از گروه جدا شد. البته آخرین همکاری دوم با رودان سر آهنگ Open Mic Nite pt. 1 بود، که اونجا رودان با اسم مستعار Dr. Moreau حضور پیدا میکنه.
بهنظرم رودان از لحاظ فلو Next-level هستش، از نظر رفرنس به چیزای نردی شاید به دوم برسه، فقط توی بحث بیت هیچوقت به دوم نمیرسه. البته این موضوع که دوم ۹ تا آلبوم داره ولی این دود فقط همین آلبوم رو داره هم موثره. در کل نمیدونم بعد از سال ۲۰۰۴ چه بلایی سر رودان اومد. البته سال ۲۰۱۲ اومد و یک آلبوم ۲۰ آهنگی معرفی کرد ولی در کل ۷ تا از آهنگهارو، اونم توی یه پیج یوتوب، ریلیز کرد و دوباره ناپدید شد. اون حس پیگیری دوم رو نداشت، اگه داشت مطمئناً الان اسمی دست و پا کرده بود واسه خودش. حیف به این استعداد.
آره واقعاً استعدادش بالاست. ولی خب کمگویی و گزیدهگویی هم قابلاحترامه.
Intro/Wind Before The Storm از Rodan
میدونی، خیلیا سمت این بابا نمیرن چون واقعاً عجیبه. و منم دقیقاً به همین دلیل رفتم سمتش و هر آهنگی که ازش پیدا کردم رو گوش دادم.
واقعاً عجیب بود. ایکاش Annotation داشت آهنگش. چیز زیادی دستگیرم نشد. فکر کنم داشت تو بستر Christian occult یا همچین چیزی رپ میکرد.
GMO از JJ DOOM
حالا مثال از نبوغ اماف دوم زیاده، ولی این شاید یکی از قویترین مثالها باشه.
بدون اینکه وارد حوزهی تئوری توطئههای عجیبغریب بشه، در قالب رپ به بهترین شکل به نقدها و هشدارهای علمی که دربارهی صنعت تغذیه داده شده پرداخت. واقعاً عالی بود.
اکیداً توصیه میکنم برید لیریک آهنگ رو همراه با توضیحات Genius بخونید. بهاندازهی خوندن یه مقاله مفیده.
https://genius.com/1507397
█ ͇͇͇͇͇͇̿̿̿̿ ͇͇͇̿̿ ̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿┌ ▄█▀▄ ͇͇͇͇͇̿̿̿█ ͇͇͇̿̿ ̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿̿ از Qebrus
https://www.youtube.com/watch?v=bfRUDMcr9j0
شاید عجیب باشه ولی در حالی که میتونم احساس کنم مغزم داره چند تیکه میشه، گوش دادن بهش برام لذتبخشه. :))
That means it’s clicking. Welcome to the weirdo club. =))
A music so weird it could not be named with normie alphabet.
If you can believe, I actually sent the most accessible song from the album. 😛
I know you a long time bro. I know you did.
Lucky از Radiohead
این به اندازهی Wolf at the Door لیریک متمرکز نداشت. به نظرم این اشکالش بود، ولی در کل آهنگ ریدیوهدی خوب و استانداردی بود.
A Wolf at the Door از Radiohead
این خیلی خوب بود. ثابت میکنه هیچ بندی نمیتونه بهاندازهی ریدیوهد قدرت رو بهشکلی شاعرانه نقد کنه.
Mind Is A Prison – الک بنجامین
بعد از گوش دادن به آهنگهای اکسپریمنتال و دارکی که بچهها گذاشته بودن، گوش دادن به یه آهنگ گوگولی و استاندارد پاپ تجربهی عجیبی بود.
توی سبک خودش آهنگ استانداردی بود. فقط صدای خواننده به طرز عجیبی نرم و حتی کودکانه بود. اصلاً به قیافهش نمیخورد.
Great God Plan از Sd Laika
https://www.youtube.com/watch?v=zOKDuKbjhu0
چقدر عکس این یارو که رو کاوره – بهعلاوهی حالت Disorienting آهنگ – کریپیه. نصفهشبی مو به تنم سیخ شد. :))
آره عکس کاوره خیلی خوب جلب توجه میکنه، دلیل گوش دادنم هم به آلبوم بوده. :)))
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Street_Spirit_(Fade_Out)
آهنگای خوبی میشه این تو پیدا کرد، البته من از Molasses یهجور دیگهای خوشم میاد.
پ.ن.: راستی شخیل شرمنده که یکم زیاد آهنگ گذاشتم این سری، میدونی، وقتی یکم تایم آزاد گیر میارم سعی میکنم آهنگ گوش بدم، و وقتی که گوش بدم و خوشم بیاد نمیتونم باهات شیر نکنم. :)) این مینیآلبوم رو هم خیلی شانسی پیدا کردم، ولی خوب شد که پیدا کردم.
میدونستی اگه بخوایم برای این سایت بند موردعلاقه تعیین کنیم، بدون شک این جایگاه میرسه به ریدیوهد؟ هم من، هم خودت، هم حسین (Endline)، هم پویا (یکی از بچههای وبلاگ که قبلاً کامنت گذاشته بود) و در آخر Hoifaxen همه از ریدیوهد آهنگ گذاشتیم یا ارادتمون رو بهش نشون دادیم. (مهراد هم شاید خوشش بیاد، نمیدونم.)
عه چه جالب، دقت نکرده بودم به این موضوع.
حالا بقیهی دوستان رو نمیدونم، ولی من در حال حاضر ۶ تا آهنگ ریدیوهد دارم که میخوام طی روزهای آینده معرفیشون کنم.
Radiohead is cool with me. :))
خیلی از نردای موزیک snub بازی درمیارن سرشون ولی من جداً آهنگا و آلبومای زیادیشون رو دوست دارم. همیشه تو مودش نیستم ولی موزیکشون رو دوست دارم.
حالا که اینجا راجب به ابسترک هیب هاب صحبت شده خواستم دعوتتون کنم این البوم فوقالعاده جز رب و گوش کنید و عشق کنید
Avantdale Bowling Club – Avantdale Bowling Club 2018
یکمیش رو گوش دادم. ترکیب هیپهاپ و جز ترکیب جالبی به نظر میرسه. خصوصاً رپ Free style چون با ماهیت جز همخونی داره.
Lactose and Lecithin از Viktor Vaughn
“Next time I’ll bring my men who speak Mexican
And let the Techs spin, make ’em contact the next of kin” :)))
این تیکهای که نقلقول کردی منظورش چی بود؟
امیدوارم بعد از اینکه گفتی احساس خنگ بودن نکنم. :))
خب با توجه به اینکه ویکتور توی این آهنگ سر یه معاملهی مواد سرش کلاه رفته، توی این لاین داره میگه دفعهی بعدی برای معامله آدمای مکزیکیم رو با خودم میارم (چون یکی از خدایان مواد، مکزیکیهان).
آها اونجایی که میگه Techs spin هم به TEC-9 اشاره داره، داره میگه از این به بعد هرکی سرمو اینطوری کلاه بذاره با تک ناین (اسلحه: برای کشتنشون توی دنیای واقعی/رپر: برای کشتنشون توی دنیای موسیقی) ترتیبشونو میدم.
احساس خنگ بودن کردم تا حدی. :)) سادهتر از چیزی بود که فکرشو میکردم.
jigsaw falling into place , nude از radiohead
جایگزین درست حسابی و بی اعتیاد مواد.ولی یه زمانی میرسه که دوز ریلکسیشنشون ناکافی میشه.اونجا جاییه که با فردی به نام matt elliott و البومی به نام drinking songs
اشنا میشیم
هردوتا آهنگ ریدیوهد انگار برای لحظاتی ساخته شدن که احساس چِت بودن و از دنیا گریخته بودن داری. موزیک ویدئوها هم هرچه بیشتر به ایجاد این حس کمک میکنن.
My Favorite Ladies از MF DOOM
حالا که آهنگ The Kids رو معرفی کردم، گفتم حیفه این رو هم معرفی نکنم. :))
این ایهام معنایی که دخترهایی که ازشون حرف میزنه، همه اشاره به مواد مخدر دارن، نبوغ محض بود.
میشه گفت بهترین آهنگیه که دربارهی مواد مخدر شنیدم. البته سبک مورد علاقهم نیست اصلاً، ولی با توجه به تعدد آهنگهای مربوط به این موضوع میشه گفت ارزشش تو ذهنم بالاست.
دقیقاً. این آهنگ نشون میده حتی اگرم نمیخواست توی یه آهنگ نردبازی دربیاره و در مورد چیزایی حرف بزنه که احتمالا فقط خودش میتونست متوجهشون بشه، چطوری میتونست با ذهن مخاطب سر یه موضوع ساده بازی کنه.
Large-scale 11 Dimension Space Structure از ATOLS
https://atols.bandcamp.com/track/11
بهبه. چقدر بهطور درستی ویرد بود.
It sounded as if a Japanese Glados is having a heart attack, but is trying to send one last threat to the world
رایت؟؟
خیلی آهنگ خوبیه متأسفانه آهنگسازش حتی یه آهنگ دیگه به این ویردی نداره بقیه آهنگاش تا حدود زیادی یا الکترونیکن (with a lot of brostep) یا پاپ یا راک. که خوبن اونا هم خیلی دوست دارمشون ولی خب… :)))
Identikit از Radiohead
چه موزیک ویئدوی هیپنوتیزمکنندهای داشت. خوشم اومد از حالوهوای کلیش.
Just از Radiohead
اون یو دو ایت تو یورسلف آخر، وقتی “S” رو میکِشه و بعدش جیغ میزنه و گیتار هم به اوج خودش میرسه… اینجا با خودم میگم درود به هنر این گروه.
یکی از بهترین آهنگهای رادیوهد از لحاظ کیفیت موزیک ویدئو و نوازندگی.
https://www.youtube.com/watch?v=SqZNMvIEHhs
بهترین آهنگ system of a down با اختلاف. هرچند مثل باقی آهنگهای سیستم، هیچی از معنیش نفهمیدم و در کل معنی خاصی هم به نظرم نداشت.
سیستم آو داون در بهترین حالتش به چرت و پرت گوییهای ام اف دووم میرسه.
به نظرم معنیش واضحه. دربارهی کنترل افکار مردم از جانب حکومتهاست. این لاین مشخص میکنه منظور رو:
Your lives are open wide
The V-chip gives them sight
فربد من رو قشنگ به عنوان سنپای همه معرفی کرد. :)))
It’s good to be back. I missed sending songs in this place.
Welcome back homie
(اشتباهی اینجا ریپلای کرده بودم میخواستم پایین ریپلای کنم.)
مرسی. ۳>
I Cry and Sigh Overnight از Dennoko-P
(مجبورت هم میکنم کامنتای پایین رو جواب بدی. :دی)
https://virginbabylonrecords.bandcamp.com/track/i-cry-sigh-overnight
جا داره به مهراد خوشامد بگم. بعد از مدتها اومد دوباره برامون آهنگ گذاشت. قبل از امیرعلی و نوبادی صفحهی موسیقی دست مهراد بود.
این آهنگ هم Weeb بود هم Noise. واقعاً بازگشتی دقیقتر نمیتونستی داشته باشی. :))
عجب آهنگ باحالیه ولی. :)))
غیرقابل پیشبینی بود و اون قسمت weebش بامزهش میکرد.
به به. :))
We have an enlightened individual here.
خوشحالم که دوست داشتی. :))
:)) آقا ما که ارادت داریم. اتفاقاً چند وقت پیش چشمم خورد به چارت آلبومای موردعلاقهت، توی پیج گفتگوی آزاد، و وقتی به آلبوم Vaudeville Villain برخوردم خوشحال شدم. فکر کنم دیگه اینو هر کسی که به اینجا سر میزنه فهمیده که من به این آلبوم ارادت خاصی دارم.
آه… دت میکس می هپی. :))
Much love. <3
The Kids از Eminem
واقعاً درس زندگی یاد گرفتیم دربارهی مواد مخدر. :)) مشاهدهی تاثیر ساوث پارک روی امینم هم جالب بود.
Rapp Snitch Knishes از MF DOOM
(featuring Mr. Fantastik)
یکی از چیلترین صداها توی رپ کلاً دو تا آهنگ ازش بیرون اومده. زنده باد مستر فنتستیک، هر چی که هست، هر جا که هست.
خیلی آهنگ چیلی بود. از اون آهنگا که میشه بهش نوستالژی پیدا کرد.
Microwave Mayo از MF DOOM
Classic MF Doom. Rich allusive lines that have weak semantic connection with each other
البته در مورد این آهنگ تُن صداش جالبه برام. توی اکثر آهنگایی که از دوم گوش میدم، یه تن صدای کنترلشدهای داره معمولاً که از اون بالاتر نمیره (بیشترین تن صداهاش برای ویکتوره، اونم بهخاطر کرکترش که یه آدم لاته). ولی خب توی این آهنگ انگار از قصد دیگه مراقب تن صداش نیست.
A Better Tomorrow از Wu-Tang Clan
وقتی بعضی از آهنگهای ووتنگ رو گوش میدم یاد اون میمه میوفتم که جان لنون یه بنر دستشه که روش نوشته:
“Wu-Tang is for the children.”
با اینکه وو تانگ فازش کلاً یه چیز دیگهست و این پیامهای اجتماعی کلیشهای بهش نمیخوره، ولی کلاً آهنگ به دلم نشست. یعنی فاز آگاهی جتماعیش تو ذوق نمیزد.
Nothing Left To Lose از The Pretty Reckless
اینو قبلاً گذاشته بودی رفیق. ولی خوب کاری کردی. دوباره بهش گوش دادم حال کردم. یکی از بهترین آهنگهای The Pretty Reckless هست.
عه… یادم نبود قبلاً گذاشته بودم اینو. اتفاقاً به این موضوع دقت میکنم که آهنگ تکراری معرفی نکنم، ولی خب پرتی رکلس تسلیمم کرد. :))
Brooklyn’s Finest از Jay-Z & Notorious B.I.G.
Biggie cool as ice as always.
The Mystery (Who is God) از Rakim
حیف که همچین رپ خوب و در ظاهر پرمغزی صرفاً عقاید عجیبغریب مسلک Five-Percent Nation رو بیان میکنه که عملاً شبیه ترکیبی از اسلام و ساینتولوژیه. یه تیکهش میاد میگه توی قرآن گفته شده که همهی ما خداییم که اشتباهه.
آره متوجهم که اگه پای Five-Percent Nation در میون نبود آهنگ بهتری میشد. اتفاقاً اماف دوم هم جزو همین Nation بود، ولی خوبیش این بود که توی آهنگاش زیاد به این موضوع اشاره نمیکرد، ولی راکیم بدیش اینه که این مسئله از دهنش نمیافته و چپ و راست به این موضوع که خداست (Rakim Allah) اشاره میکنه و این رو مخه.
ولی خب یهجورایی هدفم از گذاشتن این آهنگ این بود که در مدیوم خودش جزو آهنگهای متفاوته. اینکه راکیم با فلوی گوشنوازش میاد مراحل بهوجود اومدن هستی رو تعریف میکنه تجربهی خوبی بود برای من.
Feel Good Inc. از Gorillaz
آهنگهای گوریلاز لیریکهاشون بهطور غافلگیرکنندهای عمیقه.
A Dead Mouse از Viktor Vaughn
“Cat with a dead mouse is how he catch a phrase, and pause
Plays with it, kill it, and eat off it for days, get it”
آقا من میخوام حجت رو تموم کنم و بدون هیچ توضیح اضافیای بگم که بهنظرم آلبوم Vaudeville Villain بهترین آلبوم دانیل دومیلهست.
این تیکهای که نقلقول کردی واقعاً خفن بود. رپخونی خودش رو به شکار و کلمات رو به طعمهای که شکارچی برای زنده موندنش میکشه و میخوره تشبیه کرده.
فربد از بین این آهنگایی که از اماف دوم معرفی کردم، از کدومش (کدوماشون) خوشت اومده؟ و یه سوال دیگه، با کدوم پرسوناش بیشتر حال میکنی؟
از همهش تقریباً به یه میزان خوشم اومد. اگه بخوام چندتا رو بهطور خاص انتخاب کنم اینان
Can I watch
The Drop
Vaudeville Villain
پرسونای اصلی MF Doom
https://www.youtube.com/watch?v=4nxgAjqeiC4
لیریک دمدستی داشت، اما وایبش انرژی و باحالی خالص بود.
آره کاملاً مشخصه یه نوجوون درستش کرده. In all the good and bad ways
Lickupon از Viktor Vaughn
More MF Doom goodness, but doesn’t stand out in any way
That Funny Feeling از Bo Burnham
این آهنگهای بو برنم برای Inside واقعاً عالین. من Welcome to the Internet رو هم بارها گوش دادم.
قشنگ سرود ملی Doomerهای فعلی هستن.
The Ballad of Jeremiah Peacekeeper از Poets of the Fall
خود آهنگ خوب بود، ولی لیریکش رو دقیق متوجه نشدم. یعنی نفهمیدم جرمایا پیسکیپر دقیقاً قرار بود نماد چی باشه. یه قهرمان وسترن که سعی میکنه تا حد امکان بدون توسل به خشونت از مردم دفاع کنه؟
Who You Think I Am? از MF DOOM
(featuring X-Ray, Rodan, Megalon, K.D., King Ghidra, and Kong)
ورس آخر…
I don’t know what this means, but the flow hit hard
Murder Song (Acoustic) از AURORA
آرورا جزو یکی از خوانندههای مدرنیه که کاراش رو زیاد گوش دادم و کلاً از این فاز Ethereal و Norse Fairytale مانندش خوشم میاد. این Murder Song با اینکه کار خوبیه، ولی از اون فاز اصلیش یکم دوره.
https://www.youtube.com/watch?v=xpzBmRG2724
همون سبکی از هیپ هاپه که من خیلی دوست دارم: کار جدید یا پیچیده ای انجام نمیده، اما همون هیپ هاپ تیپیکال رو با بالاترین کیفیت اجرا میکنه.
از این لحاظ «انگار» از آیسم بهترین نمونه این جور موسیقی رپه.
از لحاظ تکنیکی اوکیه، ولی فاز «ناله عاشقانه» طور داره که مورد پسند من نیست.
Gates of Babylon از Rainbow
با اینکه آهنگ سال ۱۹۷۸ منتشر شده، ولی قشنگ یاد و خاطرهی آهنگهای راک دههی ۶۰ رو زنده میکنه. اشاره به شیطان بهعنوان موجودی وسوسهگر، فاز خاورمیانهای آهنگ، گیتار سولوهای طولانی و…
Voices از Mary E. McGlynn
زیبا بود. و باز بهم یادآوری کرد که دوست دارم در اسرع وقت The Medium رو تجربه کنم.
۱,۲…۱,۲ از Monsta Island Czars
نمیتونم لیریکو دنبال کنم!
آره این خیلی سخت بود. من حتی تلاش هم نمیکنم درکش کنم. :))
Buy boy, it sounds so cool.
آره آهنگ خوبیه. راستی بیتش هم مال دومه (تحت پرسونای کینگ گیدورا).
و جا داره از همین تریبون اعلام کنم که هر دو ورس Rodan توی این آهنگ، باحالترین و بهترین ورسهایی هستن که این اواخر شنیدم.
Mr. Clean از Viktor Vaughn
واقعاً این حجم از رفرنسی که توی آهنگاش میزد طبیعی نیست. من از چند وقت پیش شک کردم که شاید یه اکیپ داشته برای لیریک و با اونا کار میکرده. حداقل برای نحوهی کنار هم گذاشتن کلمات. حالا نمیدونم درسته یا نه.
ولی اگه همهی اینچیزا رو خودش انجام میداده که واقعا دمش گرم. یارو عملا نکست لوله تو رپ.
واقعاً ارجاعاتش قویه. مشخصه یه نرد واقعیه.
البته به نظرم ارجاعاتش در حدی گسترده نیست که بگیم یه تیم روشون کار کرده. مثلاً ارجاع به استار ترک و کارتونهای دههی هفتاد و هشتاد و داستانهای ابرقهرمانی توی کارهاش زیاده و خب دور از انتظار نیست یه نفر بتونه در این زمینهها به دانش دایرهالمعارفی دست پیدا کنه.
ولی خب با توجه به شلخته بودن لیریکهاش از لحاظ معنایی خیلی هم بعید نیست که چند نفر توی شکلگیریشون دخیل بوده باشن.
The Drop از Viktor Vaughn
“They out of place, beats sounds like outer space
With no time to waste he was Audi without a trace”
جزو همون ترکهاشه که بیتش زیاد جالب نیست، در عوض رفرنسهاش (مثل رفرنسهای رگباریش به Star Trek)، فلو و سرعت، و رایم خیلی خوبی داره.
پ.ن.: راستی مثل اینکه Vangelis هم پنج روز پیش فوت کرده. تسلیت میگم.
از لحاظ تکنیک لیریکنویسی جزو بهترینهای دومه. از شدت تراکم قافیهها مخم سوت کشید.
مرسی بابت تسلیت. وقتی خبر فوتشو شنیدم، به یادش Tears in the Rain گوش دادم.
All Caps از Madvillain
بعد از بررسیهای فراوان، بهنظرم این آهنگ بهترین آهنگ دومه. لیریکش زیادی سخت و پیچیده و طولانی نیست و بیتش هم که خب:
“The beat is so butter”
برای من بهترین نیست، ولی جزو خوباست. موزیک ویدئوش هم عالیه (قبلاً نوبادی فرستاده بودتش فکر کنم).
اجازه بده حرفمو پس بگیرم. Meat Grinder بهترین آهنگ دومه. بهترین از هر لحاظ. حتی فرانک زاپای اولشم عالیه. :))
Temptation از آرش
(Ft. Rebecca)
نمیدونم چک کردی یا نه، ولی این ممد تو چنلش این آهنگو فرستاد، و منم گوش دادم، و دیگه نتونستم بهش گوش ندم. :)))
یه مقدار آهنگ کلیشهایه هستش، ولی جدی کووله.
آهنگ پاپ خوشساخت و استانداردیه، ولی به اصطلاح Not my cup of tea.
Weaver of Dreams از Poets of the Fall
نمیدونم چرا وایب سندمن ازش گرفتم (و فقط هم بهخاطر اسمش نیست). مثلاً میتونست ساندترک سریالش باشه.
https://youtu.be/6ml_5GfOu74
یارو حتی وقتی مسته هم میتونه یکی از بهترین اجراهاشو داشته باشه. :))
با توجه به شناختی که ازش دارم، وقتی مسته باید اجراش بهتر بشه. :))
آره آره، چیزای خوبین. خصوصاً آخرین اجرا که اجرای فیگارو هستش.
That’s That از MF DOOM
“Can it be I stayed away too long?
Did you miss these rhymes when I was gone?
As you listen to these crazy tracks
Check them stats then you know where I’m at
And that’s that”
فکر کنم این پرتراکمترین قافیهبندی رو بین آهنگهای دوم داره.
You’re Still Here از Poets of the Fall
پ.ن.: راستی آلبوم جدید دادن فربد. :)) در اولین فرصت که گوش دادم آهنگای خوبشو معرفی میکنم.
این آهنگ خیلی با فاز گروه (و حتی اسمشون) جور بود. دیدن گذر عمر در گذر فصلها.
Gazzillion Ear از MF DOOM
معتقدم نهتنها بهترین آهنگ آلبومه، بلکه یکی از بهترینهای دومه. شاید حتی بهترینش.
نکتهی جالب در مورد این یکی اینه که هرموقع میره لایو اجراش کنه، یه تیکه از لیریک رو یادش میره. که البته خودت وقتی لیریکو ببینی میفهمی چرا.
از لحاظ عمق و غنای معنایی/ارجاعی آره جزو بهترینهاست.
منظورت بهخاطر پیچیده بودن و Packed بودنشه؟
دقیقاً. لیریک سنگینیه برای «یک» آهنگ.
I Hear Voices Pt. 1 از MF DOOM
اون فلویی که توی اون ۲۰ ثانیهی آهنگ Vaudeville Villain بود، توی سرتاسر این آهنگ محسوسه. فلو و قدرت رایم دوم توی این آهنگ ستودنیه.
موافقم. 👍
Mic Line از King Geedorah
یه تیکهی جالب دیگه هم این تیکهست:
“One, two, one, two” play, I wonder what they do today
Besides repeat their choruses more times than Confucius say
And start too many songs with “Uh” or “Uhhh”
Yeah, I hear you, soldier, I told ya like, “No duh!”
۲:۲۳ تا ۲:۴۶ دقیقه هم عالیه.
آره برای منم اون تیکهش جالب بود. منم متوجه شدم که یه سری رپر با طولانی کردن Chorus انگار سعی دارن کار رو برای خودشون راحت کنن و جالب بود که دوم اینجا بهش اشاره کرد.
More از Poets of the Fall
عالی بود. این میره تو فهرست بالا.
پسر چقدر این Poets of the Fall خوبه. حتی یکی از آهنگهای نسبتاً ناشناختهشون هم اینقدر خفنه.
آره واقعاً. بندشونو دوست دارم. بسیار هم آندرریتدان. بیشتر ازشون معرفی خواهم کرد.
البته اون دو تا آهنگ قبلی که معرفی کردم ازشون عالیان. هنوزم برام جذابن. خصوصاً Where do we draw the line.
Sing About Me, I’m Dying of Thirst از Kendrick Lamar
با وجود طولانی بودن جذابیت بالایی داشت. کلاً باید صحبت کردن از زبون سیاهپوستهای فرودست رو به کندریک لامار واگذار کرد. هرچند خودش هم توی این آهنگ به این واقفه که این کارش زیاد تاثیر نداره. خصوصاً تو این لاین که از زبون یه کارگر جنسی سیاهپوست بیان شده:
You lyin’ to these mothe###rs
Talkin’ about you can help ’em with my story
You can help me if you sell this pu##y for me, nig##a
Don’t ignore me, ni##a, fu##k your glory, n#ga, you ain’t s##t…
Can I Watch? از Viktor Vaughn
(Feat. Apani B as Nikki)
عالی بود. جزو بهترین آهنگهایی که از دوم گذاشتی. یه هجو موثر از فاز دختربازی و جذابیت جنسی داشتن که رپرها برمیدارن.
https://www.youtube.com/watch?v=H8lxAoAKruk
https://www.youtube.com/watch?v=yiLXNmPcEzw
دو تا از بهترین ترکهای دریل که تا حالا گوش دادم. اولی تکست فوق العاده داشت و دومی به شدت catchy بود.
با نظرت نسبت به هر دو آهنگ موافقم (اولی تکست قوی و دومی بیت Catchy).
توی اولی با این تیکه از لیریک حال کردم:
اسمم شده توخیابون سئو
اینا ولی آنلاین میزنن زرو
دوحه هم برم باز پوری الله
با اینکه عربا ندارن پ و
https://youtu.be/agxOTow1BfY
این لایو رو هم دوست دارم، ولی از اجرای اولش (آهنگ Change the Beat که معرفیشم کردم) خیلی بیشتر خوشم میاد. پیشنهادم هم همین اجرای اوله. حالا اگه دوست داشتی بقیهش هم ببین.
موقعیکه داشتم لایو رو میدیدم، فقط داشتم به این فکر میکردم که چقدر اجرای زندهی رپ کار سختیه. اینکه کل لیریک یادت باشه و با همون فلو و سرعت اصلی اجراش کنی.
دقیقاً بهخاطر همینه که اجرای اولو دوست دارم، چون:
۱. در یک حرکت بسیار نادر میاد و آهنگ موردعلاقهام رو اجرا میکنه.
۲. و این کار رو به نحو احسن انجام میده. یعنی فلو نهتنها حفظ شده، بلکه بهتر هم شده.
A Natural Disaster از Anathema
این لایوشو پیشنهاد میکنم ببینی:
https://youtu.be/DUK8-dVneec
آهنگ خوبیه. ولی از اون آهنگهاست که باید تو مودش باشی. آهنگی نیست که مودت رو به اون چیزی که موردنیازشه تغییر بده.
Crosshairs از Danger Doom
نمیدونم چند بار بهش گوش دادم، فقط اینو میدونم که خارقالعادهست.
جزو معدود آهنگهای دوم هستش که از بیتش خیلی بیشتر از لیریک و حتی فلوش، انجوی کردم. با اینحال این تیکه فلوی باحالی داره:
“Is that you? True, matched from hat to shoe
Snafu, snatch any brew, LaBatt’s Blue
Black jew like that’s new, patch me through
No latch attached, skat shoo, catch twenty-two”
البته یه ضعفی که این آهنگ داره اینهکه مواقعی که صدای بیت خیلی بالا میره، و چون صدای دوم توی این آهنگ بَمه، باعث میشه یکم صداش بد شنیده بشه. که اونم انقدر در برابر زیبایی آهنگ ناچیزه که میتونم نادیدهش بگیرم.
آره بیتش جزو خوبای دومه. من فقط تو کف این لاینم.
It’s a gift, don’t get shot for kicks
With the same slick used to plot sick vics with
اینقدر مبهم بود Genius هم توش مونده بود.
Vaudeville Villain از Viktor Vaughn
من عاشق این آهنگم. شاید بالای ۵۰ بار گوش دادم بهش. این اولین ترک آلبوم شاهکار Vaudeville Villainه، و شما فقط کافیه به چند لاین اولش، که اولین حرفهای دوم توی این آلبومه، دقت کنی تا ببینی چقدر خوب خودشو معرفی میکنه به ما:
“V. Vaughn—the travelin’ Vaudeville Villain
Who don’t give a flyin’ fuck who ain’t not feelin’ him
Watch what ya dealin’ him: Ace, king, death card
Strong-arm the wrong man, pardon the left, god”
همچنین بهنظرم یه مثال عالی از تبحر دوم توی مسئلهی خوندنه.
به طرز رپ کردنش از ۰:۵۰ تا ۱:۱۰ دقت کن. بیست ثانیه رپ خالص. اینقدر این تیکه خوبه که حتی بیت خلوتتر میشه تا ما رو با فلوی دوم تنها بذاره.
اون تیکه گفتی شاهکار Flow بود. جزو بهترینهای اماف دوم.
G.M.C. از Viktor Vaughn
اینو کمتر از بقیه کارهای دوم دوست داشتم. هم بیتش به دلم ننشست، هم اینکه لیریکش بیش از حد Haphazard و بعضی جاها Lazy بود (مثل این لاین: It gets deeper than Deepak Chopra)
The Blacker The Berry از Kendrick Lamar
لامار توی این آهنگ از سبک شاعرانه و Sophisticated معمولش فاصله گرفته و به اعلام خشم مستقیم به شیوهی توپک رو آورده (البته بعضی از ورسها همچنان Sophistication کندریک لاماری دارن). بهنظرم این ترکیب خیلی خوب جواب داده.
Untitled aka Change the Beat از MF DOOM
“Okay pal, pay him like Paypal”
فقط دقت کن که آهنگ تقریباً از ۳:۳۰ دقیقه به بعد شروع میشه.
تو تو کف لاین پیپل بودی، من تو کف این لاین بودم:
Good googly moogly—see that loogie?
Yeah—but keep it on the D.L. Hughley
آیا امافدوم گفت: «گوگولی موگولی؟»
در کل من با رپخونیش حال کردم، ولی هیچی از معنیش نفهمیدم و توی Genius هم هیچ توضیحی وجود نداشت. ولی این دفعه دقت کردم و متوجه اون غلطهای گرامری که دربارهشون پرسیده بودی شدم. واقعاً وجود دارن.
آره، منم متوجه اون گوگولی موگولی شدم. :))
من انقدر از رایمهای دیوونهکنندهی دوم، و اون مدل رپخونیِ لاتگونهش تحت پرسونای ویکتور لذت میبرم که اصلاً نمیتونم به معنی کلماتش فکر کنم. در مورد ویکتور، با بیتهای مرموزش هم حال میکنم. و نکتهی دیگه در مورد ویکتور اینه که معنی لاینهاش خیلی سخته. یعنی خب کلاً اماف دوم لیریکش سخت هست، ولی تحت پرسونای ویکتور در سختترین درجشه.
اون چیزی که در مورد پرسونای ویکتور گفتم رو سرچ کردم، دیدم خود دوم توی یکی از مصاحبههاش گفته. ولی واقعیتش یادم نمیاد کدوم مصاحبهش. یادم اومد میگم.
این آهنگش یه لاین جالب دیگه هم داره:
“Villain who always win, at least he stay consistent”
Epitaph از King Crimson
سبک شعرگویی کینگ کریمزون رو خیلی دوست دارم. استفاده از نمادها و استعارههای کهنالگویی و سنگین برای بیان یک سری حقایق معاصر (مثل جنگ سرد و بحران موشک کوبا)، طوریکه نه خیلی سطحی باشه، نه خیلی پیچیده.
بهنظرم امنترین و جوابگوترین راه برای شعرگویی همینه.
Kon Queso از MF DOOM
احتمالا قبلا شنیدیش، ولی واقعا دوست دارم معرفیش کنم. عالیه.
آره شنیدم. ولی دوست داشتم دوباره بشنوم. این تیکه واقعاً حقه:
It’s all part of my mental techniques
Available to freaks and pencil neck geeks
قشنگ مخاطب اصلی رپهای دوم Freaks and Pencil Neck Geeks هستن. یعنی فقط آدمای گیکی میتونن کاری رو که تو لیریکش انجام میده Appreciate کنن.
موافقم.
حالا یه چیز جالب بگم؛ یه بار داشتم یکی از کنسرتهای دوم رو میدیدم، وقتی به لاین آخر همین آهنگش رسید:
“Break the mic like a rock star, break a guitar
And jump off the stage like, yee haw”
میخواست بپره روی جمعیت، ولی همراهش هی داشت بهش میگفت نه نه اینکارو نکن. دوم هم هی این لاین رو تکرار میکرد ولی اون yee haw رو نمیگفت و میخواست همراه با پریدنش اونو بگه. :)))
البته بالاخره همراهش مانعش شد و دوم نپرید رو جمعیت، ولی به قول کامنتای یوتوب انقدر جمعیت این کنسرتش مزخرف بودن که دوم میخواست بپره روشون تا لهشون کنه. :)))
در کل صحنهی عجیبی بود واقعا.
با توجه به هیکلی که داشت بدونشک چند نفر لیترالی له میشدن.
Going Through Changes از Eminem
شاید امینم توی صافوسادهترین حالتش. هیچ اثری از Edginess امینم توش دیده نمیشد. اولش فکر کردم یکم بیش از حد سانتی مانتاله، ولی اون تیکهی آخر که داشت از عشقش به کیم حرف میزد – در عین اینکه جدا شدن – واقعاً تاثیرگذار بود.
I Talk To The Wind از King Crimson
وایب هیپنوتیزمکنندهای داشت. آهنگ مناسبیه برای چیل کردن تو کویر.
Complexion از Kendrick Lamar
A simple message told in a sophisticated manner. I liked it.
“You like it, I love it”
We are not the same. :)))
Last Day از The Notorious B.I.G.
(featuring The LOX)
ورس نوتوریوس بیآیجی یک سر و گردن از بقیه بالاتر بود.
A Modern Day Mugging از Viktor Vaughn
این آخرین آهنگیه که از دووم معرفی میکنم، بقیهی آهنگهایی که دوسشون دارم رو به احتمال زیاد قبلاً شنیدی، حالا به هر حال بازم محض اطمینان اسماشون رو مینویسم این پایین:
Hoe Cakes
Rapp Snitch Knishes
Figaro
Strange Ways
All Caps
Winter Blues
MF Czar
Classic MF doom line
https://www.youtube.com/watch?v=2yjnk5NZ-x4
با اینکه بیتش یه هیپ هاپ تیپیکال بود، ولی خیلی وایبش چسبید. خصوصا کورس تی جی.
آره از لحاظ تکنیکی زیادی معمولی بود. ویژگی خاصی نداشت تا از هیپهاپهای رایج دیگه متمایزش کنه. ولی کیفیت خوبی داره.
Discombobulated از Eminem
و چه خوش گفت امینم پاکزاد:
“Dr. Dre
Black Bethoven”
واقعاً این دری با بیت چیکار میکنه که بدون توجه به لیریک میتونی چندین بار آهنگایی که پرودوس کرده رو پشتسرهم گوش بدی؟
اجرای اخیرش توی شوی بین دو نیمهی فینال NFL هم موهای تنمو سیخ کرد. عملاً اومد که یهبار دیگه قدرتش رو به رخ همگان بکشه.
قافیهسازیهای امینم تو این آهنگ گوشم رو ماساژ میدن.
in the light
از led zeppelin
چه صداهای عجیبی تو آهنگ جریان داره. بیخود نیست هیچوقت نتونستن لایو اجراش کنن.
Berzerk از Eminem
از لحاظ موسیقی یکی از غیرامینمیترین آهنگهایی بود که ازش شنیدم. و عجیبه که تا حالا از وجودش خبر نداشتم، چون تعداد بازدیدهاش تو یوتوب خیلی زیاد بود.
ولی لیریک کاملاً امینمی بود.
من خودم عاشق این لایوشم:
https://youtu.be/bXtPDvWrFgQ
خصوصاً قسمت Berzerkش.
لایو خوبی بود. من منتظر بودم او تیکهی معروف Rap God برسه ببینم میتونه لایو هم با همون سرعت رپ کنه که کرد.
Ode To Road Rage از Viktor Vaughn
Classic MF Doom, although I imagine this would be only enjoyable for his fans.
https://www.youtube.com/watch?v=tKKyxoTRiIM
https://www.youtube.com/watch?v=JIoSohG1RRs
https://www.youtube.com/watch?v=MJytsmzcPR4
https://www.youtube.com/watch?v=kmMM4LLzfp8
واقعا همه ترک های هیپهاپولوژیست فوق العادهاند. هم فلوش، هم قدرت تکست نویسیش (که آدم رو یاد سپهر خلسه میندازه) و هم آهنگسازی های خفن کاگان. سخت میشه تو کاراش مشکل پیدا کرد.
آره بهعنوان هیپهاپ استاندارد حرفی توشون نیست. آهنگهای خوبین. من اولی (قرص) رو بیشتر از بقیه دوست داشتم، ولی به نظرم هیچکدوم بد نبودن.
Killpop از Slipknot
از اینکه موسیقی و صنعت موسیقی رو به یه دختری که بهش علاقه داره تشبیه کرده بود خوشم اومد، ولی اگه خودش نمیگفت هیچوقت این ارتباط رو متوجه نمیشدم.
Cum on everybody از Eminem
همونطور که خودشم اول آهنگ میگه:
“This is my dance song”
اون اوایل که امینم Edgy بود یه سری سم اساسی به دنیای رپ تحویل داد. این یکیش.
https://m.youtube.com/watch?v=GY9kQcWLvEM
بیت فوق العاده است. نمیدونستم ترکیب گیتار الکترونیک با پیانو انقدر خفن در میاد. این اولین آهنگی که از سرج تانکین گوش میدم و خوشحال میشم آهنگهای شبیه بهش از سرج و سیستم آو داون رو معرفی کنی.
پ.ن: فقط اونجایی که صدای گیتار برقی تصویرسازی کرد.
من کلاً از سیستم آو داون بهخاطر سبک منحصربفردش خوشم میاد. اینم خوب بود و افکتهاش رو دوست داشتم.
امیرعلی یه چندتا آهنگ ازشون معرفی کرده. میتونی با سرچ پیداشون کنی.
Sillyworld از Stone Sour
Chorus باحالی داشت، ولی لیریکش یکی از مشکلاتی رو که توی آهنگهای اسلیپنات/استون سور مشاهده کردم بهخوبی نشون میده. اینقدر کلی داره دربارهی مفهوم آزادی و سانسور نشدن حرف میزنه که حرفاش شعار محض به نظر میرسه.
مثلاً به نظرم یکی از دلایلی که ریدیوهد توی این زمینه موفقتره اینه که توی لیریکهاش همیشه با اشاره به یک سری حوادث واقعی و قرار دادن لیریک آهنگ توی بطن/کانتکست تاریخی یا استفاده از ابهام شاعرانه این جنبهی شعاری رو تا حدی کاهش میده.
How Much a Dollar Cost از Kendrick Lamar
این خیلی خوبه. عملاً یه مَثَل (Parable) کتاب مقدس تو قالب شعر رپه. اگه معنی کلیش کلیشهای نبود میرفت تو لیست بالا، ولی Presentation همین کلیشه عالیه.
Fall back-Titty fat از Viktor Vaughn
خیلی بیت دلچسبی داشت برای من. کلاً تجربهی گوش دادن بهش مثل یه جور ماساژ فکری بود.
Raedawn از Viktor Vaughn
مثل بیشتر آهنگهای دوم بهطور کلی بیهدف بود، ولی لاینها به صورت مستقل خیلی خوبن.
یه چیز عجیب دیگه هم راجعبه آهنگهای دوم اینه که وقتی گوش میدم بهم آرامش میدن، با اینکه لزوماً راجعبه چیزهای آرامشبخش حرف نمیزنه. کلاً Chillness ازشون میباره.
اتفاقاً خوب شد به این موضوعِ «بهطور کلی بیهدف بودن لیریکای دوم» اشاره کردی. من تقریباً میتونم بفهمم توی هر لاین چی میگه، منتها نمیتونستم ارتباطی بینشون پیدا کنم. الان مطمئن شدم مشکل از من نیست.
بهشخصه موردی که باعث شده آهنگای دوم رو خیلی دوست داشته باشم (یهجورایی راک باعث شده که به این موضوع حساس بشم) تایم کم آهنگهاشه، در حالیکه لیریکا عالیه و بیتها هم… بگیر نگیر داره.
یعنی برای کسی که تایم کمی برای گوش دادن به موزیک داره، ولی در عوض میخواد توی همون تایم کم آهنگ با کیفیت گوش کنه، آهنگای دوم گزینههای مناسبیان.
راستی فربد یه خواهشی داشتم، میشه اسم آهنگهایی که از دوم میرن توی لیست بالا رو بنویسی؟
موافقم.
از آهنگهای دوم فعلاً دوتا هستن که توی آپدیت بعدی به فهرست اضافه میشن:
Figaro
Deep Fried Frenz
اگه مثل من ترک های کوتاه مدت ولی غنی از دووم رو دوست داری، حتما ترک Curls رو گوش بده: https://www.youtube.com/watch?v=herNYSdJd0o
البته من ترکهای ویکتور وان رو دوست ندارم و خیلی کم از ویکتور (شاید فقط همین Full Back-Titty Fat که تو معرفی کردی) آهنگ گوش کردم. به نظرم دووم از عمد میخواد روی بیتهای ضعیف و کثیف بخونه و این به مذاق من خیلی خوش نمیاد.
پ.ن: حتما حتما حتما آلبوم Madvillainy رو بشین تا ته گوش بده. به نظر من بهترین آلبوم هیپ هاپه و اگه طرفدار بیتهای اولد اسکول باشی، حسابی ارضات میکنه.
ترک Curls رو بارها گوش دادم بهش. آهنگ خوبیه. هرچند نسبت به باقی ترکهای اون آلبوم کمتر دوسش دارم. در کل وقتی اون حرفو زدم (تایم کم آهنگا و…)، چیزی که مدنظرم بود یه چیزی تو مایههای همین آلبوم Madvillainy بود.
آره دوم از عمد روی بیتهای ضعیف میخوند اون زمان (بیشتر اون دورهای که پرسونای ویکتور و کینگ گیدورا رو داشت). کلاً برای آهنگای اونموقعش زحمت زیادی نمیکشید. ولی نمیدونم چرا لعنتی حتی همون آهنگاشم خیلی با سلیقهی من جوره.
آلبوم Madvillainy رو دو سه بار گوش دادم. به قول فربد یه جور حس آرامش میده آهنگای اون آلبوم. (در کل بهنظرم در کنار آلبومهای Czarface Meets Metal Face و Mm..Food و Vaudeville Villain، جزو بهترین آلبومهای ام اف دومه.)
Curls خیلی آهنگ نیویورک طوریه. قشنگ منو یاد Notorious BIG میاندازه.
Vermilion از Slipknot
سبک موزیک ویدئوش رو دوست داشتم. بدیع بود.
همم موزیک ویدئوش هم جالب بود.
نظرت در مورد خود آهنگ چیه؟ البته نسخهای که تایمش ۵:۱۶ باشه رو باید گوش بدی.
اول نظرم نسبت بهش ولرم بود، ولی نسخهی ۵:۱۶ دقیقهای رو گوش دادم و بهمراتب بیشتر ازش خوشم اومد. انرژی و فلوش بیشتر و بهتر بود.
Anti-Matter از King Geedorah & Mr. Fantastik
یکی از عناصر محبوب من توی آهنگهای دوم مستر فنتستیکه. که البته متاسفانه تعداد آهنگهای مشترکشون اگه اشتباه نکنم دو تا بود، یکی همین و یکی هم آهنگ Rapp Snitch Knishes. که از قضا اون آهنگ هم خیلی دوست دارم. در کل با صدای مستر فنتستیک خیلی حال میکنم.
اگه اینقدر صداشون با هم فرق نمیکرد حتی میشد تئوری توطئه درست کرد راجعبه اینکه یکی آلتر ایگوهای اماف دومه.
آهنگ آتیشی بود.
پ.ن.: نوبادی، اگه داری این پیام رو میخونی، به راه راست هدایت شدن رپر محبوبت ایسپ راکی رو بهت تسلیت میگم. از این به بعد به جای خوندن آهنگهای گنگ احتمالاً دربارهی عشقش به ریانا و بچهای که قراره با هم داشته باشن رپ میکنه.
آره، از شانس ما یکی از معدود رپرهایی که از ترند ده سال اخیر هیپ هاپ (پاپ-رپهای دریکطور و ترپهای عاشقانه تراویس اسکاتگونه) پیروی نکرده بود، هم نابود شد. من خودم عاشق اینجور آهنگها هستم، اما دیگه مارکت اشباع شده از اینها. و تنها چیزی که غیر از اینها باقی میمونه رپهای عمیق کندریک لامار و جی کول (و طبیعتا افرادی که از اونها تاثیر میگیرند). یه جوری اون گنگستا رپ سالهای ۹۰ دیگه نابود شده. البته الان سبک دریل داره اون سبک جی فانک های دهه نود و دوری اوایل ترپ (اواخر دهه ۲۰۰۰) رو زنده میکنه.
آره الان به طرز عجیبی گنگستریترین آهنگا دارن از بریتانیا در میان، نه از آمریکا. هرچند به نظرم هیچ آهنگ گانگستریای که از دههی ۹۰ به بعد دراومد به سطح اون موقع نمیرسید و چهرهی رپ داشت عوض میشد، چون با وارد شدنش به جریان اصلی کسایی که میاومدن تو این حوزه بیشتر آرتیستها و محتواسازها بودن تا گانگسترهای کف خیابون. به قول یکی از کامنتهای یوتوب: «ایزی ای گانگستری بود که سعی میکرد رپر باشه و رپرهای امروزی رپرهایین که سعی میکنن گانگستر باشن.»
هرچند به نظرم این فرهنگ گانگستری رپ یه جورایی تاثیر منفی داره. یه زمانی هدف از رپ گانگستری اطلاعرسانی دربارهی وضعیت زندگی کف خیابون و کارهای خلافی بود که جوونهای سیاهپوست برای امرار معاش مجبور بودن انجام بدن. ولی الان خیلی از رپرها بهجای اینکه به طور طبیعی چنین زندگیای داشته باشن، برای خریدن اعتبار برای خودشون و وصل کردنشون به ریشههای گانگستری رپ عمداً سعی میکنن درگیر خلاف بشن (با اینکه نیازی ندارن) و زندگی رو برای خودشون و اطرافیانشون جهنمی میکنن.
These Walls از Kendrick Lamar
(Ft. Bilal & Anna Wise & Thundercat)
خوشم میاد که توی این آهنگ علناً به یه Potential Me Too Case اعتراف کرد (سوءاستفاده از قدرتش برای خوابیدن با زن یه نفر که بهخاطر کشتن دوستش تو زندانه)، ولی خب توی دنیای رپ این مسائل متریال آهنگ ساختنن، نه پروندهسازی برای کنسل شدن.
https://soundcloud.com/godpoori/untitled
https://soundcloud.com/godpoori/bnzo
https://soundcloud.com/ashkankagan/pars
پوری شاید بعد از هیپهاپولوژیست، بهترین رپر نسل چهاری باشه. تکستهاش به شدت قویه، اما اون چیزی که پوری بهش معروفه پانچ لاینا عجیب و غریبشه؛ از اونایی که یهویی انگار قند تو دلت آب میشه. لو نمیدم، چون باید خودت گوش بدی.
اولی و سومی اوکی بودن، ولی دومی یکم ضعیف به نظر رسید.
King Kunta از Kendrick Lamar
اینو یه زمانی خیلی گوش میکردم. از لحاظ موسیقی و کرمگوش بودن رپ قویایه.
https://www.youtube.com/watch?v=ZquDW-b1A7g
یکی از On-Beatترین آهنگایی بود که گوش کردم.
منظورت از On-beat چیه دقیقاً؟
اینم مشکل یکی دیگه از آهنگهایی رو داره که قبلاً فرستاده بودی. تاکید زیادش روی قافیه ساختن باعث شده قافیهها Forced به نظر برسن.
Wesley’s Theory از Kendrick Lamar
بهنظر من کندریک لامار یه هنرمند ارزشمنده، و آلبوم To Pimp a Butterfly هم یه اثر هنریِ ارزشمند. پس برای شروع چه ترکی بهتر از اولین ترک؟
کندریک لامار توی خیلی از آهنگهاش هم لیریک پرمغز مینویسه و هم به شیوهی منحصربفردی از اصوات بیت استفاده میکنه. این هم یکی از همین آهنگهاس.
Electioneering از Radiohead
“When I go forwards, you go backwards
And somewhere we will meet”
آهنگ اعتراضی خوبی بود. خصوصاً همین لاینی که نقلقول کردی تعبیر شاعرانهی قشنگی از اقتصاد نئولیبراله. به این صورت که وعدهای که میده اینه که اگه یه اقلیت از لحاظ اقتصادی پیشرفت کنن، به نفع همهست و در آخر اینا به هم میرسن، در حالیکه به احتمال زیاد این اتفاق نمیافته.
البته بحث قضیه پیچیدهتر از این حرفاست، ولی تعبیر خوبیه در کل.
۳۰/۳۰-۱۵۰ از Stone Sour
تنها آهنگی که باهاش هدبنگ میزنم همین آهنگه. واقعاً تعریفِ خود انرژیه برا من.
اگه از آهنگ خوشت اومد دو تا لایوش هم بهت پیشنهاد میکنم:
راک ام رینگ ۲۰۱۳:
https://youtu.be/tzJ2nS2Hpeg
مسکو ۲۰۰۶:
https://youtu.be/U0JIc6CQmfI
آهنگ خوب و پرانرژیای بود. جفت اجراها هم همینطور.
از اینکه اومد وزن و قد دوران دبیرستانش رو بهعنوان فاعل به کار برد خوشم اومد. حرکت خلاقانهای بود.
۳۰/۳۰-۱۵۰ remembers
۳۰/۳۰-۱۵۰ hates
Gehenna از Slipknot
تیلور توی این آهنگ صدای Seductive باحالی از خودش درمیاره. هرچند آهنگ میتونست کوتاهتر باشه.
Burn The Witch از Radiohead
ریدیوهد همیشه یه راه جدید داره برای انتقاد از سیستم.
سبک موزیک ویدئوش رو دوست داشتم.
https://youtu.be/mqJ6rp8ob2Y
بهترین…
این کامنت اشتباهی رفته بود پوشهی اسپم.
موقع دیدن این اجرا به نظرم رسید که اسلیپنات با توجه به ظاهری که برای خودش درست کنه به قدر کافی ترسناک و تهدیدآمیز نیست. نمیدونم این رو میشه انتقاد در نظر گرفت یا نه، ولی تیلور بیش از حد دوستانه و approachable به نظر میرسه.
https://www.youtube.com/watch?v=AjkRFJ6VUkA
درمورد لیریکش نمیتونم خیلی نظر بدم اما از نظر موضوع از اون آهنگهای مورد علاق من بود و بیت… چه بگویم؟ یکی از سه تا بیت برتری که ایسپ راکی روش خونده. یه فضای وهم آلود نیواسکول داشت.
منم فضاش رو دوست داشتم. هرچند دوست داشتم بیشتر روی فضای خیابون کانال تمرکز بشه. اشاره بهش کم بود. میتونست آهنگ هیپهاپ شهری اتمسفریکی بشه.
A Liar’s Funeral از Slipknot
این از لحاظ خوانندگی قابلتوجهتر بود، خصوصاً بهخاطر تغییر صدای کوری تیلور که خیلی آنی انجام میشه، ولی لیریکش همون مشکلی رو داشت که بهت گفتم. زیادی کلیه. بهشخصه دوست دارم وقتی ترانهنویس یا شاعر داره از احساسات شخصیش حرف میزنه یه خلاقیتی باهاش به خرج بده. مثلاً از طریق یه داستان منتقلش کنه یا به یه حادثهی تاریخی نسبت بده یا…
Surfacing از Slipknot
این آهنگ یهجورایی سرود ملی اسلپناته!
بیش از ۱۰۰۰ بار توی اجراها توسط اسلپنات اجرا شده. در ضمن پاول گری کروس این ترک رو خیلی دوست داشت:
“Basically, we dedicate it to the kids as their new national anthem. It’s our way of saying don’t worry about everybody else. Just worry about yourself. Don’t worry about the people judging and the people coming down on you and all the fake crap. Stick to what you believe in.”
یکی از اصلیترین دلایل معرفی من هم، همین کروسش بود. وگرنه آلبوم اول اسلپنات واقعاً فاجعهست. ولی این آهنگ و خصوصاً کروسش رو خیلی دوست دارم.
آه چقدر پیام و حالوهوای آهنگ Early 2000s هست.
موافقم. واقعاً کروس خفنی داشت.
sunshine of your love
از cream
بهبه، این آهنگ خفنه که تو Goodfellas بود.
S tier guitar riffs
نمیدونم باهام موافقی یا نه اما سپهر خلسه بهترین تکست نویس رپ فارسه. اینم چند تا ترک خفن که تو این چند روزه از خلسه گوش دادم.
https://www.youtube.com/watch?v=nO5YfQ0MD7Y
«هرچند وقت یه بار» بهترین آهنگ خلسهس. بهترین فلو و قافیهبندی شو اینجا ارائه داده. فقط کاش جیجی تو آهنگ نبود و فقط آهنگسازی میکرد؛ صد البته جزو بهترین ورسای جی جی بود، اما سطحش از خلسه خیلی پایینتر بود.
https://www.youtube.com/watch?v=FUbn5Hkk_HY
این ترک جزو ترکهای متوسط خلسه حساب میشه. تصویرسازیهاش از زندگیش خیلی قوی بود اما تهش بعد از اینهمه داستان، شنونده فاز اینو داشت که «خب که چی؟»
https://www.youtube.com/watch?v=Mu04YzfA7Q4
این ترک قشنگ نقطه قوت های خلسه رو نمایان میکنه. پره از پانچ لاینها بانمک و باحال مثل «پشت بچه ها در میام حاجی طوسی» یا این (که به نظرم یکی از خفنترین تشبیههای رپ فارسه) «پول کجاست فیم نگاییدم، فیس بَده، وقتی هیکلو دیدم، گفتم حاجی فیس نگاییدم». فقط کاش تو این ترک هم، جیجی نبود. خصوصا با توجه به اینکه خیلی ورس داغونی داره.
https://www.youtube.com/watch?v=zXSsv45YS-s
این ترک مال وقتی بود که سپی خلس با هیچکس کار میکرد. فیتش با رض کاملا نشوندهندهی تغییر جایگاهش از رپر زیرزمینی تا رپری که با گروه زدبازی همکاری میکنه است. به نظرم یه دنیای آلترناتیو وجود داره که خلسه جای اشکان فدایی رو گرفته و با قاف یه فیت فوق گنگ میده (با هم ارتباط معنایی دارن؛ یکی کاسب، اون یکی مصرفکننده). فقط نمیدونم چرا انقدر اینسترومنتال الکی نداشت.
من تا حالا از خلسه چیزی گوش نکرده بودم (اگرم کرده بودم یادم نمونده). ولی با توجه به این چهارتا آهنگ نه موافق نیستم. تکست آهنگها اصلاً بد نبود، ولی طوری Stand out نکرد که بگم واو، بهترین تکستنویس رپ فارس اینجاست. خصوصاً ترک اول که واقعاً ایدهای ندارم چی تو لیریک خلسه دیدی که اینقدر در نظرت سطحش بالاست و مثلاً لیریک جیجی به گرد پاش نمیرسه (به نظرم جفتشون در یک سطح استاندارد بودن). کل ورس باز هم همون خودستاییهای کلیشهای رپ بود، بدون هیچ نکتهی جدیدی.
Solway Firth از Slipknot
واقعاً این آلبوم آخریشون رو دوست دارم. دقیقتر بگم؛ ۳ تا آلبوم آخرشون رو، چون بالاخره یکم از اون فضای هوی و ترشی که کوری فقط توشون یا جیغ میکشید یا فحش میداد، خارج شدن و شروع کردن به خلق آهنگای مفهومی و سبکتر و باکیفیتتر.
حالا هر چهقدرم که بعضیا مخالف این آلبوم آخری باشن و اونو یه آلبوم «نصفه و نیمه» خطاب کنن، به نظر من که خیلی قوی و مفهومی بود.
این ترک هم آخرین ترک آلبوم، و یکی از بهترین ترکهای اسلپناته بهنظرم.
آهنگ خوفی بود. مثل اینکه ساندترک رسمی بویز هم بود. یادم نمیاد کدوم قسمت سریال شنیدمش.
Red Flag از Slipknot
خیلیا میگن صدای کوری داره افت میکنه توی این چند سال اخیر، فکر کنم این آهنگ رو در جواب به همون دسته از عزیزان خوند.
واقعاً خوندنش قوی بود. بعضی جاها فلو گوش رو قلقلک میداد از شدت روون بودن.
If Rain Is What You Want از Slipknot
پیام آهنگ رو دوست دارم. اینکه نباید کسی رو بهخاطر شیوهی سوگواری برای مرگ عزیزش مورد قضاوت قرار داد و شاید روش سوگواری افراد با پیشفرضهای ما یکسان نباشه.
دقیقاً. و نکتهای که باید اضافه کنم اینه که در کل این آلبوم، از اسمش بگیر (The Gray Chapter)، تا تکتک ترکهاش، به یکی از اعضای از دسترفتهی بند یعنی پاول گری، بیسیست اسلپنات، اشاره داره.
پاول توی سال ۲۰۱۰ فوت میشه و بند این آلبوم رو سال ۲۰۱۴ میده بیرون.
آلبوم اشارات زیادی به پاول داره؛
مثلاً توی ترک Skeptic، یه جایی کوری میگه:
“Hero!
Martyr!
Mystery!
God – he was the best of us”
یا یهجای دیگه:
“The world will never know another man as amazing as you”
(در کل ترک Skeptic کاملاً به پاول اختصاص داده شده.)
یا توی یه هیدن ترک، ما شاهد ۲ دقیقه سکوت هستیم، بهنشونهی احترام به شمارهی پاول، عدد ۲.
یا ترکهای Lech و The One That Kills The Least، در کل راجعبه غم و اندوه از دست دادن پاول، و مالیخولیایی بود که بعد از فوت پاول اومد سراغشون.
و الانم که این آهنگ، که به روش عزاداری اسلپنات اختصاص داره. (آخه تا جایی که میدونم، توی اون سالها خیلیا به روش عزاداری اسلپنات، بهخصوص کوری تیلر و جیم روت اعتراض کرده بودن و میگفتن که اونطور که باید و شاید، برای مرگ یکی از اعضای کلیدی و موسس گروه عزاداری نمیکنن.)
در کل آلبوم Gray Chapter شخصیترین آلبوم اسلپناته، ولی چیزی که در موردش دوست دارم اینه که هر کسی میتونه بعد از دست دادن یه فرد عزیز توی زندگیش، این آلبوم رو پلی کنه و واقعاً در مورد این قضیه فکر کنه. یعنی آلبوم تا اون حد شخصیسازی نشده که فقط و فقط مختصبه رابطهی اسلپنات و پاول باشه.
من همیشه توی بررسی لیریک و شعری که دربارهی یه اتفاق شخصیه، به این دقت میکنم که آیا شعر یا لیریک طوری سروده شده که بشه به تجربیات فراتر از این اتفاق شخصی هم تعمیمش داد؟ به اصطلاح از خاصیت جهانشمول (Universal) بودن برخوردار هست یا نه؟ و این برخوردار بود.
https://www.youtube.com/watch?v=eCGV26aj-mM
یکی از بهترین آهنگهای رپ داستانی. اگه به قول خلسه مهمترین نکته تو رپ نوشتن «تصویرسازی واضح» باشه، این ترک اوجشه.
موافقم. خیلی خوب بود. دقیقاً مصداق قصه تعریف کردنی بود که من تو موسیقی رپ دنبالشم. با تمرکز و حس تعلیق بالا، حتی اگه موضوع یه چیز ساده مثل دروغ گفتن دربارهی باکرگی به همکلاسی دوران دبیرستان باشه.
stairway to heaven
از led zeppelin
همچنان با فاصلهی زیاد بهترین آهنگ Progressive Rock تاریخ برای من.
Everything Ends از Slipknot
با اینکه آهنگش دربارهی تموم شدن رابطهست، ولی برای هر موقعیتی که توش خشمگینی جواب میده.
البته آهنگ در مورد تموم شدن یه رابطه نیست، در مورد چیزی هستش که میتونه بعد از تموم شدن یه رابطه به فکر یه آدم خطور کنه؛ خودکشی. (و جالبه بدونی که کوری همین بلا رو هم چند وقت پیش از ضبط این آهنگ سر خودش آورده بود، به عنوان سومین و آخرین خودکشیش.)
و خب وقتی کوری آخر آهنگ داد میزنه: “NO!” در اصل نمیخواد قدرت صداش رو به نمایش بذاره، میخواد به ذات آهنگهای اسلپنات ادای احترام کنه، اینکه همیشه توی آهنگهاشون امیدواری رو تزریق میکنن، بههر نحوی. و بهنظرم این ویژگی برای آلبومی به سنگینی و ترسناکیِ آیووا واقعاً لازمه (مخصوصاً این آهنگ).
“It’s about the last time I tried to commit suicide, and more to the point, the first day I figured out what life was all about. It’s about the last day in a life I don’t want to remember and about the first day in a life that I am living right now.”
– Corey Taylor
نایس. عمیقتر از اون چیزی بود که فکر میکردم.
Orphan از Slipknot
خیلی خوب بود. میشه یه جورایی سرود رسمی همهی یتیمهای پلید دنیا در نظر گرفتش.
All Hope Is Gone از Slipknot
از همه لحاظ عالی بود. لیریک، خوانندگی و موسیقی.
Those are the kind of guitar riffs I can vibe to.
Home از Corey Taylor
عملاً دکلمهی شاعرانه بود، ولی از لحاظ لیریک و موسیقی نکتهی خاصی نداشت. فکر کنم تیلور توش میخواست کیفیت صداش رو نشون بده.
Baby از Serj Tankian
اولش فکر کردم یه آهنگ عاشقانهی معمولی با امضای سرژ تانکیانه، ولی بعد رفتم Genius دیدم گفت دربارهی ایدهی اید، ایگو و سوپرایگوی فرویده. I did not see that coming.
She’s Always A Woman از Billy Joel
اوه پسر، اگه با یه نفر تو رابطهای و این رو بهعنوان آهنگ رمانتیک دربارهش بسرایی، جدایی اجتنابناپذیره. :))
https://soundcloud.com/ashkankagan/hiphopologist-mario-puzo-prod-sinazza
https://soundcloud.com/hiphopologistsoroush/azhir
هیپهاپولوژیست بهترین رپر نسل چهاریه و خیلیها هم با من هم نظرن. و واقعا هم خیلی تمیز فلو اجرا میکنه. البته بگم ترک اول بیتش سمپل از یه آهنگ uk drill بوده.
این دوتا خوب بودن. چیزی که ازش خوشم اومد این بود که طرز بیانش خیلی واضح بود. یعنی من میفهمیدم چی میگه و نشون میده اثرات شوم Mumble Rap روش سایه ننداخته.
ظاهراً بیتهای Uk Drill خوب رو رپ فارس میشینه.
My Medicine از The Pretty Reckless
Another banger by The Pretty Reckless
PS: Taylor Momsen seems like a girl with the biggest daddy issues ever.
https://www.youtube.com/watch?v=vZAavMIBaf8
این ترک تو پلی لیست ایرانیها جایگاه gin and juice رو اشغال کرده. خصوصا فلوی ملودیکش خیلی شبیه اسنوپ داگه.
با اینکه به نظرم تتلو از لحاظ شخصیتی یکی از مزخرفترین سلبریتیهای ایران معاصره، ولی آهنگهای خالتوری/مهمونیش آبجکتیولی باکیفیتن. فکر کنم فقط همین هم تا الان سرپا نگه داشتتش و مانع از این شده که به چهرهی منفوری که باید تبدیل بشه.
https://www.youtube.com/watch?v=liZm1im2erU
جمع یه سری از گولاخترین رپرهای نیواسکول!
Fuckin’ Problems is an epic collaboration between legendary rap artists. There is no deep meaning to this song, sometimes art is about the most callous of subjects.
Filled with profanity and sexual meaning, this song is simply some of the best rap artists coming together to show off their rapping chops and flex a little.
اون چیزی که اون زیر نوشته، مشکل اصلی من با آهنگهای این مدلیه. به نظرم توی دنیای رپ خیلی وقتا خلاقیت و بلندپروازی برای خلق کار خفن جای خودشون رو به ایگوی یاروهای رپر میدن. مثلاً توی این آهنگ بعضی جاها لیریک اینقدر داغون بود که انگار پسربچهی ۱۵ ساله نوشتهتش. من با اینکه آهنگ رپ دربارهی موضوعهای پیشپاافتاده باشه مشکلی ندارم، ولی به نظرم لااقل باید به شکل خلاقانهای عرضه بشه. توی این آهنگ فقط ورس لامار یکم خلاقیت و تکنیک داشت.
به نظرم یکم بیانصافی کردی؛ دریک و ایسپ بهترین رپهاشون رو ارائه کردن. اتفاقا به نظرم کندریک با توجه به استانداردهای آهنگاش (که به نظرم از نظر فلو چیدن بهترین رپر حال حاضره (فقط به ترک DNA گوش بده)) اجرای ضعیفتری داشت
تو برخلاف من که حواسم پیش فلو آهنگه، خیلی لیریکمحور آهنگ گوش میدی.
دلیل تعریف کردنم یکی این لاین بود:
Uh, yeah, ho, this the finale
My pep talk turn into a pep rally
که برای من مصداق لاینیه که هم فلو داره، هم ذکاوت (Wittiness).
یکی هم این لاین:
That mean your friends-es need be up to par
See, my standards are pampered by threesomes tomorrow (Mmm) Kill ’em all,
که استفادهی باحال از وزن عروضی Anapestic tetrameter هست که معمولاً تو اشعار کمدی به کار میره.
اتفاقاً منم خیلی به فلو اهمیت میدم، ولی فلویی که در حال بیان یه حرف جالب باشه. نمیگم تو رپ دنبال عمقم، ولی حداقل اگه داری دربارهی چیزهای پیشپاافتاده حرف میزنی، باید یکم خلاقیت و ذکاوت توش به کار رفته باشه. مثلاً توی لاین لامار My pep talk turn into a pep rally اون ذکاوتی رو که گفتم داره (هرچند خیلی سطحبالا نیست).
Chorus آهنگ که از لحاظ خلاقیت و ذکاوت فاجعهست. لاین ایسپ راکی هم دقیقاً عین خودستاییهای نوجوون پونزدهسالهست. تنها لاینی که توش ذکاوت به کار رفته اینه: But the chrome to your dome make you sweat like Keith
در کل ایجاد فلو به کمک اعمال تغییر تولی لحن بیان و بیت آهنگ اونقدرا هم کار سختی نیست. برای همین فلوی خالص توجه منو جلب نمیکنه. ولی وقتی فلو با ذکاوت و خلاقیت ترکیب شه، اون موقعست که توی آهنگ حل میشم.
فربد یه سوال، از System of a Down آهنگی میره توی لیست بالا؟
نه، ولی دوست دارم آهنگهاشونو.
The Devil in I از Slipknot
درامر اسلپنات (جی وینبرگ) بین بریج و آخرین کورس سلامت روان خلق کرد.
That was edgy, but not cringy at all. That’s a huge achievement.
Polyethylene (Parts 1 & 2) از Radiohead
Classic Radiohead.
https://www.youtube.com/watch?v=bWze_JdO57s
میدونم هر وقت از بیگ پان آهنگ گذاشتم زیاد درمورد فلو صحبت کردم، اما واقعا ترکهای پان (خصوصا این یکی) ارزش دارند فقط بخاطر فلو، مولتی سیلاب رایم و تکنیکشون شنیده بشن.
از لحاظ تکنیک خالص رپر قویایه. هرچند بعضی جاها تلاشش کامل جواب نمیده. مثلاً اینجا:
Flawless victory, ya niggas can’t do shit to me
Physically, lyrically, hypothetically, realistically
ردیف کردن چهارتا قید پشت سر هم یکم زمخت به نظر میرسه. با اینکه تلاش کرده فلوی قوی ایجاد کنه.
Harvest از Opeth
جاش بین آهنگایی که سینا معرفی میکنه خالیه.
شاید با انتظارات درست گوشش ندادم، ولی به نظرم یکم بیحال بود. اون جرقهای رو که آهنگی مثل این بهش احتیاج داره نداشت.
Inhale از Stone Sour
آهنگ استانداردیه، ولی ظاهراً این آهنگ دربارهی گذشتهی تاریکش بهعنوان یه فرد فقیر و کارتونخواب بود، ولی لحن آهنگ اصلاً با درونمایهش جور نیست.
The Leper Affinity از Opeth
از لحاظ تکنیکی آهنگ سطح بالایی هست، ولی بخشهای مختلفش یه کلیت بزرگتر به وجود نمیارن.
In other words, it’s a bit messy and haphazard, for better or worse.
Phantoms از MF DOOM & CZARFACE
واجآراییِ ورس چهار با لغت “F” دیوونهم میکنه.
خیلی ارجاعهاش رو به چیزهای نردی دوست داشتم. خصوصاً ارجاعش به مورتال کامبت و فرانک فرزتا (یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین طراحهای کانسپتآرتهای فانتزی). اینقدر همه کارشون خوب بود که ورس MF DOOM بهطور خاصی از بقیه خفنتر به نظر نرسید.
Far And Away از Slash
ترکیب صدای خواننده روی صدای گیتار الکتریک خیلی دلچسب از آب دراومده، خصوصاً تو لحظاتی که موسیقی اوج میگیره.
https://www.youtube.com/watch?v=x8Ru8d0l_fU
دووم بهترین فلوی خودش رو توی این ترک به نمایش میزاره.
اینو بالای ده بار گوش دادم. قبلاً فکر کنم بهعنوان بهترین آهنگ دوم بهش اشاره کردم.
Influence of a Drowsy God از Stone Sour
It sounds like your average rock song. No spark of uniqueness or musical brilliance to make it stand apart. But it’s not bad in any way.
… Baby One More Time از The Marías
همونطور که یکی از کامنتها گفته بود، انگار ترکیبی از بریتنی اسپیرز و لانا دل ری بود. از این لحاظ ترکیب جالبی بود.
البته اون قسمت بریتنی دلیل داره، دلیلشم اینه که در واقع اوریجینال این آهنگ از بریتنیه:
https://youtu.be/C-u5WLJ9Yk4
آره میدونم. هرچند وایب دو نسخه اینقدر با هم فرق داره یکم طول کشید بفهمم این لیریک همون آهنگ معروف بریتنیه.
Sadist از Stone Sour
این هم خوب بود. انرژی و Passionی که تو آهنگهاشون موج میزنه دلچسبه.
https://www.youtube.com/watch?v=FS85nlXIxy4
برای رپری که آهنگهای فلسفی میخونه، یه آهنگ پارتی خیلی چیز غریبیه، اما واقعا این ترک نشون داد صادق آهنگ پارتی هم میتونه بخونه.
اگه نمیگفتی آهنگ پارتیه، اصلاً متوجه نمیشدم. اشارات کم بودن به فضای پارتی.
Monolith از Stone Sour
قسمت Chorusش خیلی رضایتبخش بود. اونجا که میگه consecrated و desecrated
آها، اون قسمت Pre-Chorusش رو میگی.
کلاً موسیقیای که کوری تیلر خلق کنه بهقول یه بندهخدایی «سلامت روان»ه فربد جون. ؛))
آره Pre-Chorus. اشتباه گفتم.
S*x Beat از The Gun Club
چه آهنگ پرانرژی و باحالی. خوشم اومد.
عذر میخوام بخاطر اینا ولی امروز سه تا ترک خفن گوش کردم که میخوام بهت معرفی کنیم. خصوصا چون دوتاشون از رپرهای جوونن و باعث میش این رپرها (که خودم منتظر آلبوماشونم) به بقیه هم معرفیشن.
https://soundcloud.com/user-531064324/tkar-karbazi-reprod-by-roam-fm
این آهنگ از بقیه ضعیفتره ولی نمونه واقعی مامبل رپ ایرانیه و تکستش خیلی شبیه ترکهای جهانیه. به نظرم ارزش گوش دادن داره.
https://soundcloud.com/021kid/offtheleash
۰۲۱ کید اولین کسی بود که دریل فارسی رو معرفی کرد. و تا جایی که من میدونم این ترک دیس به کسیه ولی نمیدونم کی.
https://soundcloud.com/ashkankagan/samaleykom
این از همشون خفنتره. خیلی کووله؛ توضیح نمیدم.
آهنگ اول صدای خواننده خیلی رو اعصاب بود. یعنی لشتنهترین صدای ممکن بود. از این لحاظ حقیقتاً مامبلرپ خالصی بود.
ترک دوم فاز گانگستری دریل رو داشت.
ترک سوم هم اوکی بود. کلاً از این سهتا ترک میشه تاثیر Soundcloud Rap رو توی نسل جدید رپ فارسی حس کرد.
https://www.youtube.com/watch?v=Aht7DVRRNiQ
اون چیزی که دیس دقیق و تحلیلی جی زی به ناس رو بهتر کرد، بیت پارتی پسندش بود. هر چند من برخلاف خیلیها این ترک رو جزو تاپ فایو بهترین دیس ترکها نمیدونم (یک سایتی انقدر پررو بود که اینو از ether و hit em up بالاتر گذاشته بود.
I am convinced that Jay-Z, indeed, runs this rap shit.
اون تیکه که گفت اون اوایل جرقهای داشتی، ولی الان مزخرف شدی واقعاً سنگین بود. منم حسش کردم.
Edge Of Darkness از Eric Clapton with Michael Kamen
آه این آهنگه که تلویزیون ایران زیاد پخش میکرد. بالاخره رگ و ریشهش رو فهمیدم.
همم جالبه. توی چه برنامههای این آهنگو پخش میکنن؟
به طور دقیق یادم نیست. مال خیلی وقت پیش بود. فکر کنم برنامههای مستند بود. یکی تو یوتوب نوشته:
Iran’s Television still airs this music. I grow up with this. Most remarkable use of this piece was on a video about a guy who gets addicted to heroine and jumps down from a building into darkness. Whenever i would hear heroine without knowing the meaning of the word, wet my pants.
Solitude از Black Sabbath
اوه چه آهنگ متفاوتی از بلک ساباث. صدای آزی تقریباً غیرقابلتشخیص بود.
به قول نظرات یوتوب صدای فلوت آهنگ رو ساخت.
Fabuless از Stone Sour
آهنگ پرانرژیای بود. خوشم اومد.
https://www.youtube.com/watch?v=b6aAFkP0BGU
با احترام به C.R.E.A.M از وو تانگ کلن، این ترک بهترین آهنگی که درمورد پول نوشته شده.
از صداقت آهنگ خوشم میاد. کلیت موضوعش اینه که جیبم خالیه. اومدم یه ورس بسازم تا بگیره منم پولدار شم. این آهنگهای رپ اولد اسکول یه جور طنز معصومانهی خاصی دارن که به دل میشینه.
Achilles Last Stand از Led Zeppelin
از بین آهنگهایی که از زپلین گوش دادم از این کمتر از بقیه خوشم اومد. آهنگش اون فاز رمزآلود بودن آهنگهای زپلین رو نداشت و در حدی Progression نداشت که طولانی بودنش رو توجیه کنه، هرچند لیریکش خوب بود. کلاً ایدهی مخلوط کردن اساطیر با تجربیات شخصی توی شعر معمولاً نتیجهی خوبی به دنبال داره.
https://www.youtube.com/watch?v=dcDqi6XQkfM
راکی شاید الان خیلی سر و صدا نکرده باشه ولی تا بیست سال دیگه به اسطورهای در حد بیگ پان، بیگ ال، جی زی و … تبدیل میشه.
بیت آهنگ و نحوهی خوندنش خوب بود.. آهنگیه که گوش دادن بهش رضایتبخشه. خود راکی هم کاریزماتیکه. فقط یه مشکل داره و اون هم لیریکشه که بد نیست، ولی بهترین نیست. همون قپی اومدنهای کلیشهای رپه.
یه سوال: این مشکل متوسط بودن لیریک، منظورت این ترکه یا کلا ترکهایی که از ایسپ راکی گوش کردی؟
از نظر من این مشکل نیست. لیریک واقعا باحاله و رایمها هم طولانیاند. این کلیشهای بودن ترکها شاید مشکل باشه، ولی این باعث میشه راکی انتخاب امنی تو رپ مین استریم باشه. آهنگ های کلیشهای که همه سبکی هستند: عاشقانه، گنگستا، پول (از نظر من این خودش یه سبکه جدا محسوب میشه)، درتی رپ و … و راکی کولترین اجرا رو بدون اینکه کار عجیب غریبی (مثل کندریک لامار) بکنه، ارائه میکنه.
داشتم دربارهی این ترک حرف میزدم.
خب مشکل همینه. وقتی رپ زیاد گوش بدی، دیگه این خودستاییهای بیمایه برات بیش از حد کلیشهای میشه. خصوصاً با توجه به اینکه یه سری چیز کلی هست (مثلاً من حوصلهی وقت گذاشتن برای دخترها ندارم، توی بازی رپ من خفنترینم، بهتره واسه من شاخ نشی و…). میدونی، کلاً این Ego tripهای وحشتناک توی دنیای هیپهاپ یه جورایی توی ذوقم میزنه و احساس میکنم تاکسیک هست.
By Myself از Linkin Park
لیریک آهنگ دربارهی تردیدهای شخصی و آسیبپذیر بودنه. ولی روی یه آهنگ راک با تمپوی بالا و فاز Badass خونده شده بود. به نظرم این تناقض (اگه عمدی بوده باشه) درنیومده بود و باعث شده بود آهنگ نامانوس باشه برام.
Babe I’m Gonna Leave You از Led Zeppelin
باز هم Progression جوگیرکننده از لد زپلین.
کاش به Progression شون ختم میشد فربد، زپلین از همه لحاظ عالیه. تو لیریک این آهنگو بخون، یه لحظه بهقول خودت رقیق میشی. زپلین از همه لحاظ شاهکاره توی دنیای موسیقی. برای اثباتش فقط کافیه به صفحهی ویکیپدیاشون، بخش Legacy سر بزنی و ببینی که فقط چندتا از بندها و خوانندههای بزرگ و معروف دنیا، چه توی سبک راک، چه پاپ ازشون الهام گرفتن. خود رابرت پلنت که برا خودش یه پا کلاس خوانندگیه اصن.
Stockholm Syndrome از Muse
خود آهنگ اوکی بود، ولی چه موزیک ویدئوی بدی داشت.